Του Μάνου Χατζηγιάννη
Σαν σήμερα σε ηλικία 57 ετών έχασε τη μάχη με τον καρκίνο ο παπά- Στρατής, ο «Καλός Σαμαρείτης» όπως τον χαρακτήρισε η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ.
Ένας ιερέας που τίμησε το ράσο του στην αποστολή αγάπης όσο κάποιοι μεγαλοκλαρούχοι της Εκκλησίας δεν θα το τιμήσουν ποτέ...
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 2012 μου είχε μιλήσει και τα λόγια του επίκαιρα πάντα είναι για τα κρατάει κανείς φυλαχτό, μοναδική παρακαταθήκη.
Στο νησί της Λέσβου η ΜΚΟ «Αγκαλιά» του παπα-Στρατή έδινε καθημερινή μάχη. Πριν κι όλας από την τεράστια προσφυγική έκρηξη. Μια μάχη ανθρωπιάς. Μια μάχη με την οποία ο παπα-Στρατής και η ομάδα του απεδείκνυε πόσο απλές είναι οι αλήθειες που δίδαξε ο Χριστός. Η “Αγκαλιά” ήταν εκεί για να προσφέρει βοήθεια σε όλους τους αναξιοπαθούντες δίχως καμιά εξαίρεση και για να ανακουφίζει τους πρόσφυγες που «ξεβράζουν» οι «έμποροι ψυχών» στις ακτές του νησιού.
Ο πατέρας Ευστράτιος Δήμου αποτέλεσε την ψυχή της “Αγκαλιάς” και η φράση του στην κουβέντα μας: «Ένα μωρό που πεινάει θα το ρωτήσεις αν είναι Χριστιανό για να το ταΐσεις;» τα λέει όλα.
Μου μίλησε με λόγια καρδιάς. Δεν μάσησε τα λόγια του για την ανυπαρξία της κρατικής βοήθειας αλλά και για τους ανθρώπους που στέκονται απέναντι στους συνανθρώπους τους χωρίς να μπορούν να καταλάβουν το δράμα, το οποίο ζουν λέγοντας πως αυτοί δεν έχουν το δικαίωμα να επικαλούνται τη θρησκεία της αγάπης, την θρησκεία όπου όλοι είναι ίσοι άσχετα από τον τόπο καταγωγής και το χρώμα τους.
“Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει κάτι να φάνε, τα μωρά να πιούνε λίγο γάλα, τα παιδιά να βάλουν ένα στεγνό ρούχο” έλεγε τότε, αλλά δεν πρόλαβε να ζήσει την τραγωδία των τελευταίων ετών σε όλο της το εύρος.
Μου άρεσε να τον ιντριγκάρω για αυτό τον ρώτησα: “Μπορεί να συνυπάρξει Χριστός και Αλλάχ όταν μιλάμε για ανθρωπιστική βοήθεια; Τους χωράει όλους η αγκαλιά της αλληλεγγύης;”
Η απάντησή του αποστομωτική: “Όταν μιλάμε για ανθρωπιστικές κρίσεις, από την “Αγκαλιά” δεν λαμβάνουμε υπόψη φύλο, θρησκεία, χρώμα, φυλή. Ο ανθρώπινος πόνος είναι ένας και όμοιος σε όλους τους ανθρώπους στην γη. Όταν ένας άνθρωπος υποφέρει έχουμε χρέος να τον βοηθάμε. Ένα μωρό που πεινάει θα το ρωτήσεις αν είναι χριστιανό για να το ταΐσεις; Πόσο απάνθρωπο πρέπει να είναι αυτό; Η φιλοσοφία μας είναι τόσο απλή. Διαβάστε το Ευαγγέλιο. Τόσο απλές είναι αλήθειες που δίδαξε ο Χριστός. Βοήθεια σε όλους τους αναξιοπαθούντες δίχως καμιά εξαίρεση. και όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος «οφειλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενηματα των αδυνατων βασταζειν». Όπως μας δίδαξε ο Χριστός στην παραβολή του καλού Σαμαρείτη εμείς οι δυνατοί είμαστε οι πανδοχείς που κατ΄ εντολή του καλού Σαμαρείτη πρέπει να βρισκόμαστε κοντά στον «εμπεσοντα στους ληστας», δηλαδή στον άνθρωπο που έχει την ανάγκη μας και να περιμένουμε κατά την αψευδή δήλωση του ότι «εν τω επανερχεσθαι αποδωσωσιν τα οφειλόμενα»”.
Και συνεχίζοντας τα “προβοκατόρικα” ερωτήματά μου του ζήτησα να μου σχολιάσει τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας κάποιων.
“Η μισαλλοδοξία δεν έχει καμιά σχέση με τον χριστιανισμό. Ο Χριστιανισμός είναι θρησκεία αγάπης. Ο Θεός αγάπη εστί. Η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις. Όσοι κάνουν κηρύγματα μισαλλοδοξίας δεν έχουν το δικαίωμα να επικαλούνται την θρησκεία της αγάπης, την θρησκεία όπου όλοι είναι ίσοι άσχετα από τον τόπο καταγωγής και το χρώμα τους, ίσοι μπροστά στον Θεό και ίσοι μεταξύ τους σαν πλάσματα, σαν αδέλφια επί γης. Πρέπει να καταλάβουμε πως ετούτος ο πλανήτης έχει χώρο και μπορεί όλους μας να μας θρέψει. Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα. Όμως οι ισχυροί και οι κατέχοντες μας θέλουν εχθρούς. Θέλουν να βρίσκουν τις διαφορές μας, να τις τονίζουν και να μας βάζουν να σκοτωνόμαστε για το τίποτα έτσι ώστε αυτοί να συνεχίσουν να είναι ισχυροί. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέπουμε. Ας το καταλάβουμε όλοι, ειδικά όσοι έχουν κάνει το μίσος παντιέρα τους. Ποιός ωφελείται από το μίσος αυτό;
Είμαστε πλάσματα του ίδιου θεού και πρέπει να καταλάβουμε ότι η αγάπη μας στο Θεό περνά μέσα από την αγάπη μας προς τον άνθρωπο.
«Αγαπήσεις Κύριο τον Θεό σου και τον πλησίον σου ως εαυτόν». Και να τελειώσω με τον ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου λέγοντας επιγραμματικά:«Και αν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώ το σώμα μου ίνακαυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Ἡ αγάπη μακροθυμει, χρηστεύεται, ἡ αγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ αγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιουται»”
Αυτά είναι τα μηνύματα καρδιάς ενός ανθρώπου που ήταν όλος καρδιά και θα πρέπει να αποτελέσει πρότυπο ειδικά στις μέρες μας που έχουμε χάσει αξίες και μπερδέψει την πατριδοκάπηλη δήθεν με υπερηφάνεια με το μίσος για τον συνάνθρωπο που έχει ανάγκη.
