Του Μάνου Χατζηγιάννη
Τις επαναστάσεις τις προετοιμάζουν οι μεγαλοφυείς, τις πραγματοποιούν οι φανατικοί, αλλά τις εκμεταλλεύονται τα αποβράσματα της κοινωνίας., έλεγε ο Γερμανός καγκελάριος Όττο Φον Μπίσμαρκ και ο Ναπολέων επικροτούσε τονίζοντας: Στις επαναστάσεις υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: εκείνοι που τις κάνουν κι εκείνοι που επωφελούνται.
Το ερώτημα του τίτλου του άρθρου από μόνο του είναι πολύ δύσκολο να απαντηθεί. Οι νέοι πάντα έχουν ανάγκη από σύμβολα και ιδεολογίες... Οι μεγαλύτεροι από την άλλη πλευρά έχουν στην φύση τους να απαξιώνουν κάθε νεανικό σύμβολο.
Στην περίπτωση της οργισμένης “Αγίας Γκρέτα” αναζητάται στον λαβύρινθο της μιντιακής προπαγάνδας και της κατευθυνόμενης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης ο αληθινά υπαρξιακός μίτος της Αριάδνης.
Υπάρχουν κάποια δεδομένα που είναι αδιαμφισβήτητα.
Πρώτο δεδομένο: Η 16χρονη Σουηδέζα παράτησε το σχολείο της για να ηγηθεί ενός παγκόσμιου αγώνα για την καταστροφή του πλανήτη. Ουδείς αμφισβητεί τις ανησυχίες της. Ποιος την έχρισε όμως “καπετάνισσα” της οικολογικής επανάστασης; Γιατί αυτήν και όχι πχ έναν σταρ του Χόλιγουντ όπως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ο οποίος είναι γνωστός για την περιβαλλοντολογική ευαισθητοποίησή του εδώ και πολλά χρόνια;
Δεύτερο δεδομένο: Η χολιγουντιανή φιλοσοφία παρεπιπτόντωνς υπαγορεύει πως κάθε θέαμα βρίσκει μεγαλύτερο αντίκτυπο αν πρωταγωνιστεί ένα παιδί ή ένα ζώο. Λόγω ηλικίας και εξαιτίας του συνδρόμου Asperger η μικρή Σουηδέζα είχε αν μη τι άλλο σίγουρο το γεγονός πως ο πλανήτης θα στρέψει το βλέμμα του στην δράση της
Τρίτο δεδομένο: Πίσω της υπάρχουν κεφάλαια. Χορηγοί στα πολυάριθμα ταξίδια της , στις διαμονές της σε πολλές πόλεις κλπ. Γιατί δεν μπορεί να πιστέψει κανείς πως όλη η εκστρατεία της γίνεται με χρήματα της οικογένειας Thunberg!
Επίσης πίσω από το περιβαλλοντολογικό κίνημα που προέκυψε με την άνοδο της “Gretamania” αίφνης, κρύβεται ένα λόμπι από εταιρείες ενέργειας , με συμφέροντα σε ανανεώσιμες πηγές, από επενδυτικά κεφάλαια και αμοιβαία κεφάλαια ακίνητης περιουσίας , σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα The Times . (Διαβάστε εδώ)
Τέταρτο δεδομένο: Υπάρχει σοβαρό θέμα με την επιβάρυνση του περιβάλλοντος στον πλανήτη μας, αλλά..... Οι επιστήμονες σε μεγάλο βαθμό δεν συμμερίζονται την υστερία που έχει προκύψει εσχάτως και μιλούν με επιχειρήματα, τα οποία καθίσταται αμφίβολο κατά πόσο οι μιντιακές πλάτες της Γκρέτα μπορούν να αμφισβητήσουν. Ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού επικρίνει τους συναγερμούς για το κλίμα λέγοντας πως «Δεν είναι το τέλος του κόσμου»
Το ίδιο υποστηρίζουν εμπειρογνώμονας του MIT και 500 σημαντικοί επιστήμονες με επιστολή τους προς τον ΟΗΕ.
Πέμπτο δεδομένο: Περισσότερο απορία παρά δεδομένο... Γιατί οι άνθρωποι φοβούνται πρωτίστως την αλλαγή του κλίματος και δεν βρίσκεται μια άλλη Γκρέτα που να ζητάει άμεσες και ριζικές λύσεις σε άλλα προβλήματα από τη διεθνή κοινότητα και τις κυβερνήσεις, προβλήματα που πραγματικά απειλούν τη ζωή τους άμεσα και καθημερινά, όπως οι ασθένειες, η πείνα , η έλλειψη πόσιμου νερού κλπ.;
Έκτο δεδομένο: Αυτό ιστορικού περιεχομένου. Στην μαρτυρική θρησκευτική εικονογραφία τα παιδιά έχουν διαδραματίσει συχνά κεντρικό ρόλο. Η αποκάλυψη της “καθολικής αλήθειας” σε ένα αθώο παιδί είναι μια εμπνευσμένη ιστορία που είναι πολύ αποτελεσματική τόσο στην προσφορά μοντέλων όσο και στην διάδοση της πίστης. Υπάρχει λόγος που οι Ευρωπαίοι προσκυνούσαν την Αγία Τερέζα του Λισιέ, την Αγία Μπερναντέτ της Λούρδης, τα παιδιά της Φατίμα στην Πορτογαλία. Η μαρτυρία ενός παιδιού είναι ένα ισχυρό όπλο κατά του σκεπτικισμού.
Αναλυτές μάλιστα συγκρίνουν την ιστορία της 16χρονης Greta Thunberg, με εκείνη της Αγίας Μπερναντέτ της Λούρδης δηλαδή με το πως εκτίθεται στην αλήθεια ως παιδί και ζωντανεύει μια παθιασμένη αποστολή να την μοιραστεί με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Ή όπως τα παιδιά της Φατίμα, έχει ένα απλό μήνυμα που, αν ακολουθηθεί, υπόσχεται να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή. Όσον αφορά δε στο αμιγώς θρησκευτικοκοινωνικό κομμάτι του πράγματος πρέπει να σημειωθεί πως ιδιαίτερα τα σκανδιναβικά έθνη με την προτεσταντική ηθική τους θεωρούν εντυπωσιακό παράγοντα το θέμα της ενοχής, της τιμωρίας και της μετάνοιας.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι:
Είναι θύμα εκμετάλλευσης η μικρή Γκρέτα; Κι αν είναι, οι εκμεταλλευτές της επέλεξαν να ενσωματώσουν την ευάλωτη θέση της ως μέρος ενός καλά χρηματοδοτούμενου, παγκόσμιου προπαγανδιστικού κινήματος που επέλεξε να την ανυψώσει στο επίπεδο του κοσμικού αγίου;
Ο Ross Perot, Αμερικανός πολιτικός & επιχειρηματίας έλεγε πως “ακτιβιστής δεν είναι αυτός που λέει ότι το ποτάμι είναι βρωμικο. Ακτιβιστής είναι αυτός που καθαρίζει το ποτάμι”.
Και η “Gretamania” κάνει επανάσταση ζητώντας από τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Επανάσταση λοιπόν μπορεί να υπάρξει μόνο εκεί που μπορεί να υπάρξει συνείδηση. Ο πλανήτης δεν πάσχει από επαναστάτες. Από συνείδηση πάσχει.
Εν κατακλείδι το συμπέρασμα από όλα αυτά είναι ένα: αν η Γκρέτα είναι fake, αν η σύγχρονη μικρή “Αγία” της κλιματολογικής εκστρατείας δεν είναι αληθινή, ο πλανήτης χρειάζεται μια αληθινή Γκρέτα, να τρομοκρατεί τους ισχυρούς και να ξεσηκώνει τους “επαναστάτες του καναπε” ....
