Η στάση της Άγκυρας τελευταία σε σχέση με την Βορειοατλαντική συμμαχία και την επιδίωξή της να διευρυνθεί με την είσοδο Σουηδίας και Φινλανδίας έχει προβληματίσει θα μπορούσε να πει κανείς το λιγότερο όλες τις πρωτεύουσες του ΝΑΤΟ.
Μια ανάλυση του καθηγητή Μουράτ Γιεσίλτας, διευθυντή Ερευνών Ασφαλείας στη SETA ρίχνει φως στην πολιτική της Τουρκίας σχετικά με το ΝΑΤΟ, από την οπτική της Άγκυρας.
Όπως επισημαίνει λοιπόν ο Γιεσίλτας: «H επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία έδειξε την πρώτη της επίδραση στο ΝΑΤΟ, όπως ήταν αναμενόμενο. Στο πλαίσιο της πολιτικής διεύρυνσης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, το ΝΑΤΟ, που περιλάμβανε τις χώρες που απέκτησαν την ανεξαρτησία τους μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, έκανε μια νέα κίνηση για να συνεχίσει αυτή την πολιτική με τον πόλεμο της Ουκρανίας. Προσπαθώντας να νομιμοποιήσει την παρέμβασή της στην Ουκρανία με βάση τη διαδικασία ένταξης αυτής της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η Μόσχα βρίσκεται τώρα αντιμέτωπη με μια νέα πρόκληση, με τη Φινλανδία και τη Σουηδία να υποβάλλουν αιτήσεις για ένταξη. Αυτή τη φορά, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχει γίνει πιο σημαντική από ποτέ.
Μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι για αυτό. Το πρώτο είναι το ερώτημα πώς θα αντιδράσει η Ρωσία εάν η Σουηδία και η Φινλανδία γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ. Εάν η Ρωσία δει τη συμμετοχή και των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ ως απειλή και προσπαθήσει να κάνει μια νέα στρατιωτική κίνηση, τότε ο πόλεμος δεν θα περιοριστεί στην Ουκρανία. Εάν η Ρωσία παραμείνει αδιάφορη και η Σουηδία και η Φινλανδία γίνουν αποδεκτές ως μέλη του ΝΑΤΟ χωρίς κανένα πρόβλημα, τότε η Ρωσία θα περικυκλωθεί πλήρως από το ΝΑΤΟ στα σύνορά της. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Ρωσία θα πρέπει να μετακινήσει περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή της Βαλτικής καθώς αυτές οι δύο χώρες θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Το δεύτερο σημαντικό θέμα είναι ότι η Τουρκία, ένα από τα ισχυρότερα μέλη και αντιτάχθηκε στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Ενώ η εν λόγω πολιτική ενέχει τον κίνδυνο να διαταραχθεί η αρμονία της συμμαχίας, η οποία έχει εισέλθει σε μια νέα διαδικασία αλληλεγγύης με τον πόλεμο της Ουκρανίας, από την άλλη πλευρά, μπορεί να προκαλέσει ένα νέο πρόβλημα μεταξύ Τουρκίας και ΝΑΤΟ. Η Άνκαρα έχει πολύ δίκαιους λόγους να εναντιώνεται στη διαδικασία ένταξης των δύο χωρών.
Καταρχάς, πρέπει να σημειωθεί ότι η Τουρκία προσεγγίζει θερμά σε ένα νέο βήμα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Δεν αντιτίθεται υπερβολικά στην ένταξη της Φινλανδίας. Ειδικά η σχέση της Σουηδίας με την τρομοκρατική οργάνωση PKK ωθεί την Άνκαρα να υιοθετήσει μια πιο προσεκτική πολιτική όσον αφορά τη χώρα αυτή. Η Σουηδία επιτρέπει στην PKK να κυκλοφορεί ελεύθερα στη χώρα και παρέχει οικονομική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων όπλων, στην PYD στη Συρία. Η Σουηδία ξεχωρίζει ως μία από τις χώρες όπου η PKK δραστηριοποιείται περισσότερο στην Ευρώπη.
Μεταξύ των δραστηριοτήτων της PKK στη Σουηδία, υπάρχουν πολλές παράνομες δραστηριότητες όπως οι δήθεν δραστηριότητες της κοινωνίας των πολιτών, το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, η στρατολόγηση και η άσκηση πίεσης κατά της Τουρκίας. Οι αντιτουρκικές πολιτικές της Σουηδίας δεν περιορίζονται μόνο με την PKK. Ταυτόχρονα, φιλοξενεί μέλη της FETÖ στη χώρα της μετά από την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου στην Τουρκία.
Λόγω της στάσης της Σουηδίας, η Άνκαρα είναι επιφυλακτική σχετικά με την ένταξη στο ΝΑΤΟ και υποστηρίζει ότι η Τουρκία δεν θα υποστηρίξει την ένταξη μιας χώρας που δεν έχει ανησυχίες για την ασφάλεια της Τουρκίας. Δεν υπάρχει τίποτα πιο φυσικό από την Τουρκία, της οποίας η γεωπολιτική σημασία έχει αυξηθεί με τον πόλεμο της Ουκρανίας, χρησιμοποιώντας τη θέση της στο ΝΑΤΟ να ζητήσει από τη Σουηδία να αλλάξει στάση σε αυτό το θέμα. Θα περιμένουμε όμως να δούμε αν αυτή η στάση της Τουρκίας θα προκαλέσει νέα ρωγμή στο ΝΑΤΟ.