Φουντώνει το αντι-αμερικανικό κλίμα στην Τουρκία. Οι πολίτες θεωρούν ότι ΗΠΑ και ISIS αποτελούν κίνδυνο για τη χώρα τους. Το πιο εντυπωσιακό είναι τα ποσοστά που προέκυψαν από έρευνα που σχολιάζει το Κέντρου BESA. Σύμφωνα με την έρευνα περίπου το ίδιο ποσοστό των Τούρκων βλέπει τις ΗΠΑ (72%) και το ISIS (73%) ως απειλή για τη χώρα τους!
Όπως αναφέρει ο σχολιασμός της έρευνας “η γενιά Ισλαμιστών του Ερντογάν ήταν αντι-αμερικανική, κυρίως λόγω της αραβο-ισραηλινής διαμάχης – αν και φοβόντουσαν τον σοβιετικό κίνδυνο περισσότερο από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Οι μελλοντικές γενιές των Τούρκων Ισλαμιστών θα μισούν την Αμερική ακόμα περισσότερο επειδή θα έχουν περάσει από μακρά περίοδο αντι-αμερικανικής έξαρσης από έναν αγαπημένο ηγέτη και την ισχυρή μηχανή προπαγάνδας του”.
Τι άλλο αναφέρει η έρευνα:
“Οι Τούρκοι συχνά εμφανίζουν τάσεις σύγχυσης όταν απαντούν για τις προτιμήσεις τους για την εξωτερική πολιτική. Μια δημοσκόπηση της κοινής γνώμης στα μέσα της δεκαετίας του 2000 έδειξε ότι οι περισσότεροι Τούρκοι βλέπουν τις ΗΠΑ ως απειλή για την παγκόσμια ασφάλεια – αλλά η ίδια δημοσκόπηση έδειξε ότι οι Τούρκοι αναμένουν από τις ΗΠΑ, πριν από κάθε άλλο σύμμαχο, να έρθουν σε βοήθεια της Τουρκίας εάν χρειαστεί.
Οι θεωρίες συνωμοσίας ήταν πάντα άφθονες στην τουρκική κοινή γνώμη. Οι μαθητές μεγαλώνουν με την πεποίθηση , πως “ο μόνος φίλος του Τούρκου είναι ένας άλλος Τούρκος” και ότι “οι Οθωμανοί πρόγονοί μας έπρεπε να πολεμήσουν με επτά κόσμους (τις μεγάλες δυνάμεις).” Σύμφωνα με αυτή την κοσμοθεωρία, οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου κατασκευάζουν περίπλοκες συνωμοσίες κατά της Τουρκίας.
Η άνοδος της Τουρκίας.
Σε μια εποχή αυξανόμενου λαϊκισμού, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν τροφοδότησε συστηματικά στην κοινή γνώμη ότι “ολόκληρος ο κόσμος συνωμοτεί εναντίον μας. Η Ισλαμιστική, αντιδυτική, απομονωτική αφήγησή του δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο.
Μέχρις ότου ο Ερντογάν αναλάβει την εξουσία τον Νοέμβριο του 2002, οι περισσότεροι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονταν ούτε καν για τα ονόματα των υπουργών Εξωτερικών τους.
Η φιλόδοξη νεο-οθωμανική ιδεολογία του Ερντογάν εισήγαγε την εξωτερική πολιτική στην καθημερινή ζωή των Τούρκων. Οι συζητήσεις σχετικά με τον πληθωρισμό, την ανεργία, τις οικονομικές δυσκολίες και το ποδόσφαιρο, αντικαταστάθηκαν μ΄ αυτές για την αραβο-ισραηλινή διαμάχη, την αραβική άνοιξη, τον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, την Αμερική, την ΕΕ και τη Ρωσία.
Δύο διαφορετικές έρευνες το 2011, που διεξήχθησαν αμέσως μετά τη νίκη του Ερντογάν με 49,5%, διαπίστωσαν τα εξής:
* Το 75% των Τούρκων σκέφτηκε ότι οι προβληματικές σχέσεις μεταξύ των ισλαμικών χωρών και της Δύσης ήταν λάθος της Δύσης
* Το 53% κατηγόρησε για τη φτώχεια στις μουσουλμανικές χώρες τη Δύση και την Αμερική
* Το 82% είχε αρνητική γνώμη για τους Χριστιανούς
* Μόνο το 9% πίστευε ότι αραβικές ομάδες είχαν εκτελέσει τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου
* Το 41% πίστευε ότι η πιο βίαιη θρησκεία στον κόσμο είναι ο Ιουδαϊσμός
* 65% δήλωσαν ότι ενέκριναν την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν
Τον Αύγουστο, η παγκόσμια έρευνα του Pew Research Center, που εδρεύει στην Ουάσιγκτον, διαπίστωσε ότι το 72% των Τούρκων βλέπει την Αμερική ως απειλή για την ασφάλεια της χώρας τους. Στην Τουρκία, ένα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θεωρούνται μεγαλύτερη απειλή από τη Ρωσία ή την Κίνα. “Η επιρροή της Αμερικής είναι μια κορυφαία ανησυχία στην Τουρκία”, ανέφερε η έρευνα. “Ο αριθμός αυτός [72%] αυξάνεται κατά 28 ποσοστιαίες μονάδες από το 2013, όταν μόλις το 44% θεωρούσε τις ΗΠΑ ως σοβαρή απειλή”.
Τέτοιες θεωρίες, προωθούνται από τον Ερντογάν μέσα από τον μηχανισμό των μέσων ενημέρωσης και είναι ευχάριστα για τις συντηρητικές μάζες, καθιστώντας αυτό το είδος χειραγώγησης ένα νικηφόρο παιχνίδι για τον Ερντογάν. Όσο περισσότεροι Τούρκοι αισθάνονται πάλι «αυτοκρατόρες» – όσο περισσότερο πιστεύουν ότι έχουν έναν ισχυρό ηγέτη και κυβέρνηση, τόσο περισσότερες ψήφοι μπορεί να συγκεντρώνει ο Ερντογάν.
Σε αυτό το παιχνίδι, ο Ερντογάν πρέπει να δείξει ότι ενδιαφέρεται πραγματικά για τις “προτιμήσεις της εξωτερικής πολιτικής του έθνους “. Η αίσθηση που προσφέρει είναι να κάνει τους ψηφοφόρους να αισθάνονται περήφανοι με αντάλλαγμα την υποστήριξή τους. Ο Ερντογάν πρέπει να δίνει την εντύπωση ότι αγωνίζεται με τις παγκόσμιες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής.
“Από τότε που ανέλαβε την εξουσία στην Άγκυρα το 2002, το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν έχει ενσωματώσει τον αντι-αμερικανισμό”, έγραψε ο Soner Cagaptay, διευθυντής του τουρκικού ερευνητικού προγράμματος στο The Washington Institute.
