Το 2019, το Πακιστάν έλαβε θετικά σχόλια από την παγκόσμια κοινότητα, όταν άνοιξε τη Σιχ Γκουρντουάρα στο Καρταρπούρ, σε προσκυνητές από την Ινδία. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η κοινότητα των Σιχ στο Πακιστάν αντιμετωπίζει έντονες διακρίσεις. Οι Πακιστανοί Σιχ, που ζουν κυρίως στα ανατολικά βορειοδυτικά της χώρας, είναι μια κοινότητα που ζει με φόβο.
Την εποχή του διαχωρισμού της Ινδίας το 1947, περισσότεροι από 2 εκατομμύρια Σιχ έζησαν στο Πακιστάν και σημαντικοί πληθυσμοί Σιχ κατοικούσαν στις μεγαλύτερες πόλεις του Πουντζάμπ, όπως η Λαχόρη, το Ραβαλτάν και το Φουασιλάμπ. Οι περισσότεροι Σιχ εγκατέλειψαν το Πακιστάν για την Ινδία μετά την ανεξαρτησία και των δύο χωρών από τη Βρετανία.
Ενώ η Εθνική Αρχή Βάσεων Δεδομένων και Εγγραφής του Πακιστάν (NADRA) ισχυρίζεται ότι υπάρχουν μόνο 6.146 Σιχ εγγεγραμμένοι στο Πακιστάν, σύμφωνα με απογραφή που διεξήγαγε η ΜΚΟ Sikh Resource and Study Center (SRSC), περίπου 50.000 Σιχ εξακολουθούν να ζουν στο Πακιστάν. Οι Σιχ δεν συμπεριλήφθηκαν στην απογραφή πληθυσμού του 2017 και δεν υπάρχουν ακριβή δεδομένα σχετικά με τον αριθμό τους. Οι περισσότεροι εγκαθίστανται στο Khyber Khyber, ακολουθούμενοι από το Sindh και το Punjab. Άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένου του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ισχυρίζονται ότι ο πληθυσμός των Σιχ στο Πακιστάν ανέρχεται σε 20.000.
Έτσι, δεν υπάρχει πραγματικός αριθμός του πληθυσμού τους στο Πακιστάν. Ωστόσο, οι υπερασπιστές των δικαιωμάτων, λένε ότι το μέγεθός του έχει μειωθεί δραστικά τις τελευταίες δύο δεκαετίες - από περίπου 50.000 το 2002 σε 8.000 τώρα. Καθώς ο πληθυσμός τους μειώθηκε, τα δικαιώματα της κοινότητας των Σιχ μειώθηκαν επίσης. Λόγω της ξεχωριστής τους ταυτότητας, η κοινότητα αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις. Σήμερα, η πλειοψηφία των Σιχ, ζει στην επαρχία KP και Punjab του Πακιστάν.
Οι άνδρες Σιχ, έχουν λίγες ελπίδες να γίνουν δεκτοί στα πανεπιστήμια. Ακόμα κι αν κατά κάποιον τρόπο καταφέρουν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους, υπάρχει μικρή ελπίδα για ασφαλή εργασία. Οι νεαροί Σιχ αγωνίζονται κάτω από δύσκολες συνθήκες, απλώς και μόνο λόγω της θρησκευτικής τους ταυτότητας.
Στο Πεσαβάρ, την πρωτεύουσα της βορειοδυτικής επαρχίας Κιμπράτζ, δεκάδες Σιχ σκοτώθηκαν αδίστακτα από θρησκευτικές εξτρεμιστικές ομάδες του Πακιστάν, αφήνοντας τα μέλη της κοινότητας αβέβαια για το μέλλον τους στη χώρα. Οι μαχητές στοχεύουν συνήθως και σκοτώνουν εκατοντάδες άλλες θρησκευτικές μειονότητες σε ολόκληρη τη χώρα. Το 2016, ο νομοθέτης του Σιχ Σόραν Σινγκ, από το κόμμα του Πακιστάν-Τραντ-Φούντ, σκοτώθηκε κοντά στο Πεσαβάρ. Αν και οι Ταλιμπάν ανέλαβαν την ευθύνη για τη δολοφονία, η αστυνομία συνέλαβε έναν πολιτικό αντίπαλο, έναν Ινδουιστή πολιτικό που ονομάζεται Μπουλντέβ Κουμάρ.
Καθώς η αστυνομία φοβάται να επιτεθεί στους εξτρεμιστές, προσπαθούν να καλύψουν τις δολοφονίες ως διαφωνίες εντός μειονοτήτων ή επιχειρηματικών αντιπαλότητας. Ο Haroon Khalid, ένας ανθρωπολόγος που έχει γράψει πολλά βιβλία για τις μειονότητες του Πακιστάν, συμπεριλαμβανομένου του "Walking with Nanak" σχετικά με τον ιδρυτή του Σιχισμού, δήλωσε ότι δεν είχε καμία αμφιβολία ότι οι τζιχαντιστικές μαχητικές ομάδες ήταν πίσω από τις δολοφονίες.
Οι Ταλιμπάν επιβάλλουν επίσης τη jizya, έναν φόρο που επιβάλλεται σε μη μουσουλμάνους, σε διάφορα μέρη των φυλών. Το 2009, οι Ταλιμπάν κατέστρεψαν τα σπίτια 11 οικογενειών Σιχ στο Οργανισμό Orkazi επειδή αρνήθηκαν να πληρώσουν jizya. Το 2010, ο Τζασπάλ Σινγκ, ένας νεαρός άνδρας από το πρακτορείο Khyber, αποκεφαλίστηκε αφού η οικογένειά του δεν μπορούσε να πληρώσει. Τον Ιανουάριο του 2020, ο Ρόιντερ Σινγκ, ένας 25χρονος Σιχ άνδρας που είχε έρθει στο Πεσαβάρ από την περιοχή Σάνγκλα της Χαμπέρ Παντζάμπ για να ψωνίσει για το γάμο του, πυροβολήθηκε από άγνωστους οπλισμένους στο Πεσαβάρ.
Τον Δεκέμβριο του 2020, το άγαλμα του ηγέτη Σιχ Maharaja Ranjit Singh, που βρίσκεται στο φρούριο της Λαχόρη, βανδαλίστηκε. Ο Μαχαραγιά Ραντζίτ Σινγκ ήταν ο κυβερνήτης της αυτοκρατορίας των Σιχ που απλώθηκε σε πολλά μέρη του Πακιστάν, με το Punjab να είναι το κύριο έδαφος.
Περισσότερο από το 60 τοις εκατό των 30.000 Σιχ του Πεσαβάρ, έχουν φύγει για άλλα μέρη του Πακιστάν ή μετανάστευσαν στη γειτονική Ινδία τα τελευταία χρόνια. Πρόσφατα, η Χαρμέτ Σινγκ, δημσιογράφος Σιχ του Πακιστάν, άρχισε να δέχεται απειλές.
Σε μια ακόμη περίπτωση θρησκευτικών διώξεων στο Πακιστάν, ο Ραντίς Σινγκ Τόνι, εξέχον μέλος της τοπικής κοινότητας Σιχ και ο πρόεδρος της Συμμαχίας Μειονοτήτων του Πακιστάν, Ρεμπέρ Πανκ, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά από «απειλές».
Αν και η κυβέρνηση του Imran Khan ισχυρίζεται ξανά και ξανά ότι δεν υπάρχει θρησκευτική δίωξη στο Πακιστάν, τέτοια περιστατικά παρουσιάζουν μια αντίθετη εικόνα . Φοβούμενοι τη θρησκευτική δίωξη και την απειλή για τη ζωή, οι Σιχ στο Πακιστάν, επιλέγουν να μεταναστεύσουν στην Ινδία ή σε κάποια άλλη χώρα. Τον Δεκέμβριο του 2019, μια επιτροπή του ΟΗΕ στην έκθεση 47 σελίδων με τίτλο «Πακιστάν-Θρησκευτική ελευθερία υπό επίθεση», δήλωσε ότι απειλείται η θρησκευτική ελευθερία των μειονοτήτων στο Πακιστάν.
Η μέρα δεν είναι μακριά όταν οι Σιχ στο Πακιστάν θα είναι μια εξαφανισμένη μειονοτική ομάδα!