Αν κάποιος παρατηρήσει παλιές φωτογραφίες θα δει πως οι άνθρωποι, όταν τους απαθανάτιζαν, είχαν σοβαρές εκφράσεις.
Δεν ήταν πάντα θλιμμένοι
Για να καταλάβουμε το γιατί γινόταν αυτό πρέπει να καταλάβουμε πως η παλιές φωτογραφικές κάμερες είχαν αρκετές διαφορές σε σύγκριση με τις σημερινές. Μια κύρια διαφορά ήταν ο χρόνος που χρειαζόταν για να τραβηχτεί μια φωτογραφία.
Έπαιρνε πολύ ώρα η απαθανάτιση της στιγμής από τον τότε φωτογραφικό φακό. Για το διάστημα αυτό έπρεπε οι άνθρωποι να είναι σχετικά ακίνητοι. Έτσι προσπαθούσαν οι άνθρωποι να παγώσουν την έκφραση του προσώπου τους.
Η φωτογραφία ηταν κάτι που στην τότε ηταν αρκετά σπάνιο και ακριβό. Έτσι για πολλούς ανθρώπους ηταν μια στιγμή που ηταν μοναδική και θα ήθελαν η φωτογραφία τους να μην καταστραφεί.
Έτσι, το να ποζάρουν στην κάμερα δεν φαινόταν διαφορετικό από το να ποζάρουν σε ένα ζωγράφο για το πορτραίτο τους. Απλά ήταν φθηνότερο και πιο γρήγορο, κάτι που σήμαινε ότι έτσι είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν μία εικόνα τους εαυτού τους ακόμη και εκείνοι που δεν μπορούσαν να ποζάρουν για έναν πίνακα- πορτραίτο. Όμως, ο κόσμος το αντιμετώπιζε με την ίδια σοβαρότητα. Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ηταν τόσο θλιμμενοι όσο φαινόντουσαν στα πορτρέτα τους.
