Οι εμφανίσεις αυτές ήταν ένα στιγμιαίο λάθος. Μασκότ που καλύτερα να μην είχαν εμφανιστεί ποτέ στα γήπεδα!
Γράφει ο Ερρίκος Βούλγαρης
Από μόνο του ως κόνσεπτ η μασκότ είναι κάτι που δεν πολυ-ταιριάζει στα ελληνικά γήπεδα.
Ως σύμβολο της ψυχαγωγίας και της χαράς του παιχνιδιού μοιάζει κάπως ξεκάρφωτο μέσα σε συνθήματα, μπινελίκια και ευχές στον διαιτητή να γυρίσει σπίτι του και να βρει τις παντόφλες του ζεστές.
Δεν φτάνει λοιπόν που ούτως ή άλλως δείχνει κάπως παράταιρη στο σκηνικό, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις μασκότ που σε κάνουν ν’ απορείς:
Τι στο καλό σκέφτονταν εκείνοι που τις σχεδίασαν. Ποιο ακριβώς είναι το νόημα της ύπαρξής τους. Και πόσο πιο αποτυχημένες θα μπορούσαν να γίνουν!
Όπως, για παράδειγμα, οι εξής:
Mr. Green
Υποτίθεται ότι ένας από τους βασικούς στόχους όταν δημιουργείται μια μασκότ είναι να ψυχαγωγεί τα παιδάκια. Η μόνη χρησιμότητα που έχει ωστόσο αυτός ο τύπος με τα παιδάκια είναι να (τους) τον δείχνουν για να… τρώνε το φαΐ τους. Με μπράτσα πορτιέρη, κοιλιακούς Σπαλιάρα και εκφοβιστικό ύφος, ο πρασινωπός «σφίχτης» με το κεφάλι σε σχήμα κολοκύθας του Halloween περισσότερο θα χρησίμευε ως τεσσάρι στον μπασκετικό Παναθηναϊκό, παρά ως διασκεδαστής.
Ναι, έχει ιστορικό υπόβαθρο. Ναι, έχει συμβολικό χαρακτήρα. Μόνο που αυτό δεν αλλάζει ότι η μασκότ της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ είναι μια… αλλόκοτη παρουσία. Υπερβολικά νταβραντισμένος για πουλί και με νύχια σε μέγεθος πειρατικών γάντζων, κάνει επίσης τα παιδικά ματάκια να γουρλώνουν. Και με τα δυο γιγάντια κεφάλια του υπερβολικά προσκολλημένα το ένα με το άλλο, πιο πολύ θυμίζει σιαμαίο -παρά δικέφαλο- αετό.
Λες και δεν είχαμε πήξει ήδη στα λογοπαίγνια. Λες και δεν είχαμε μπουχτίσει ήδη από τους τίτλους των αθλητικών σάιτ και τις παραστάσεις του Σεφερλή στο Δελφινάριο. Ε, κρίνοντας προφανώς από την επιτυχία όλων των παραπάνω, ο Προμηθέας είπε να κάνει λογοπαίγνιο και σε μασκότ: Με αποτέλεσμα ένα, συμπαθέστατο κατά τ’ άλλα, ζευγάρι τιγράκια που δεν μπορούν να πάρουν την ίδια μέρα… ρεπό.
Ξεπερνάμε την έκρηξη φαντασίας από την οποία πρέπει να προήλθε το όνομα. Ας μην μπούμε στη διαδικασία να σκεφτούμε ότι κάθισαν 4-5 άτομα γύρω από ένα τραπέζι να προτείνουν ονόματα και υπήρξε κύμα ενθουσιασμού όταν κάποιος πρότεινε έναν απλό… υπερθετικό. Γιατί το θέμα δεν είναι το πώς βαφτίστηκε. Το θέμα είναι ότι η δημιουργικότητα εξαντλήθηκε σε μια μπλε κουκουβάγια με μουστάκι Ρον Τζέρεμι και φρύδια Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Εδώ πάλι υπάρχει το ανάποδο πρόβλημα: Το όνομα και όχι η στολή είναι που σε κάνει να απορείς. Γιατί ok, το να σκεφτείς (ως ομάδα της Κρήτης) ένα πλάσμα που συνδέει το νησί με τη μυθολογία δεν είναι κακή ιδέα. Το να υπονοείται ωστόσο ότι η… μασκοτίνα του τα φοράει δεν το λες και τιμητικό για Κρητικό. Ούτε κοτζάμ Μινώταυρος ν’ αποκαλείται με όνομα που χρησιμοποιείται από θεία όταν έχει να σε δει καιρό και σου τσιμπάει το μαγουλάκι.
