Η κατάσταση στο Χονγκ Κονγκ είναι ένας εφιάλτης για τον Σι Τζινπίνγκ. Ο κινέζος πρόεδρος έκανε την αποκατάσταση της ισχύος και της αξιοπρέπειας της χώρας του κεντρικό θέμα της προεδρίας του. Τμήμα όμως των εδαφών της Κίνας έχει διολισθήσει σε μια βίαια αναρχία.
Τα πανεπιστήμια μετατράπηκαν σε πεδία μαχών. Οι διαδηλωτές εκτοξεύουν βόμβες μολότοφ εναντίον της αστυνομίας αλλά εμφανίζονται να διατηρούν ισχυρή στήριξη από τον πληθυσμό. Κινέζοι στρατιώτες έχουν εμφανιστεί στους δρόμους, έως τώρα, όμως, μόνο για να βοηθήσουν να καθαριστούν οι δρόμοι. Η ανάπτυξή τους κατά των διαδηλωτών θα μπορούσε να βυθίσει το Χονγκ Κονγκ σε μια μακροπρόθεσμη εξέγερση, παρόμοια με αυτή του Μπέλφαστ στη δεκαετία του 1970 ή της Αλγερίας στη δεκαετία του 1950.
Ο Σι μπορεί εύλογα να υποστηρίξει ότι δεν φταίει για την άμεση κρίση. Η σπίθα για τις πρώτες διαδηλώσεις άναψε τον Ιούνιο με την κατάθεση ενός νομοσχεδίου που επέτρεπε την έκδοση υπόπτων για εγκλήματα από το Χονγκ Κονγκ στην ενδοχώρα της Κίνας. Η ιδέα φαίνεται πως ήταν της Κάρι Λαμ, επικεφαλής της κυβέρνησης της πόλης. Όταν το Πεκίνο είδε το βάθος της αντίδρασης προσπάθησε να αντιδράσει λογικά παγώνοντας το νομοσχέδιο. Εως τότε, όμως, το κίνημα διαμαρτυρίας είχε διευρύνει τη στόχευσή του και συγκέντρωσε ακαταμάχητο μομέντουμ.
Για τη συνέχεια Euro2Day
