Με κατάρρευση απειλείται το ιστορικό Σάρλιτζα Παλάς, το ξενοδοχείο του «καλού κόσμου της καθ’ ημάς Ανατολής», εξαιτίας της γραφειοκρατίας και της ολιγωρίας των αρμοδίων
«Καθ’ εκάστην Κυριακή», γράφει η εφημερίδα «Σάλπιγξ» στις 5 Ιουνίου του 1910, «ωραία ορχήστρα παιανίζει εις τον μαγευτικόν κήπον του ξενοδοχείου. Ζύθος δε λαμπρός, παγωμένος πωλείται εις τιμάς λίαν συγκαταβατικάς. Ούτως ώστε οι θαμώνες του ή οι εκδρομείς δεν ευρίσκουν λόγους να εξωτερικεύσωσι την πολλήν των ευχαρίστησιν…».
Το ξενοδοχείο Σάρλιτζα Παλάς, ένα αρχιτεκτονικό στολίδι, δημιούργημα γάλλων αρχιτεκτόνων και ιδιοκτησία του μεγάλου οθωμανού αξιωματούχου Χασάν Εφέντη Μολλά Μουσταφά, έχει αρχίσει να λειτουργεί στη Μυτιλήνη μόλις έναν μήνα πριν. Χτισμένο δίπλα στα ιαματικά λουτρά της Θερμής, θα αποτελέσει, πράγματι, όπως προβλέπει η εφημερίδα, «το εντευκτήριον του καλού κόσμου της καθ’ ημάς Ανατολής».
Μια εποχή που το νησί ισορροπεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την ελληνική κουλτούρα, θα γίνει σύμβολο της ανατολίτικης χλιδής και του ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού προσφέροντας λουτροθεραπείες, πολυτελή ανάπαυλα και κοσμική ζωή. Στους υπέροχους χώρους του, στις καμάρες του ισογείου, στους εκπληκτικούς του κήπους θα παραθερίσουν βασιλιάδες και πρωθυπουργοί, συγγραφείς, σκηνοθέτες, πλούσιοι έμποροι της Πόλης και της Σμύρνης, προσωπικότητες όπως ο Στράτης Μυριβήλης, ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο Ελίας Καζάν. Από τον εξώστη του θα εκφωνήσει λόγο ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ενώ αυτό θα επιλέξει για να γιορτάσει την απελευθέρωση της Μυτιλήνης το 1912 ο Παύλος Κουντουριώτης με το επιτελείο του.
Το ξενοδοχείο θα λειτουργήσει αδιαλείπτως, παρά τις διακυμάνσεις στο ιδιοκτησιακό του καθεστώς, μέχρι το 1982, οπότε και θα κλείσει οριστικά. Από τη χρονιά εκείνη το υψηλής αισθητικής και ιστορικής αξίας κτίριο θα αφεθεί έρμαιο στη σκληρότητα του χρόνου. Παρότι έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο από το 1987, το κτίριο που συνδυάζει στοιχεία διαφόρων αρχιτεκτονικών ρυθμών και κατατάσσεται στην κατηγορία του εκλεκτισμού, απειλείται πλέον με κατάρρευση. Οι ειδικοί λένε πως αν δεν γίνουν άμεσες σωστικές παρεμβάσεις στον σκελετό του, τότε αυτό το ξεχωριστό απομεινάρι των αρχών του 20ού αιώνα σύντομα θα πάψει να υπάρχει.
Γιατί δεν έχει γίνει κάτι για τη διάσωση του κτιρίου, παρά την υπογραφή κρατικής σύμβασης το 2016;
