Μια όμορφη και δυνατή στιγμή στην ζωή μας, μπορεί να υπάρξει σε μία πτώση και αδυναμία, σε μια αποτυχία και ήττα. Τότε που καταστραφήκαμε και ξαναγεννηθήκαμε, τότε που πονέσαμε και νιώσαμε, όταν δακρύσαμε και μαλακώσαμε, όταν είπαμε «φοβάμαι, πάρε με αγκαλιά…» και λάμψαμε γιατί γίναμε βαθιά ανθρώπινοι.
Την ζωή δεν την ζουν οι ατσαλάκωτοι αλλά εκείνοι που προχωράνε κόντρα στην ροή των συμβιβασμών και του θανάτου. Που δεν φοβούνται να πεθάνουν γιατί δεν τρομάζουν να ζήσουν….