Η μητέρα Θεσσαλονίκη κατευόδωσε στις 5/3/19 στην χώρα του Αχωρήτου έναν λαμπρό αγιογράφο τον Ιωάννη Βράνο, ο οποίος έφυγε από τα παρόντα προς τα μέλλοντα, μετά από μια επώδυνη περίοδο, σε ηλικία 81ετών.
Ο Χαρίλαος-Ιωάννης Βράνος Ηπειρώτης το γένος, αποφοίτησε από την Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων και στη συνέχεια σπούδασε στην Ανωτάτη σχολή καλών τεχνών και σκηνογραφία στην Ανωτάτη σχολή θεάτρου και κινηματογράφου. Μαθήτευσε κοντά στον Φώτη Κόντογλου και επηρεάστηκε από το πνεύμα του δασκάλου του. Ανήσυχο και ερευνητικό πνεύμα καταφεύγει στο Αγιονόρος για να μελετήσει την τέχνητων μεγάλων αγιογράφων.
Διορίζεται στην Αθωνιάδα Σχολή και ιδρύει το πρώτο τμήμα της αγιογραφίας, όπου διδάσκει για μια πενταετία. Ο αείμνηστος καθηγητής Ιωάννης Φουντούλης, πρόεδρος τότε του Τμήματος Ποιμαντικής θεωρώντας ότι η τέχνη της αγιογραφίας είναι αντικείμενο που μπορεί να θεραπεύσει με επάρκεια μόνο η Θεολογική σχολή προσκαλεί τον Ιωάννη Βράνο και διδάσκει το μάθημα της αγιογραφίας ως μάθημα ελεύθερης επιλογής.Από το εργαστήριο αυτό πέρασαν αρκετοί φοιτητές που βρήκαν το βάδισμά τους στην τέχνη, μεταξύ αυτών και ο γράφων. Δίδαξε επίσης στη Σερβία και την Αυστρία για μια τετραετία, θεωρία και πράξη της αγιογραφίας.
Αργότερα για μια εικοσαετία διδάσκει την τέχνη της αγιογραφίας στο Ίδρυμα Μελετών Χερσονήσου του Αίμου. Παράλληλα ασχολήθηκε με την συγγραφή και την κωδικοποίηση των εμπειριών του από την διακονία της τέχνης. Τα βιβλία του «Θεωρία της αγιογραφίας», και «Τεχνική της αγιογραφίας», θεωρούνται κλασικά συγγράμματα για την εποχή μας.Παράλληλα δημιουργεί στη Θεσσαλονίκη εργαστήριο αγιογραφίας, όπου διδάσκει σε εκατοντάδες ταλαντούχους νέους.
Στον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό αγιογραφίας του ΕΟΜΕΧ λαμβάνει το πρώτο βραβείο και σε παγκόσμια συμμετοχή στο SALONDEMARSEILLEto 1981, παίρνει την ανωτάτη τιμητική διάκριση ζωγραφικής. Οξυδερκής, εφιέστατος, αναλυτικός στη ματιά, με τρομερή φαντασία στη σύλληψη εικόνων και δημιουργία θεμάτων κοσμικών αλλά με την βυζαντινή τεχνοτροπική αντίληψη,απέδειξε, όπως και ο Κόντογλου, ότι η τέχνη της βυζαντινής παράδοσης, είναι ένα καταπληκτικό εκφραστικό μέσο για να μιλήσει κανείς με τρόπο μοντέρνο και αφαιρετικό παράλληλα, αναδεικνύοντας την εσωτερικότητα των πραγμάτων. Όσοι μαθητεύσαμε κοντά του θα τονθυμόμαστε πάντα με αγάπη και απέραντη ευγνωμοσύνη.
Εν χώρα ζώντων όπου θα αναπαύεται από σήμερα, συντροφιά με τους μεγάλους δασκάλουςτης αγιογραφικής τέχνης, ας απολαμβάνει την εύνοια του Θεού.
ΤΡΥΦΩΝ ΤΣΟΜΠΑΝΗΣ
Επίκουρος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
