Η απόφαση του έκτακτου ΚΥΣΕΑ για την αναβάθμιση 85 μαχητικών F-16 block 52+ και Adv. στο επίπεδο Viper αποτέλεσε το μεγαλύτερο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας εδώ και 13 χρόνια.
Η τελευταία σημαντική απόφαση για την ενίσχυση των ΕΔ είχε ληφθεί το 2005 για την προμήθεια των 30 F-16 Adv.
Το πρώτο από τα F-16 που θα αποτελέσει και το “testbed” για την αναβάθμιση των υπολοίπων αναμένεται να αναχωρήσει για τις ΗΠΑ εντός του Καλοκαιριού.
Με βάσει το υπάρχον χρονοδιάγραμμα από το 2021 και μετά θα γίνεται η παράδοση 10 έως 12 αεροσκαφών το χρόνο στην ΠΑ. Το πρόγραμμα, σύμφωνα με όσα έχει δηλώσει ο Π.Καμμένος αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2028.
Την ίδια περίπου περίοδο (2021) η Τουρκία θα έχει στη διάθεσή της 16 F-35 πλήρως επιχειρησιακά επι τουρκικού εδάφους.
Μοιραία επομένως τίθεται το ερώτημα πως μπορεί να αντιμετωπίσει το F-16V της ΠΑ το τουρκικό F-35;
Το ερώτημα έχει ακριβώς αυτή τη σειρά. Το F-35 είναι ένα καθαρά επιθετικό αεροσκάφος σχεδιασμένο για κρούση. Είναι τα αεροσκάφη που θα πραγματοποιήσουν το πρώτο πλήγμα. Κύρια αποστολή των F-16V θα είναι η αντιμετώπισή τους. Πόσο εύκολη όμως θα είναι αυτή; Υπάρχει κίνδυνος ο «κυνηγός» να γίνει «θήραμα»;
Βασικά όπλα του F-16 για τον εντοπισμό του F-35 θα είναι δύο: Το ραντάρ APG-83 και το Link-16 απουσία ενός συστήματος υπέρυθρης αναγνώρισης . Η τοποθέτησή του θα έκανε ευκολότερο τον εντοπισμό του «υπέρθερμου» κινητήρα F-135 του F-35. Το σύστημα όμως ούτε προτάθηκε από την LM ούτε και ζητήθηκε από την ΠΑ. Οι λόγοι άγνωστοι.
Για τις δυνατότητες του APG-83 δεν υπάρχουν στοιχεία αναφορικά με τον εντοπισμό στόχων stealth. Πιθανολογείται ότι η απόσταση εντοπισμού κυμαίνεται μεταξύ 20 και 30 χλμ. Το APG-81 του F-35 έχει εμβέλεια 150+ χλμ. Επομένως δεν τίθεται θέμα ποιος θα εντοπίσει ποιον πρώτος.
Η επόμενη κίνηση της ΠΑ για επιλογή ενός νέου τύπου μαχητικού αεροσκάφους (μεταξύ 2020 και 2021) αποκτά ιδιαίτερη κρισιμότητα.
Εάν υποθέσουμε ότι η απόφαση θα καταλήξει στην προμήθεια ενός αριθμού μεταξύ 30 και 40 F-35 αυτά θα μπορούν να έχουν παραδοθεί μέχρι το 2024-2025.
Επομένως η περίοδος των επόμενων 5 με 7 ετών θα είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη για την ΠΑ και την εθνική ασφάλεια, καθώς η τουρκική Αεροπορία θα απολαμβάνει του ποιοτικού και ποσοτικού πλεονεκτήματος.
