Τρομερή απογοήτευση ένοιωσα πριν λίγο διαβάζοντας την εμμέσως πλην σαφώς υποστήριξή - ανάρτησή σας(δείτε εδώ: Ι.Μ. Κουτλουμουσίου για τη Σύνοδο της Κρήτης)(με αρκετό ποιητισμό και λυρισμό) για την Σύνοδο στο Κολυμπάρι.
Αν και πράγματι αμφιβάλλω αν απηχεί την άποψη των ασκητικών Μοναχών της συγκεκριμένης Μονής σας ,δεν μπορώ να συνδυάσω και να βρω τι σχέση έχει η δική σας ασκητική ζωή με τους « ἐν μαλακοῖς ἱματίοις(Ματθ.ια΄8) σύνεδρους του Κολυμπαρίου ,ούτε την νερόβραστη ρεβιθόσουπα της Μονής σας που ούτε με αγκίστρι δεν πιάνεις ρεβίθι με την πολυτέλεια και τα ακριβά εδέσματα της CIA κρατούμενης συνόδου της Κρήτης.
Ούτε τα απλά και κατανυκτικά σας ψαλσίματα- μέλη με τα Θεοδωράκεια τραγούδια της Φαραντούρης λες και λάμβανε χώρα κάποιο συνέδριο της ΚΝΕ.
Πάνω από 30 χρόνια που επισκέπτομαι καθ΄έτος την Ιερά Μονή σας πίστευα μετ΄ασφαλείας ότι αποτελείτε την εμπροσθοφυλακή της Ορθοδοξίας μας ,αλλά βλέπω δυστυχώς πως γίνεσθε φερέφωνα και φιλότιμες πέννες των Οικουμενιστικών Σειρήνων του Πατριαρχικού κλίματος.(που να έρθει κιόλας ο Αντίχριστος με τα σφραγίσματα και τα τσιπάκια!θα σκοτωθείτε στην επανάσταση!)
Δεν θα προβώ σε Θεολογική κριτική του κειμένου σας(αλήθεια πολύ μεγάλο και με πολλές μεταφορές ,αν και η αλήθεια δεν θέλει πολλά λόγια για να ειπωθεί,διότι η αλήθεια είναι μία ενώ τα ψέμματα πολλά)τούτη την κριτική την έχουνε κάνει προ εμού εμβριθείς και πνευματικοί άνθρωποι της Εκκλησίας μας.
Θα περίμενα τουλάχιστον όμως λίγη ανθρώπινη συμπαράσταση στους διωκόμενους αδελφούς σας στην Λαύρα τους οποίους εμμέσως χαρακτηρίζετε ως έχοντας ταραγμένο νουν που «Σπεύδουν να με κοφτερά εργαλεία να ξύσουν ονόματα και κείμενα ,να εντοπίσουν εχθρούς, να κυνηγήσουν ληστές, αφήνοντας την δική τους πόρτα ανοιχτή και την αυλή τους απότιστη. Είναι αυτοί που επιζητούν «βαρβάρους», γιατί αυτοί είναι μια κάποια λύσις»
Σε αυτή την λογική και συμπεριφορά πρέπει λοιπόν να κατατάξουμε όλους τους ομολογητές της Εκκλησίας μας που αντί να καθίσουνε νωχελικοί και άπρακτοι περιμένοντας τον από μηχανής Θεό να δώσει λύσεις στα αιρετικά μέτωπα της Εκκλησίας, εκείνοι ξύνανε πληγές και κείμενα (όπως π.χ.ο Αγιος Μάρκος ο Ευγενικός στην ψευδο-σύνοδο της Φερράρας ) «πολώνοντας» ακόμη περισσότερο την Εκκλησία.
Επί του θέματος δεν νομίζω δεκαετίες ολόκληρες Μοναχοί(όπως ο π.Σάββας, ο π.Χερουβίμ και άλλοι) που θυσιάσανε τα νιάτα τους ,την ζωή τους,τα πάντα εν ενί λόγω για τον Χριστό, να έχουν καμία όρεξη να βγουν τώρα στην πιάτσα για κυνήγι μαγισσών διαβαίνοντας αφορισμένοι και κατατρεγμένοι τον ανεπίστροφο και άγνωστο δρόμο της ξενιτιάς μακριά από τα κελιά τους που τόσα χρόνια και καθημερινά τα ποτίζανε με δάκρυ ,αγρύπνια και ιδρώτα.
Άραγε τον αδελφό σας και συμμοναστή σας π.Γαβριήλ από το κελί του Οσίου Χριστοδούλου που δεν συμπνέει με τον δικό σας (Δ)ούρειο άνεμο θα τον εδιώξετε και εκείνον;
Θα έχει και αυτός ,ο από τους τελευταίους εναπομείναντες θεοφόρους ομολογητές της Ορθοδοξίας μας ,την τύχη της εξόδου από το περιβόλι της Παναγίας;
ΊΔΩΜΕΝ…
ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
