Προς
Το χριστεπώνυμον πλήρωμα
Της Ιεράς Μητροπόλεώς μας
Χριστιανοί μου αγαπητοί,
Ήρθε πάλι η μεγάλη γιορτή της Παναγιάς μας, της Μητέρας του Κυρίου μας και κατά χάρη και δικής μας μητέρας. Γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε την αγία Κοίμησή της και τη μετάστασή της στους ουρανούς.
Μα θα μου πείτε: Πως ταιριάζει το πανηγύρι, έστω και αν είναι θρησκευτικό, με τον θάνατο της ασύγκριτης και στοργικής Μητέρας μας; Πως η Εκκλησία μας συνδυάζει τον θάνατο με τη χαρά; Από τότε που ήρθε ο Κύριός μας στη γη και πήρε το σώμα μας, για να το αγιάσει, και έκανε τα πάντα, για να εξασφαλίσει στον καθένα μας τη σωτηρία, άλλαξαν όλα εδώ στη γη. Άλλαξαν ακόμη και οι λέξεις και οι έννοιες των λέξεων. Έτσι και ο θάνατος ονομάστηκε ύπνος μεγαλύτερης διάρκειας και κανένας με τον ύπνο του δε δημιουργεί θλίψη και πόνο στα προσφιλή του πρόσωπα, αφού σε λίγη ώρα ή σε περισσότερη θα ανοίξει τα μάτια του, για να συνεχίσει τη ζωή του. Και το νεκροταφείο ονομάστηκε κοιμητήριο, γιατί οι άνθρωποι που φεύγουν από κοντά μας «μεταβαίνουν διά του θανάτου στη ζωή» και στο μνήμα παραμένει μόνο το σώμα μας μέχρι την ανάστασή του.
Και η Παναγία μας διά του φυσικού της θανάτου έφθασε στην άλλη ζωή, που είναι η αληθινή και η μόνιμη, αφού η επίγεια είναι προσωρινή και γεμάτη από πόνο, θλίψη και στεναγμό. Για την Υπεραγία Θεοτόκο συνέβη μάλιστα εκτάκτως κάτι που είναι αναμενόμενο για μας και θα συμβεί στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου. Την τρίτη ημέρα από την Κοίμησή της «μετέστη προς την ζωήν», ανέβηκε δηλαδή και σωματικά στον ουρανό και πήρε θέση στα δεξιά του Κυρίου μας όπως της έπρεπε και όπως της άξιζε, αφού εκείνη με τη χάρη του Θεού και με τη δική της αείζωη προσπάθεια ανεδείχθη «τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ» και θεωρείται και πιστεύεται από την Εκκλησία μας ως «αγία αγίων μείζων».
Δε θρηνούμε σήμερα. Ο θρήνος αρμόζει σ΄ εκείνους που χάνουν την ελπίδα τους, σ΄ εκείνους που χάνουν τον σωστό δρόμο μέσα στη ζωή. Το κλάμα έχει σχέση με τις αποτυχίες μας και με τις αμαρτίες μας και στις περιπτώσεις αυτές είναι τα δάκρυα σωτήρια, γιατί ελκύουν το έλεος και τη συμπάθεια του Θεού.
Η Κοίμησή της για μας σημαίνει ελπίδα. Εκείνη ακολούθησε τα ίχνη του Χριστού στη γη και εν συνεχεία ως άνθρωπος δοκίμασε τον θάνατο όπως ο Κύριος, για να πιστεύσουμε όλοι ότι δεν υπάρχει πλέον θάνατος, αφού νικήθηκε από τον Κύριό μας, και επομένως και εμείς μπορούμε ν΄ ακολουθήσουμε τα ίχνη του Κυρίου και της Θεοτόκου.
Να γιατί η σημερινή γιορτή είναι γιορτή χαράς και ελπίδας.
Είναι ακόμη η γιορτή αυτή και ευκαιρία επικοινωνίας μας με την αείζωη Μητέρα μας, αφού δεν είναι νεκρή αλλά ζώσα και αφού δεν είναι μακριά μας όπως τότε που ζούσε σωματικά στη γη, αλλά τώρα ευρίσκεται κοντά σ΄όλους μας πνευματικά. Να διατυπώσουμε τα αιτήματά μας, να της πούμε τον πόνο μας και τα παράπονά μας, να της δείξουμε τις πληγές μας από την αμαρτία, που ήπιε το αίμα μας, τσάκισε τα φτερά μας, τραυμάτισε τη θέλησή μας και εξαιτίας της χάσαμε την ελευθερία μας. Να μιλήσουμε για τη δυστυχία των νεοελλήνων, για τη φτώχεια και τις δοκιμασίες ιδίως των παιδιών μας. Να διαμαρτυρηθούμε για την αχαριστία πολλών συνανθρώπων μας, αφού την Εκκλησία μας και τους αγίους μας, στους οποίους οφείλουμε τη δόξα μας και την ελευθερία μας, σήμερα τους περιφρονούν και οργανωμένα προσπαθούν να εξορίσουν από την καρδιά μας όσα όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν αποτελούσαν τον θησαυρό της καρδιάς μας και τα ανυπολογίστου αξίας τιμαλφή του γένους μας.
Αυτά και άλλα να της ειπούμε και Εκείνη έχει και τη θέληση και τη δύναμη να μας ακούσει και να μας συμπαρασταθεί. Θέλει να μας ακούσει, αφού είναι Μάννα μας και μπορεί να μας ικανοποιήσει, αφού είναι Θεομάννα και όλοι γνωρίζουμε ότι «πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου».
Αδελφοί μου και παιδιά μου,
Αφού σας ευχηθώ με την καρδιά μου να ζήσετε χρόνια πολλά και να είσθε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, σας παρακαλώ και εφέτος να μη λησμονήσετε τους ανήμπορους αδελφούς μας που έχουν για σπίτι τους τα ιδρύματα της Μητροπόλεώς μας και για συγγενείς τους όλους εκείνους που στέκονται κοντά τους και τους περιθάλπουν με ιδιαίτερη φροντίδα και τους δείχνουν τη στοργή τους με τα παρηγορητικά λόγια τους και με τις περιποιήσεις τους. Έτσι μόνο θα είσαστε πιο χαρούμενοι και πιο ευτυχισμένοι, διαφορετικά θα ισχύει αυτό που απεύχεται ο ποιητής «αλλοίμονον σ΄όποιον γελά, οι άλλοι σαν θρηνούνε». Χωρίς θόρυβο και με προθυμία ενισχύστε τον δίσκο, που μια φορά τον χρόνο περιφέρεται στον ναό, και κάνετέ το με χαρά, γιατί «ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός».
Θερμός Ευχέτης σας προς την Υπεραγία Θεοτόκο
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
