ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΕ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ένας συγγραφέας, σε κάποια επίσκεψη του στον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα, γνώρισε έναν Αγιοταφίτη μοναχό. Ο μοναχός λοιπόν αυτός αναφερόμενος στους γονείς του είπε τα έξης: Ο πατέρας μου ήταν φτωχός, αλλά πολύ ευσεβής. Όταν επρόκειτο να γίνει Λειτουργία, περίμενε τον παπά στην πόρτα της 'Εκκλησίας. 'Ενώ η μητέρα μου δεν ήταν ασεβής, σπανίως όμως εκκλησιάζετο. Προτιμούσε την Κυριακή να καθήσει στο σπίτι, να μαγειρέψει για την οικογένεια, να κάνη τις δουλειές του σπιτιού, παρά να πηγαίνει στην Εκκλησία. Όταν εκοιμήθησαν οι δυο γονείς μου, είδα, λέγει ο μοναχός, και τους δύο στον ύπνο μου• και ο μεν πατέρας μου βρισκόταν σ' ένα ωραιότατο, πανευφρόσυνο περιβόλι κι εκεί απελάμβανε την ευτυχία του Παραδείσου, η δε μητέρα μου με μεγάλο πόνο μου έλεγε:
Δός μου, παιδάκι μου, κι εμένα, να φάω λίγο από το πιάτο σου! Πεινώ!" Την άλλη ημέρα, όταν ξύπνησα, σκέφθηκα: Αφού είναι πεθαμένη η μητέρα μου, τι είδους φαγητό μπορεί να επιθυμεί; Ασφαλώς, έχει ανάγκη από πνευματική τροφή. Χωρίς κανένα δισταγμό πήγα στην Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα και έδωσα τα απαραίτητα, με την παράκληση να κάνουν ένα Σαρανταλείτουργο στο όνομα της μητέρας μου, με σκοπό να την υψώση λιγάκι ο Θεός, για να είναι μαζί με τον πατέρα μου, να χαίρονται και να συνευφραίνωνται στο κάλλος του Παραδείσου. Πριν όμως τελειώσει το Σαρανταλείτουργο, στη μέση περίπου, είδα στον ύπνο μου τον πατέρα μου να μου λέγει με σκυθρωπό ύφος: — Γιατί μου αφήρεσες την μερίδα μου; Σας βεβαιώ, είπε ο μοναχός, ότι "κοκκάλωσα"! Δεν ήξερα τι να απαντήσω! Την άλλη ημέρα παρήγγειλα να προστεθεί αμέσως και το όνομα του πατέρα μου στο Σαρανταλείτουργο και μόλις τελείωσε έκανα κι ένα δεύτερο και για τους δυο γονείς μου. Κατόπιν τους ξαναείδα να είναι αναπαυμένοι και ευχαριστημένοι, χωρίς πλέον να μου παραπονούνται. Έκτοτε, πέρασαν πάρα πολλά χρόνια, περισσότερα από είκοσι, κάνω συνέχεια Μνημόσυνα υπέρ αυτών και κάθε χρόνο από ένα Σαρανταλείτουργο, για να έχουν περισσότερη ανάπαυση εν Κυρίω.
πληροφορίες από: stratisandriotis.blogspot.gr
