Η Τουρκία κλείνει την πόρτα στη βιώσιμη λύση του Κυπριακού, το οποίο θέτει στη νέα του διάσταση, που έχει δυο άξονες.
Ο ένας είναι η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο άλλος είναι η αρπαγή των κοιτασμάτων του φυσικού αερίου. Και αυτό είναι πρόδηλο:
Α) Από το έγγραφο της 13ης Νοεμβρίου, που κατέθεσε στα Ην. Έθνη επί τη βάσει του οποίου καθορίζει τη δική της υφαλοκρηπίδα, καταργώντας την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και μεγάλος μέρος της ελληνικής, χωρίς να αναγνωρίζει την υφαλοκρηπίδα των νησιών.
Β) Από τα δυο μνημόνια που υπέγραψε η Τουρκία με τη Λιβύη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων και για την ασφάλεια. Το ένα τουλάχιστον από τα δυο μνημόνια ακυρώνει τα δικαιώματα της Ελλάδας στην Κρήτη, στη Ρόδο και γενικότερα στα νησιά και ταυτοχρόνως θέλει να επέμβει στην πορεία του EastMed, καθότι η Άγκυρα αντιλαμβάνεται αυτό το οποίο δεν μπορούν να αντιληφθούν τα κομματικά κατεστημένα των Αθηνών και της Λευκωσίας.
Ότι, δηλαδή, ο εν λόγω αγωγός δημιουργεί υποσύστημα ασφάλειας στην περιφέρεια της Ευρασίας και περιορίζει τον τουρκικό ηγεμονικό ρόλο στη λογική της περιφερειακής δύναμης και της «Γαλάζιας Πατρίδας», για την υλοποίηση της οποίας η Άγκυρα περνά με στρατιωτικά και διπλωματικά μέσα από τα λόγια στην πράξεις. Επιπροσθέτως δε, στόχος των Τούρκων είναι να αποτρέψουν την Ελλάδα να καθορίσει ΑΟΖ με την Αίγυπτο και την Κύπρο. Και εδώ είναι το λάθος. Ότι, δηλαδή, η Αθήνα υπέκυψε στο σιωπηρό τουρκικό casus belli και τώρα η Άγκυρα επιδιώκει να ανατρέψει τους σχεδιασμούς Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου με τη δημιουργία τετελεσμένων και διά της ισχύος της.
Γ) Από το κεκτημένο των συνομιλιών και τις πρόσθετες αξιώσεις της στο πλαίσιο μιας νέας διαδικασίας συνομιλιών. Συνεχίζει την πολιτική του εκκρεμούς με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία.
Γίνεται, δε, αντιληπτό, μέσα από τα στοιχεία που παραθέτουμε εν συνεχεία, γιατί η Άγκυρα είναι δεμένη με τα συμφέροντα της Μόσχας και δη τα ενεργειακά, αλλά και γιατί ακροβατούν οι σχέσεις της με τις ΗΠΑ. Αυτά, μάλιστα, ήταν γνωστά στην Κυβέρνηση πριν από την Τριμερή. Μετέβη, δε, εκεί για δικαιολογήσει ο ΓΓ του ΟΗΕ τον άχαρο ρόλο τους και για να κλείσει ο Πρόεδρος τα στόματα της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και της εσωτερικής αντιπολίτευσης του ΔΗΣΥ. Όσο, δε, για τον λεγόμενο ενδιάμεσο χώρο, είναι εκ των πραγμάτων απών. Ενώ λοιπόν η Τουρκία έχει συγκροτημένη στρατηγική, στη Λευκωσία το Κυπριακό έχει εξελιχθεί σε μια φτηνή εσωκομματική διαμάχη μικροκομματικών σκοπιμοτήτων με ξύλινη γλώσσα, που όσοι τη χρησιμοποιούν έχουν την ψευδαίσθηση ότι κοροϊδεύουν τους πολίτες.
