Επιβεβαιώνονται πλήρως οι πληροφορίες του pentapostagma.gr, σχετικά με την αναβίωση του ενιαίου αμυντικού χώρου μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου.
Σε χθεσινό μας άρθρο με τον τίτλο: (Τετ-α-τετ Καμμένου-Φωκαϊδη: Σκέψεις για αναβίωση του ενιαίου αμυντικού χώρου με μεταστάθμευση ελληνικών μαχητικών στην Κύπρο!), γράφαμε τα εξής:
Μπροστά στον θανάσιμο κίνδυνο που αποτελεί πλέον η τουρκική απειλή, υπάρχουν έντονες σκέψεις στο Ελληνικό επιτελείο αναβίωσης του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας-Κύπρου.
Αυτό σημαίνει, ότι μελετάται σε πρώτη φάση η μεταστάθμευση ελληνικών μαχητικών στην Αεροπορική Βάση Α. Παπανδρέου, ενώ ελληνικά μαχητικά θα περιπολούν στην ευρύτερη περιοχή.
Σήμερα μάλιστα είχαμε και ένα »άτυπο» τετ α τετ του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου με τον Κύπριο ομόλογό του Χριστόφορο Φωκαϊδη. Η συνάντηση γίνεται λίγες ημέρες μετά από τις διαρροές που προέκυψαν από το ΥΠΕΘΑ περί ενδεχόμενου θερμού επεισοδίου στην κυπριακή ΑΟΖ, τον Ιούνιο.
Καμμένος και Φωκαϊδης έχουν πολύ καλή και στενή σχέση και είναι βέβαιο ότι υπάρχει προβληματισμός σε Αθήνα και Λευκωσία για το τι μπορεί να προκύψει.
Σήμερα το militaire.gr, επιβεβαιώνει το δημοσίευμά μας αναφέροντας τα εξής:
Η συνάντηση του ΥΕΘΑ Πάνου Καμμένου με τον Κύπριο ομόλογό του Χριστόφορο Φωκαϊδη κράτησε πολλές ώρες. Δεν ανακοινώθηκε αφού χαρακτηρίστηκε “άτυπη”, αλλά οι πληροφορίες λένε ότι είχε πολύ ουσία. Οι δύο υπουργοί συναντήθηκαν επί τρίωρο, αν υπολογίσουμε και το γεύμα στο οποίο επίσης έγινε συζήτηση ουσίας.
Ο κεντρικός τίτλος που προκύπτει από τις συζητήσεις; “Η Κύπρος δεν είναι μακρυά”…
Αυτό σημαίνει ότι το θέμα που προέκυψε πριν μερικές μέρες με τις διαρροές για ενδεχόμενο θερμό επεισόδιο στη κυπριακή ΑΟΖ ήταν από τα βασικά θέματα που συζητήθηκε. Η κυπριακή κυβέρνηση μπορεί επισήμως να αντέδρασε στις διαρροές, αλλά ανεπισήμως υπάρχει ανησυχία και μάλιστα μεγάλη.
Η NAVTEX της Τουρκίας, αλλά και η γενικότερη κινητικότητα της επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Ελλάδα σε περίπτωση που οι δυσοίωνες προβλέψεις επιβεβαιωθούν είναι διατεθειμένη και ικανή να παράσχει βοήθεια στην Κύπρο. Για το διατεθειμένη δεν υπάρχει θέμα συζήτησης φυσικά. Για το πόσο ικανή είναι αυτή τη στιγμή, η συζήτηση που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι πολύ μεγάλη.
Φαίνεται ότι αυτή η συζήτηση έχει μπει σ΄ ένα δρόμο που πρέπει να οδηγήσει σε λύσεις για το γρίφο που έχει να κάνει με την αμυντική κάλυψη της Κύπρου. Αυτός ο δρόμος αναγκαστικά περνά και από τους εξοπλισμούς. Για να ακριβολογούμε από τη νοοτροπία και τον σχεδιασμό των μελλοντικών εξοπλισμών.
Η Ελλάδα επιχείρησε επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη να δημιουργήσει μια “ομπρέλα” προστασίας που θα κάλυπτε και τη Κύπρο. Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας Κύπρου αποδείχτηκε “θνησιγενές” για πολλούς λόγους. Ένας απ΄ αυτούς ήταν και το γεγονός ότι δεν υπήρξαν αποφάσεις και σ΄ ότι αφορά στην Κυπρο διάθεση για να υπάρξει ο απαραίτητος εξοπλιστικός σχεδιασμός που θα στήριζε αυτό το δόγμα.
Μπορεί να “αναστηθεί”; Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αναβολών. Με καποιο τρόπο το δόγμα που λέει ότι “η Κύπρος ΔΕΝ είναι μακρυά” θα πρέπει να υποστηριχθεί. Όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από τη Λευκωσία.
Το δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα αποφασίστηκε, ως γνωστόν, το 1993 από τις κυβερνήσεις Γλαύκου Κληρίδη και Ανδρέα Παπανδρέου, και ουσιαστικά λειτούργησε από το 1994 έως το 1998 με 1999. Απενεργοποιήθηκε από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στα «μουλωχτά», εξαιτίας των προκαταλήψεων και των ιδεοληψιών που τη διέκρινε στο πλαίσιο της «νέας» εξωτερικής της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο που στο βιβλίο που εξέδωσε, για τα οκτώ χρόνια της διακυβέρνησής του, δεν ανέφερε λέξη γι' αυτό.
To «δόγμα» υπήρξε μια κατάκτηση του Ελληνισμού το οποίο επιβλήθηκε με θυσίες έναντι των άσπονδων φίλων του. Τύγχανε της αποδοχής της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων σε Κύπρο και Ελλάδα -στην πρώτη όπως αναμενόταν περισσότερο- και αυτό είχε πιστοποιηθεί μέσα από σειρά δημοσκοπήσεων που έγιναν και στα δύο κράτη. Το στήριζαν όλες οι κυπριακές πολιτικές δυνάμεις, με εξαίρεση το ΑΚΕΛ, του οποίου η στάση δεν ήταν ξεκάθαρη, μια στάση «ναι μεν αλλά».
Διέκρινε δήθεν υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια πολιτική που συνέβαλε στην αναβάθμισή της. Κατά βάθος το ΑΚΕΛ ήταν εναντίον, όμως δεν δήλωσε τη διαφωνία του, μιας και κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά αντιδημοφιλές και θα συνεπαγόταν πολιτικό κόστος.
Ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος υπήρξε πρώτιστα μια πολιτική επιλογή, καινοτόμα, με άμεσα όσο και εν δυνάμει αποτελέσματα. Ήταν πρώτα απ’ όλα μια έμπρακτη κατάφαση της ενότητας του Ελληνισμού και ταυτόχρονα μια έκφραση αποφασιστικότητας, πέραν από ρητορικές τοποθετήσεις, ότι η Ελλάδα σε περίπτωση νέας τουρκικής επίθεσης εναντίον της ελεύθερης Κύπρου θα εμπλεκόταν αυτόματα σε πόλεμο με την Τουρκία.
Το «δόγμα» συνιστούσε μια κίνηση «ετοιμασίας» προς αυτήν την κατεύθυνση και συνδυάστηκε με την αναβάθμιση της Εθνικής Φρουράς, μέσω της αγοράς αξιόλογων οπλικών συστημάτων. Προήγαγε την ενότητα του Ελληνισμού, αφού προκαλούσε μια ευρύτερη θετική κίνηση και όσμωση και σε άλλους πολιτικούς τομείς των δύο κρατών.
