Καταιγιστικές διαστάσεις λαμβάνει η υπόθεση της πατραπομπής στο συνοδικό δικαστήριο των πατέρων Μανώλη και Ζήση.
Όπως το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ επισήμανε από την πρώτη στιγμή το θέμα έχει ανοίξει για τα καλά τον ασκό του Αιόλου και αναμένεται να δοκιμαστεί σοβαρότατα η συνοχή και η ενότητα της Εκκλησίας.
Την στιγμή που εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης φτάνουν από όλη την Ελλάδα προς τους δύο αγωνιστές κληρικούς, τα “εξαπτέρυγα” του Φαναρίου ξαναχτύπησαν!
Σε φιλικά προσκείμενο του Πατριαρχείου ιστολόγιο που πολλάκις λειτουργεί και σαν γραφείο τύπου του Φαναρίου αναρτήθηκε κείμενο με ευθεία επίθεση εναντίον των δύο ιερέων.
Σε αυτό αναφέρεται πως “οι κληρικοί της Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης Θεόδωρος Ζήσης και Νικόλαος Μανώλης, αλλά και οι ομόφρονές τους (Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Πέτρος Χιρς κ.α.), θα έπρεπε προ πολλού να έχουν καθαιρεθεί”
Κατηγορούνται μάλιστα-άκουσον άκουσον- “την αίρεση του ευσεβισμού”!
Στο άρθρο ο συντάκτης συμπληρώνει:
“Η όλη στάση των δύο αυτών κληρικών εξακολουθεί να είναι προκλητική και μαρτυρεί περίτρανα την αμετανοησία τους. Αυτή η αμετανοησία πηγάζει, φυσικά, από έναν τεράστιο φαρισαϊσμό, τον οποίο διατυπώνει πανηγυρικά ο κληρικός Θ. Ζήσης σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμο. Στο τέλος της επιστολής γράφει: Ἐγὼ εἶμαι βέβαιος γιὰ τὴν καλὴ πορεία τῆς διακονίας μου, γιατὶ ἀκολουθῶ τοὺς Ἁγίους καὶ ὄχι τὸν Βαρθολομαῖο καί «τοὺς σὺν αὐτῷ».
Ας ελπίσουμε η Εκκλησία να καθαιρέσει άμεσα τους κληρικούς αυτούς με το τεράστιο «ΕΓΩ» και τις ακλόνητες βεβαιότητές τους. Δεν πρόκειται για τιμωρία, αλλά για επιτακτική πνευματική ανάγκη”.
Το θέμα είναι πόσο το Οικουμενικό Πατριαρχείο συμμερίζεται αυτές τις απόψεις και αν το εν λόγω ιστολόγιο λειτουργεί σαν “λαγός” των διαδρόμων του Φαναρίου....
Στον αντίποδα χθες είχαμε μια νέα αντίδραση από το π. Νικ. Μανώλη.
Σε σχόλιό του αναφέρει: “Πορεία πρός τόν Παράδεισο σημαίνει θυσιαστική μαρτυρική αὐταπάρνηση. Ἡ ἀνάληψη τῆς προσωπικῆς σταυρικῆς πορείας πρός τόν Γολγοθά ὁδηγεῖ στήν ἀπόλαυση τῆς δωρεᾶς τῆς Χάριτος, στή συγκατοίκηση μέ τούς ἁγίους στόν Παράδεισο. Αὐτήν τή πορεία νά τήν εὐλογεῖ ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία καί νά μήν τήν ἐμποδίζει. Νά τή διαφημίζει στό ποίμνιο ὡς τήν μοναδική δυνατότητα Σωτηρίας, ὡς τήν ἀπόλυτη ταύτιση καί συμπόρευση μέ τήν ἀποστολική καί ἁγιοπατερική πρακτική μεθέξεως τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν.
Γιά νά τό κάνει ὅμως αὐτό πρέπει νά τήν συνέχει καί νά τήν ἐμφορεῖ ἡ θεώρηση τῶν ἁγίων. Σέ πολλές περιπτώσεις στήν ἐκκλησιαστική ἱστορία πού ἐπικρατοῦσε ἡ αἵρεση στούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους, ἡ διοικοῦσα ἐκκλησία πολεμοῦσε τόν δρόμο τῆς Σωτηρίας καί ἐπέλεγε νά “διασφαλίσει” τό ποίμνιο σέ πορεία πτώσης, πλάνης καί ἀπώλειας μέ ἀγαπολογίες καί θεωρίες παραπλάνησης. Ἀλοίμονο! Σέ ἀνάλογη ἐποχή βρισκόμαστε!”
Παραπέμπει δε στην ακόλουθη διαμαρτυρία μιας εκ των υποστηρικτών του:
“Μακαριώτατε,
Η καρδιά μας ακολουθεί την πορεία της αυθεντικής Ορθοδοξίας και ευγνωμονούμε το Θεό που έχουμε βρει στο δρόμο μας τον πατέρα Νικόλαο Μανώλη, ο οποίος με αγάπη, κόπο και προσευχές προσπαθεί να μην αλλοιωθεί το όνομα της Ορθοδοξίας μας. Ο αγώνας του δεν είναι αντίθετος προς το όνομα της Πίστης μας, αλλά προς ενίσχυσης αυτής.
Οι κατηγορίες που τον βαρύνουν είναι εντελώς άτοπες μιας και με το ήθος του το μόνο που επιδίωκε ήταν και είναι η ενδυνάμωση της Πίστης στον ορθό δρόμο του Χριστού μας.
Πολλές φορές η λειτουργία της διοίκησης της εκκλησίας έχει διαδικασίες που απαιτούν κινήσεις διαφορετικές από την απλότητα της ουσίας της Πίστης μας. Ας ευλογεί ο Θεός, οι διαδικασίες αυτές να μην είναι εμπόδιο στον δρόμο μας προς τον Παράδεισο και να μην χρειαστεί να σταυρώσουμε τον Χριστό μας ξανά με τις πράξεις μας.
Με εκτίμηση
Παπαδοπούλου Ευφροσύνη”
