Ένα τοπίο σχεδόν εξωγήινο, με μαλακές ηφαιστειακές πέτρες που δημιουργούν αιθέριες «καμινάδες των νεράιδων», σχηματισμένες από το μεγαλύτερο γλύπτη: Τη φύση. Αυτή είναι η πρώτη εικόνα που συναντά κανείς στην Καππαδοκία.
Τοποθετημένη στις πεδιάδες της Ανατολίας, στην κεντρική Τουρκία, η ιστορική περιοχή έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς από την UNESCO, προσελκύοντας κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν να την εξερευνήσουν από ψηλά, μέσα από ένα από τα αμέτρητα αερόστατα που κυκλοφορούν πάνω από το έδαφός της.
Όμως εκτός από τη φύση, το τοπίο έχουν σημαδέψει και οι αρχαίοι πολιτισμοί που το μεταμόρφωσαν για να εξυπηρετήσουν καλύτερα τις ανάγκες τους. Οι ντόπιοι έχουν εργαστεί σκληρά για τη διατήρηση της ιστορίας και των παραδοσιακών πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στην περιοχή – και οι οποίοι συχνά κρύβονται στο υπέδαφος.
Υπόγειες διαδρομές
Κάτω από την επιφάνεια των μαλακών πετρών απλώνεται ένα ολόκληρο υπόγειο δίκτυο από σπήλαια, που στη διάρκεια του Μεσαίωνα αποτελούσαν ένα από τα πιο διάσημα χαρακτηριστικά της Καππαδοκίας. Όταν εχθρικοί στρατοί προσέγγιζαν την περιοχή, χιλιάδες άνθρωποι δραπέτευαν και επιβίωναν κρυμμένοι κάτω από το έδαφος, πολλές φορές επί ολόκληρους μήνες.
Η Ντερινκουγιού, με τα 18 της επίπεδα που απλώνονται σε βάθος 18 μέτρων, είναι μια από τις μεγαλύτερες και βαθύτερες υπόγειες πόλεις της Τουρκίας.
Ο επισκέπτης μπορεί να βρει ακόμη και στάβλους στο εσωτερικό της, που κάποτε στα στενά μονοπάτια του φυγάδευε έως και 20.000 άτομα, που έμεναν εκεί επί σειρά μηνών προσπαθώντας να αποφύγουν τις εισβολές των Μογγόλων. η Ντερινκουγιού διαθέτει εκατοντάδες αποθηκευτικούς χώρους, δωμάτια και ακόμη και τούνελ επικοινωνίας, που μπορούσαν να μεταφέρουν τις φωνές των κατοίκων από την επιφάνεια μέχρι τα βάθη της γης, μεταδίδοντας άμεσα σημαντικές ειδήσεις.
Σκοτεινή Εκκλησία
Το εσωτερικό των σπηλαίων είναι διακοσμημένο με τοιχογραφίες, ενώ κάποιες σπηλιές φιλοξενούν μια σειρά από βυζαντινά παρεκκλήσια που πιστεύεται ότι λειτουργούσαν ως μοναστήρι στη διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και τα οποία μετατράπηκαν σε τόπο προσκυνήματος κατά τον 17ο αιώνα.
Αν και είναι όλα τους πανέμορφα, εκείνο που ξεχωρίζει είναι αναμφίβολα η λεγόμενη Σκοτεινή Εκκλησία. Περνώντας έξω από το σπήλαιο, δύσκολα φαντάζεται κανείς την απαράμιλλη ομορφιά της χριστιανικής τέχνης που κρύβεται στο εσωτερικό του. Το όνομά της οφείλεται στην πλήρη απουσία παραθύρων, όμως η απουσία φωτός, όσο δυσάρεστη και αν ακούγεται, είναι η κύρια αιτία που διασώθηκαν οι τοιχογραφίες στο εσωτερικό της. Οι απεικονίσεις του Ιησού στον σταυρό και της προδοσίας του Ιούδα χρονολογούνται στον 11ο αιώνα.
Το πανέμορφο ποτάμι Κιζιλιρμάκ και τα υπέροχα άλογα, που προσφέρονται για βόλτες στο μαγευτικό τοπίο, αλλά και ένα ιδιαίτερο μουσείο… μαλλιών, με περισσότερες από 16.000 τούφες από όλο τον κόσμο συμπληρώνουν την εικόνα.