Όταν ο πάγος της Γροιλανδίας έχασε περίπου 12,5 δισεκατομμύρια τόνους πάγου σε μια ζεστή μέρα τον Αύγουστο, ακολουθώντας τα θερμόμορφα κύματα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο στη Δυτική Ευρώπη, οι υποστηρικτές για την κρίση του κλίματος κραύγαζαν αγωνιωδώς.
Όμως το τεράστιο στρώμα πάγου της Ανταρκτικής μπορεί να μην λιώνει καθόλου καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται. Και το πολύ μικρότερο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας δεν λιώνει πλέον πιο γρήγορα από ό, τι πριν από 15 χρόνια. Ενώ το φετινό καλοκαίρι το λιώσιμο ήταν πάνω από το μέσο όρο, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ό, τι φαίνεται από ότι πριν από επτά χρόνια, το 2012.
Η τήξη πραγματοποιείται μόνο κατά τη διάρκεια του σύντομου καλοκαιριού της Γροιλανδίας, με το λιωμένο νερό να περνάει πάνω από την επιφάνεια του πάγου στον ωκεανό, καθώς και με τη διοχέτευσή του μέσα από παχεις παγετώνες, συμβάλλοντας στην επιτάχυνση της ροής προς τη θάλασσα. Αν και κάποιοι από τους πάγους που χάθηκαν το καλοκαίρι είναι συνήθως πάγος που δημιουργήθηκε τον μακρύ χειμώνα από τη συσσώρευση συμπιεσμένου χιονιού, η χαμηλή χιονόπτωση του τελευταίου χειμώνα εξαφανίστηκε γρήγορα φέτος εξαιτίας μιας πρώιμης εκκίνησης μέχρι την περίοδο τήξης.
Η συνολική απώλεια πάγου του τρέχοντος έτους εκτιμάται σε 363 δισεκατομμύρια τόνους, κάπως χαμηλότερη από το ρεκόρ των 505 δις τόνων που έλιωσε το 2012. Παρά την μεγάλη απώλεια του 2012, ετησίως ήταν ουσιαστικά το ίδιο με τη μέση απώλεια, σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή για την Αλλαγή του Κλίματος.
Έτσι, ενώ η μέση ετήσια απώλεια 284 δισεκατομμυρίων τόνων μεταξύ 2002 και 2016 είναι ένα μεγάλο άλμα από το μέσο όρο των 83 δισεκατομμυρίων τόνων πάγου που χανόταν ετησίως κατά τον 20ό αιώνα, φαίνεται ότι ο πάγος της Γροιλανδίας έχει σταθεροποιηθεί τουλάχιστον από το 2002.
