Του Σεβ. Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη****
Εκφράζοντας τη θέση της Εκκλησίας για το θέμα της σχέσης της Εκκλησίας και Πολιτικής, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά όπου αυτή λειτουργεί και υπάρχει, ο τ. Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, γνωστός Καθηγητής μας κ. Μάριος Μπέγζος, μεταξύ άλλων τονίζει ότι «η Εκκλησία δεν πρέπει να πολιτικολογεί, …... Δεν επιτρέπεται να κομματίζεται, ούτε να ακολουθεί παραταξιακή τοποθέτηση υποστη ρίζοντας μια μερίδα του πολιτικού φάσματος της χώρας». Όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε εισχωρεί το φαινόμενο της παρουσίας των «Ταλιμπάν» στο χώρο της Εκκλησίας με όλες τις συνέπειες που μπορούν να δημιουργηθούν όπως στο Αφγανιστάν.
Και πράγματι, σύμφωνα με την εντολή του Θεού, η Εκκλησία έχει σκοπό τη φροντίδα για την ενότητα των ανθρώπων, την ειρήνη και τη συμφωνία στην κοινωνία, καθώς και για την συμμετοχή όλων των μελών της στο δημιουργικό έργο. Η Εκκλησία καλείται να κηρύσσει και να οικοδομήσει την ειρήνη με όλη την εξωτερική για αυτή κοινωνία: «εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντες» (Ρωμ. 12. 18), «Εἰρήνην διώκετε μετὰ πάντων» (Εβρ. 12. 14). Ενώπιον των πολιτικών διχασμών, αντιθέσεων και αγώνων η Εκκλησία κηρύσσει την ειρήνη και τη συνεργασία των ανθρώπων, οι οποίοι πρεσβεύουν τις διάφορες πολιτικές πεποιθήσεις.
Όπως τονίζει ο γωνστός Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Γεώργιος Ι. Ματζαρίδης «Φυσικό βέβαια είναι να προτιμούν οι Χριστιανοί την διαχείριση της πολιτικής εξουσίας από πιστούς ανθρώπους. Αλλά και αυτό δεν είναι απόλυτο. Η πολιτική αναφέρεται στην τακτοποίηση των κοσμικών πραγμάτων και απαιτεί ειδικές ικανότητες, όπως και χειρισμούς, που δεν προϋποθέτουν οπωσδήποτε την χριστιανική πίστη ή ακόμα και δεν συμβιβάζονται με αυτήν, αλλά μπορούν να υπάρχουν σε κάθε άνθρωπο…… Οι φορείς της κρατικής εξουσίας οφείλουν να σέβονται την διαχρονική συλλογική συνείδηση της κοινωνίας που κυβερνούν και να μην κινούνται ανεξάρτητα ή πολύ περισσότερο ενάντια προς αυτήν. Αντίθετα μάλιστα οφείλουν να εμπνέονται από αυτήν και να καταξιώνουν την δυναμική της, γιατί μόνον έτσι υπηρετούν και την προάγουν. Ο σεβασμός προς τους θεσμούς, την παράδοση και την διαχρονική συνείδηση κάποιας κοινωνίας είναι σεβασμός προς την ίδια την κοινωνία. Όπως και από την άλλη πλευρά η διάβρωση και η αλλοίωσή τους με αυθαιρεσίες και πολιτικές μεθοδεύσεις, είναι διάβρωση και αλλοίωση της ίδιας της κοινωνίας. Πρόοδος δεν είναι η καταστροφή ή η περιφρόνηση του παρελθόντος, αλλά η εποικοδόμηση και η δυναμική προέκταση προς το μέλλον».
Μια υπεύθυνη εκκλησιαστική φωνή επί τη ευκαιρία των εθνικών εκλογών, θα μπορούσε να βοηθήσει στο θέμα της εθνικής ενότητας, τονίζοντας δύο πράγματα
Πρώτον, να καλούνται όλοι οι ψηφοφόροι να συμμετέχουν στις εκλογές
Και Δεύτερον, μετά τις εκλογές να συμμετέχουν οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Λαού σε όλα τα σώματα αποφάσεων με κριτήριο το ποσοστό της εμπιστοσύνης του Λαού μας προς αυτούς.
Για θέματα Εθνικής ασφάλειας, οικονομίας, παιδείας, υγείας και ευημερίας του Λαού μας όλοι μας έχουμε θέση γιατί δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας που να αγαπάει λιγότερο τη Πατρίδα από κάποιο άλλο. Τα προβλήματα λύνονται με το διάλογο και τη συμμετοχή όλων μας κι όχι με δημόσιους αφορισμούς και διχασμούς και κηρύγματα πολιτικού μίσους που οδηγούν στον εθνικό διχασμό. Ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να ενώνει το Λαό και όχι να το διχάζει. Η μόνη περίπτωση που η Εκκλησία οφείλει να τοποθετηθεί πριν τις Εθνικές εκλογές είναι να απομονώνει τις ακραίες πολιτικές φωνές που αντιμάχονται το μήνυμα του Ευαγγελίου της Αγάπης και της Ειρήνης ότι «ο Ιησούς Χριστός είναι το Φως το Αληθινό που φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενο εις τον κόσμο» (Ιωάννου 1,8). Όλα τα’ άλλα είναι εκ του πονηρού και οπωσδήποτε δεν έχουν σχέση με τη Φωνή της φιλανθρωπίας και της συμφιλίωσης , τη πραγματική γλώσσα της Εκκλησίας.
****Μέλος του Δήμου Αθηναίων
