Την στιγμή που συνεδριάζει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος με τη νέα σύνθεσή της και που στην προηγούμενη συνεδρίαση το ουκρανικό εκκλησιαστικό ζήτημα ανατέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο να το διαχειριστεί μιας και τους τελευταίους μήνες κάθε Μητρόπολη έκανε ότι ήθελε εκθέτοντας την Εκκλησία της Ελλάδος, όπως γράψαμε και χθες ο Μητροπολίτης Κερκύρας εν αντιθέσει με όσα συνέβησαν σε Λαγκαδά, Ζάκυνθο, Μαγνησία κλπ δήλωσε πως αναγνωρίζει μόνο την κανονική εκκλησία υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο!
Η “Λερναία Ύδρα” του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος όμως δεν σταματάει εδώ. Νέα άρθρα, ξεκάθαρα “φυτευτά” όπως λέμε στην δημοσιογραφική διάλεκτο, εμφάνιζονται στο διαδίκτυο πανηγυρίζοντας για την “ de facto αναγνώριση” της νέας ουκρανικής εκκλησίας από την Ελλαδική.
Συγκεκριμένα ο Dmytro Horyevoy, με...παρελθόν στα αντίστοιχα άρθρα, αναφέρει ερμηνεύοντας κατά το δοκούν την τελευταία απόφαση της ελληνικής ΔΙΣ πως: “Είναι η Σύνοδος της Ιεραρχίας που πρέπει να τραβήξει τη γραμμή κάτω από το ζήτημα της επίσημης αναγνώρισης της OCU από την Αθήνα, παρόλο που στην πραγματικότητα έχουν προηγηθεί προηγούμενα συλλείτουργα των επισκόπων της OCU και της Ελληνικής Εκκλησίας. Έτσι, de facto, κάποιος μπορεί ήδη να μιλήσει για μια συγκεκριμένη αναγνώριση. Απομένει να το επισημοποιήσουμε. Για το σκοπό αυτό ακούστηκαν οι επιτροπές και εκπονήθηκε η απόφαση της Συνόδου”.
Επιμένει δε πως η Εκκλησία της Ελλάδος πλησιάζει στην τυποποίηση των νομικών σχέσεων με την OCU. “Το ζευγάρι έχει ήδη προσπαθήσει να ζήσει μαζί, δεν έχουν προκύψει αξιώσεις των νοικοκυριών και τώρα, τελικά, ετοιμάζονται να πβάλουν μια σφραγίδα στο διαβατήριο. Με την καθιέρωση διπλωματικών σχέσεων με την Αθήνα, η «κανονική κουρτίνα» για το Κίεβο θα πέσει τελικά και θα ανοίξουν οι πόρτες για επαφές με τον υπόλοιπο κόσμο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η «Κομμουνιστική Ορθοδοξία» θα μοιραστεί την τύχη του σοσιαλιστικού στρατοπέδου και τελικά θα σταματήσει να αποτελεί εφιάλτη για τους πιστούς ... τουλάχιστον στην Ανατολική Ευρώπη”.
Στην ανάλυσή του σημειώνει επίσης πως η διαδικασία αναγνώρισης παρεμποδίζεται από το γεγονός ότι καμία Εκκλησία δεν θέλει να είναι η πρώτη που θα προβεί στην αναγνώριση.” Ο λόγος είναι κοινότατος - φοβούνται τη Μόσχα. Κάποιοι φοβούνται τη γνωστοποίηση συμβιβαστικού υλικού, άλλοι - ότι οι χρηματοοικονομικές ροές μπορεί να σταματήσουν, και κάποιοι φοβούνται για τη ζωή τους” λέει ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα!!!
Και συνεχίζει: “Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να μιλήσουμε για τη "βραδύτητα" της αναγνώρισης της OCU. Εξάλλου, η Εκκλησία είναι ένας μάλλον συντηρητικός θεσμός και ο χρόνος ρέει κάπως διαφορετικά σε αυτήν. Για παράδειγμα, το Πατριαρχείο της Μόσχας περίμενε 4 χρόνια μέχρι να αναγνωριστεί από άλλα Πατριαρχεία. Εξάλλου, η πρώτη Έγκριση της Πατριαρχίας στη Μόσχα υπογράφηκε από τον Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης το 1589 και μόνο το 1593 αναγνωρίστηκε από την Αλεξάνδρεια, την Αντιόχεια και την Ιερουσαλήμ.
Τώρα στον Ορθόδοξο κόσμο ήδη αρκετές Αυτοκέφαλες εκκλησίες διατηρούν μάλλον φιλική στάση απέναντι στην Ουκρανία και είναι έτοιμες να δεχτούν την OCU βραχυπρόθεσμα”σχολιάζει.
Πέραν από την Ελλαδική Εκκλησία θεωρεί πολύ κοντά στην αναγνώριση την Εκκλησία της Κύπρου, ενώ αναφέρει πως υφίσταται σημαντική αισιοδοξία εκ μέρους και της ρουμανικής εκκλησίας.
Για την Βουλγαρία υποστηρίζει πως έχει απομακρυνθεί από το “ρωσικό στρατόπεδο” μετά την “σκανδαλώδη”-όπως την χαρακτηρίζει- επίσκεψη του Πατριάρχη Κυρίλλου στη Βουλγαρία το Μάρτιο του περασμένου έτους, όπου δίδαξε στον πατριάρχη Νεόφυτο και την κορυφαία πολιτική ηγεσία της χώρας "ένα μάθημα πατριωτικού λόγου".
Επίσης για την Γεωργία σημειώνει πως “έχει επίσης καταδείξει την έξοδο από το φιλορωσικό στρατόπεδο τα τελευταία τρία χρόνια” και πως “οι επικρίσεις κατά του Πατριαρχείου Μόσχας ακούγονται όλο και συχνότερα”. Τονίζει ακόμη πως “οι Ρώσοι εκβίασαν τους Γεωργιανούς ότι σε περίπτωση αναγνώρισης της ουκρανικής αυτοκέφαλης, η Μόσχα θα αναγνωρίσει την αυτοκεφαλία της Αμπχαζίας. Ωστόσο, φαίνεται ότι η Τιφλίδα δεν επηρεάζεται πλέον από αυτές τις απειλές. Τουλάχιστον δεν φοβούνται να επικρίνουν ανοιχτά τους Ρώσους.
