Το πάνω μέρος του βραχίονα ζυγίζει 100 κιλά, η ωμοπλάτη έχει διάμετρο σχεδόν ένα μέτρο. Αυτά είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των τεράστιων προϊστορικών ελεφάντων που ζούσαν στην περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα το Μόναχο πριν από 10 εκατ. χρόνια.
Τα ασυνήθιστα καλά διατηρημένα λείψανα τριών ζώων βρέθηκαν στην περιοχή του Έρντινγκ και, σύμφωνα με τους ειδικούς, προκαλεί δέος ο αριθμός των οστών αλλά και η καλή κατάστασή τους, αναφέρει η Deutche Welle. Τα ζώα, που μοιάζουν πολύ με τους σημερινούς ελέφαντες, ζύγιζαν μέχρι και 13 τόνους και έφταναν σε ύψος τα 5 μέτρα. Το χαρακτηριστικό αυτού του είδους είναι ότι οι χαυλιόδοντές τους συνδέονταν με την κάτω και όχι με την άνω γνάθο, όπως στους ελέφαντες σήμερα. Απολιθώματα Δεινοθηρίου, όπως ονομάζεται, έχουν βρεθεί και στην Ελλάδα.
«Στην αρχή νομίσαμε ότι ήταν ξύλο»
Όμως το εντυπωσιακό στην περίπτωση του Έρντινγκ είναι ότι η ανακάλυψη έγινε από δύο αδέλφια 9 και 10 χρόνων, πριν από ένα χρόνο. Ο πατέρας του Πέτερ Καπουστίν, διευθυντής και ιδρυτής του Προϊστορικού Μουσείου στην πολίχνη Ταουφκρίχεν αν ντερ Βιλς, με εκπαίδευση οικονομολόγου και αυτοδίδακτος στον τομέα της Παλαιοντολογίας, πήγαινε συχνά στην περιοχή.
Το 2004 ανακάλυψε ένα κρανίο Δεινοθηρίου. Επί 20 χρόνια γύριζε συνεχώς στο ίδιο σημείο, όπως λέει, και σκεφτόταν ότι ίσως υπάρχει κάτι ακόμη. Αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Μέχρι τις 13 Απριλίου του 2023 και την εντυπωσιακή ανακάλυψη των παιδιών του. Να πώς περιγράφει ο 10χρονος Αλεξάντερ Καπουστίν τη στιγμή. «Ο Κόνσταντιν κι εγώ νομίζαμε στην αρχή ότι ήταν ξύλο. Αλλά ο μπαμπάς μάς είπε ότι είναι κόκκαλο. Και μετά, όταν ανακαλύψαμε ένα μεγάλο κομμάτι, ο μπαμπάς έπεσε πάνω του και φοβήθηκε ότι το κόκκαλο είχε σπάσει. Αλλά ευτυχώς δεν έσπασε τελικά».
Στη συνέχεια ξεκίνησε έρευνα πολλών μηνών με εθελοντές, που έφερε στο φως κι άλλα ευρήματα, τα οποία για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν τη Δευτέρα στους δημοσιογράφους. Ο γεωλόγος και παλαιοντολόγος Νιλς Κνέτσκε έκανε λόγο για μια σημαντική στιγμή για την επιστήμη. Για τα Δεινοθήρια, τα μεγαλύτερα χερσαία θηλαστικά της Ευρώπης, στο Έρντιγνκ έγινε η μεγαλύτερη ανακάλυψη που έχει γίνει ποτέ.
Γιατί βρέθηκαν όλα σε ένα μέρος;
«Μερικά από τα οστά ήταν τόσο πολύ σπασμένα, που είχαν εισχωρήσει ρίζες. Πρέπει να φανταστείτε ότι υπήρχε μεγάλη πίεση από το βουνό με το χώμα να πιέζει τα οστά. Αν κάποιος είχε χρησιμοποιήσει φτυάρι για τα οστά θα είχαν θρυμματιστεί σε χίλια κομμάτια. Αυτό θα ήταν μεγάλο πρόβλημα. Έτσι αναγκαστήκαμε να ρίξουμε κόλλα στις ρωγμές.
Αφήσαμε άμμο και χώμα στις ρωγμές, ώστε τα οστά να μην καταρρεύσουν και χρησιμοποιήσαμε γύψο με τον κλασσικό τρόπο, με νήματα γιούτας για να ανακτήσουμε τα οστά και να τα βγάλουμε ανέπαφα από το ίζημα». Δεν είναι ακόμη σαφές γιατί τα οστά των προϊστορικών ελεφάντων βρέθηκαν όλα σε ένα μέρος. Πιθανότατα, όπως και οι σημερινοί ελέφαντες, να πήγαιναν σε ένα συγκεκριμένο μέρος για να πεθάνουν και επομένως ίσως να πρόκειται για ένα προϊστορικό νεκροταφείων ελεφάντων. Αλλά αυτό είναι υπόθεση, δεν μπορεί να απαντηθεί με βεβαιότητα.
Ένας μεγάλος αριθμός υπολειμμάτων από προϊστορικούς ελέφαντες είναι γνωστό ότι υπάρχει στη Βαυαρία, πέντε εξ αυτών είναι σκελετοί, συμπεριλαμβανομένων και των ευρημάτων στο Έρντινγκ. Ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι ένα γομφοθήριο που ανακαλύφθηκε το 1971 κοντά στο Μίλντορφ, το οποίο είναι σχεδόν πλήρες με σχεδόν 200 οστά. Λόγω της ευνοϊκής γεωλογικής κατάστασης στη λεκάνη Mολάσε βόρεια των Άλπεων, τα λείψανα των προϊστορικών ελεφάντων διατηρήθηκαν σχετικά καλά και κοντά στην επιφάνεια στο κρατίδιο της Βαυαρίας.
