Ο Τζακ Ουντερβέγκερ ήταν υπόδειγμα κρατουμένου. Ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι, ανεξάρτητα από το τι είχε κάνει ένας άνθρωπος στη ζωή του, δεν ήταν ποτέ αργά για να αλλάξει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ρατσιστική συμπεριφορά προς άνδρα που ζητά από γυναίκα να βάλει λουρί στον σκύλο της
Μετά από μια ζωή με έντονη εγκληματική δράση, ο Αυστριακός serial killer, τελικά αποφυλακίστηκε το 1990 και μέσα σε έναν χρόνο σκότωσε τουλάχιστον άλλες 9 γυναίκες. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισης του, έγραψε μια αυτοβιογραφία και μια σειρά από ποιήματα, τα οποία ήταν τόσο όμορφα που διδάσκονταν στα αυστριακά σχολεία και θεωρήθηκαν ως οι εκρήξεις της ψυχής ενός πραγματικού ποιητή.
Γεννημένος στις 16 Αυγούστου 1950, ο Τζακ εγκαταλείφθηκε όταν ήταν μικρός από την πόρνη μητέρα του και έζησε για 7 χρόνια με τον αλκοολικό παππού του και την επίσης πόρνη θεία του. Η εγκληματική του δράση ξεκίνησε όταν ήταν στην εφηβεία, καθώς συνελήφθη στα 16 του για επίθεση εναντίον μιας πόρνης.
Το 1976, συνελήφθη για τη δολοφονία που τον έστειλε πίσω από τα κάγκελα. Δύο χρόνια νωρίτερα, είχε “σύρει” μια 18χρονη στο δάσος, την βίασε, και στην συνέχεια την στραγγάλισε με το σουτιέν της.
Δεν ήταν το πρώτο του έγκλημα, καθώς εκρεμμούσαν ήδη 16 καταδίκες εναντίον του, οι περισσότερες για σεξουαλική επίθεση ή βίαιη κακοποίηση γυναικών που ήταν ιερόδουλες. Μόλις λίγους μήνες είχε σκοτώσει για πρώτη φορά, καθώς χτύπησε μια γυναίκα, την έδεσε και την βίασε με μια ράβδο από ατσάλι.
Σίγουρα κανένας δεν περίμενε αυτό που συνέβη στην συνέχεια. Όταν ο Τζακ Ουντερβέγκερ βρισκόταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής έμαθε να διαβάζει και να γράφει, και τελικά κατάφερε να κερδίσει τον λογοτεχνικό σεβασμό τόσο εντός όσο και εκτός της φυλακής. Το 1984, η αυτοβιογραφία του “Απαλλαγή ή Ταξίδι στη Φυλακή – Η έκθεση ενός ένοχου ανθρώπου”, το οποίο έγινε best-seller και αποτέλεσε τελικά το εισιτήριο για την αποφυλάκιση του.
“Κανένα θέμα δεν είναι πιο ποιητικό από το θάνατο μιας όμορφης γυναίκας”, είχε γράψει ο Τζακ Ουντερβέγκερ. “Υπάρχει μια εποχή κατά την οποία μια γυναίκα πρέπει να είναι όμορφη για να αγαπηθεί και υπάρχει μια εποχή κατά την οποία πρέπει να αγαπάμε μια γυναίκα για να είναι όμορφη”.
Ήταν περίεργο να διαβάζεις κάτι τέτοιο από έναν άνθρωπο που ευχαριστιόταν με το να κακοποιεί και να πνίγει πόρνες, αλλά αυτό το είδος της γραφής ήταν που κέρδισε πολλά από τα πιο σεβαστά μέλη της πνευματικής κοινότητας της Αυστρίας, ενώ ήταν ακόμα στη φυλακή.
Μετά την αποφυλάκιση του, ο Ουντερβέγκερ έγινε διάσημος στους λογοτεχνικούς κύκλους, με πολλούς ανθρώπους να τον επαινούν για το ταλέντο του. Η αυτοβιογραφία του διδάχθηκε στα σχολεία και οι ιστορίες του για παιδιά έγιναν ραδιοφωνικές αφηγήσεις. Ο ίδιος φιλοξένησε τηλεοπτικά προγράμματα, τα οποία καταπιάνονταν με την εγκληματική αποκατάσταση και εργάστηκε ως δημοσιογράφος του δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού ORF.
Απολάμβανε πλέον τη ζωή ενός celebrity, καθώς ήταν περιζήτητος στους κύκλους της ελίτ, ντυνόταν ακριβά, οδηγούσε ακριβά αυτοκίνητα και απολάμβανε την παρέα πολλών γυναικών, ενώ προωθούσε συνεχώς το προφίλ του μετανοημένου ανθρώπου ο οποίος λόγω της τραυματικής παιδικής του ηλικίας έκανε ότι έκανε.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ελευθερίας του, οι δολοφονίες ιερόδουλων έλαβαν διαστάσεις φαινομένου. Όλες οι γυναίκες ήταν σεξουαλικά κακοποιημένες και είχαν δολοφονηθεί ακριβώς με το ίδιο τρόπο: στραγγαλίστηκαν με το ίδιο τους το εσώρουχο. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ήταν απρόθυμα να αποδώσουν κατηγορίες στον προφανή ύποπτο και έκαναν εικασίες ότι υπάρχει άλλος serial killer.
Μετά απο μήνες ερευνών, και αφού πλέον όλα τα αποδεικτικά στοιχεία έδειχναν ήταν εναντίον του Jack, η αστυνομία έβγαλε ένταλμα σύλληψης του, ωστόσο ο ίδιος είχε καταφέρει να διαφύγει Μαϊάμι. Τελικά συνελήφθη το 1992 και αμέσως κάλεσε εκπροσώπους των αυστριακών media, δηλώνοντας την αθωότητα του, ενώ το ίδιο έκανε κατά τη διάρκεια της δίκης του. Δεν υπήρξε κανένας μάρτυρας που να ομολόγησε την ενοχή του, κρίθηκε όμως ένοχος για 9 φόνους και τον Ιούνιο του 1994 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Το ίδιο βράδυ της καταδίκης του, ο Τζακ βρέθηκε απαγχονισμένος στο κελί του. Είχε χρησιμοποιήσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και ένα σκοινί από τα ρούχα του για να κάνει αυτό που ήξερε καλύτερα απ’ οτιδήποτε άλλο: να δώσει τέλος σε μια ζωή διά στραγγαλισμού.
Ο κόμπος που έκανε για να κρεμαστεί, ήταν ο ίδιος που βρέθηκε σε κάθε γυναίκα που σκότωσε.
