Είναι νέα, όμορφη και πολιτικοποιημένη. Η Άννα είναι οδηγός νταλίκας και περιγράφει τις δυσκολίες του επαγγέλματος αλλά και όσα γίνονται στα σύνορα με τους παράνομους μετανάστες.
Η Άννα Βατσιλίκοβα πριν από πέντε χρόνια ξεκίνησε να οδηγεί νταλίκα και έκτοτε γυρίζει για δουλειά ολόκληρη την Τσεχία και την Ευρώπη. Η Άννα όμως ασχολείται και με την πολιτική. Στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν υποψήφια ευρωβουλευτής με το Κομμουνιστικό Κόμμα της χώρας της, της Τσεχίας. Το Sputnik τη συνάντησε και συζήτησε μαζί της για τα πλεονεκτήματα αλλά και τις πολλές δυσκολίες του επαγγέλματος που επέλεξε.
Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε οδηγός φορτηγού; Ήταν το όνειρό σας ή απλά παρουσιάστηκε μια επαγγελματική ευκαιρία;
Θα έλεγα ότι δεν ήταν ούτε όνειρο, ούτε ευκαιρία. Ο φίλος μου οδηγούσε φορτηγό, έφευγε στο εξωτερικό και βρισκόμουν πάντα στο σπίτι μόνη. Μια μέρα του είπα ότι θα δώσω εξετάσεις για να πάρω επαγγελματικό δίπλωμα για να μπορέσω και εγώ να οδηγώ φορτηγά και θα είμαστε συνοδηγοί. Η απάντηση του ήταν: «Έλα, καν’ το». Εδώ και πέντε χρόνια ταξιδεύουμε μαζί.
Τι σας αρέσει περισσότερο σε αυτό το επάγγελμα;
Όταν έκανα διεθνή δρομολόγια, περισσότερο από όλα μου άρεσε να βλέπω ξένες χώρες. Είναι λίγο διαφορετικά από όταν επισκέπτεσαι ένα μέρος για διακοπές και βλέπεις μόνο τα τουριστικά μέρη. Τώρα κάνω δρομολόγια μόνο μέσα στην Τσεχία. Γενικά μου αρέσει η δουλειά μου.
Ποια είναι η άποψή σας για τον κανονισμό που λέει ότι οι οδηγοί φορτηγών πρέπει να επιστρέφουν από το εξωτερικό στη χώρα τους κάθε τέσσερις εβδομάδες; Περιορίζει τους οδηγούς ή αντίθετα, τους δίνει την ευκαιρία να ξεκουραστούν;
Νομίζω ότι δεν ζούμε πλέον στην άγρια δεκαετία του ’90 και οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή, ώστε να μην κυνηγούν μόνο τα χρήματα. Αν μιλήσετε με επαγγελματίες οδηγούς, δύσκολα θα βρείτε κάποιον που θα ήθελε να περάσει όλη τη ζωή του στους δρόμους. Οι περισσότεροι επαγγελματίες προτιμούν μια τέτοια δουλειά που μπορεί να τους δίνει δυνατότητα να γυρίζουν κάθε μέρα στα σπίτια τους. Προηγουμένως, ήταν θέμα χρημάτων. Τα χρήματα που μπορούσε να πάρει κάποιος αν έκανε δρομολόγια στις δυτικές χώρες ήταν περισσότερα. Σήμερα είναι σχεδόν τα ίδια.
Πολλές εταιρίες προσλαμβάνουν αλλοδαπούς από την Ανατολή. Και, παρά το γεγονός ότι οι οδηγοί από την Ανατολή δεν έχουν τα ίδια προσόντα με τους Τσέχους, οι εταιρίες απειλούν τους Τσέχους οδηγούς ότι θα τους αντικαταστήσουν με αυτούς. Αυτό σημαίνει ότι οι Τσέχοι οδηγοί «εκβιάζονται» και αναγκάζονται να εργάζονται με τέτοιο τρόπο, ο οποίος υπό κανονικές συνθήκες δεν θα ήταν επιτρεπτός. Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι οι αρχές της Τσεχίας δεν θέλουν να κάνουν τίποτα σχετικά με αυτό, ή απλά κλείνουν τα μάτια.
Το πιο συνηθισμένο παράδειγμα που συναντάς συχνά στους δρόμους είναι η συνεχής παραβίαση σχεδόν όλων των κανόνων και η αδιαφορία της αστυνομίας της Τσεχίας. Μια φορά με σταμάτησε η αστυνομία. Στην ερώτησή μου γιατί δεν ελέγχουν και τους οδηγούς από την Ανατολή, οι οποίοι συχνά διαπράττουν μαζικές παραβάσεις, ο αστυνομικός μου απάντησε ότι βρισκόταν εκεί ειδικά για τους Τσέχους οδηγούς και όχι για τους αλλοδαπούς. Έτσι ώστε εμείς, οι Τσέχοι οδηγοί, να έχουμε σωστή συμπεριφορά όταν θα βρισκόμαστε στο εξωτερικό.
Πόσο συχνά οι οδηγοί φορτηγών αντιμετωπίζουν παράνομους μετανάστες;
Κάθε φορά που βρίσκονται σε μια προβληματική περιοχή.
Έχετε συναντήσει κάτι παρόμοιο;
Πολύ συχνά κάναμε δρομολόγια στη Σερβία και τη Βόρεια Μακεδονία. Στα σύνορα μεταξύ Σερβίας και Βόρειας Μακεδονίας, συχνά περιμέναμε αρκετές ώρες για να φτάσει η σειρά μας για να ελέγξουν τα έγγραφά μας, αλλά και για να ελέγξουν αν μεταφέρουμε παράνομους μετανάστες, που πιθανότατα δεν είχαν εντοπιστεί από την αστυνομία. Κατά τη διάρκεια αυτής της αναμονής, ειδικά το βράδυ, οι μετανάστες περπατούσαν γύρω από τα φορτηγά που έφευγαν προς την Ουγγαρία και όταν έβρισκαν ευκαιρία, έμπαιναν κρυφά μέσα σε κάποιο φορτηγό.
Οπότε, κάθε φορά, όταν έβλεπαν κάποιον «ύποπτο» να περνάει, οι οδηγοί έβγαιναν αμέσως από τα φορτηγά και έλεγχαν τα οχήματά τους. Ήταν κυρίως νέοι άνδρες, είχαν σακίδια και μια κουβέρτα. Δεν είχα δει ούτε γυναίκες ούτε παιδιά.
Συχνά, παράνομοι μετανάστες κρύβονταν στους άξονες των φορτηγών. Κανένας από τους οδηγούς δεν ήθελε προβλήματα, όλοι ήθελαν να φτάσουν με ασφάλεια στα σπίτια τους. Αν η αστυνομία έβρισκε κάποιον παράνομο μετανάστη σε κάποιο φορτηγό, τότε έκλεινε τα σύνορα, και έπρεπε να περιμέναμε επί 24 ώρες.
