Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Ὁλόκληρη ἡ Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερα, τιμᾶ καί γεραίρει τήν Παναγία μας. Μεγάλη εἶναι ἡ Θεομητορική αὐτή ἑορτή, πού ἀποκαλεῖται Κοίμηση ἤ Μετάσταση τῆς Θεοτόκου.
Ἀληθῶς, ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου ἀνέρχεται πρός τόν οὐρανό, στή Βασιλεία τοῦ Υἱοῦ της. Ὁ Χριστός, τήν ὑποδέχεται μέ τιμή καί δόξα καί Ἐκείνη κάθεται, ἡ Παναγία Μητέρα Του, ἐκ δεξιῶν Του ἐπί θρόνου λαμπροῦ καί ἐνδόξου, ὡς ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος: «Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Ἔτσι βλέπουμε, ὅπου ὁ Χριστός, ἐκεῖ καί ἡ Παναγία.
Μέ τίς ἀρετές της, τήν πίστη, τήν ταπεινοφροσύνη, τήν ὑπακοή, τήν προσευχή, τήν ὑπομονή της, τήν ἁγνεία της, τήν σιωπή της, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, στάθηκε τῶν Ἀγγέλων ἡ τερπνότης, τῶν Ἀποστόλων ἡ ἀρχή, τῶν Μαρτύρων τό ἑδραίωμα, τῶν Διδασκάλων ἡ κρηπίς, δηλαδή τό θεμέλιον, ὅλων τῶν πιστῶν ἡ βοήθεια.
Ἰδού, λοιπόν, καί ἐμεῖς πρός αὐτήν, τήν Παντάνασσα, τήν Μεγαλόχαρη, τήν Κεχαριτωμένη, τήν Γιάτρισσα, τήν Παναγία Μητέρα μας ὀφείλουμε νά τρέφουμε βαθύτατο σεβασμό καί εὐλαβῆ συναισθήματα. Σ' ὅλες τίς περιστάσεις καί ἡμέρες τῆς ζωῆς μας πάντοτε νά τήν μνημονεύουμε καί σ' αὐτήν νά καταφεύγουμε. Ἰδιαίτερα, ὅταν «θλίψεις καί ἀνάγκαι καί συμφοραί τοῦ βίου» ἐπισκιάζουν τόν βίον μας, πρός αὐτήν νά προσευχόμεθα καί πρός αὐτήν νά ἀναπέμπουμε τίς ἱκεσίες μας. Ἐκείνη, ὡς Μάνα, κατανοεῖ τόν πόνο μας, βλέπει τίς δοκιμασίες μας ἀκούει τίς δεήσεις μας καί σπεύδει εἰς βοήθειαν.
Ποτέ μή λησμονοῦμε ὅτι ἡ Παναγία μας εἶναι «ἡ μεταβολή τῶν θλιβομένων, ἡ ἀπαλλαγή τῶν ἀσθενούντων, ἡ εἰρήνη τῶν πολεμουμένων, ἡ γαλήνη τῶν χειμαζομένων, ἡ μόνη προστασία τῶν πιστῶν».
Γι' αὐτό καί ὅλως εὐλαβῶς ψάλλουμε: «Χαῖρε Παρθένε, χριστιανῶν τό καύχημα».
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
