Του Μάνου Χατζηγιάννη
Ο Σιατίστης Παύλος εκοιμήθη... Ο Φθιώτιδος Νικόλαος εκοιμήθη... Ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος παραιτήθηκε... Πως διαμορφώνεται, ή μάλλον καλύτερα πως παραμορφώνεται η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Ελλαδικής Εκκλησίας;
Κοινώς αποδεκτό είναι πως με την απουσία των παραπάνω φωνών ο λόγος της Εκκλησίας της Ελλάδος στρογγυλεύει επικίνδυνα.
Γιατί ο Σιατίστης Παύλος αν και χαρακτηρίστηκε “αριστερός” από τους μικρόνοες είχε τολμηρό λόγο, πατριωτικό ανάστημα και δεν δίστασε να τα βάλει επανειλημμένως με το “αβγό του φιδιού” της ακροδεξιάς στην χώρα μας. Ήταν ο ίδιος, που αν και χαρακτηρίστηκε “αριστερός”, σήκωνε με κάθε ευκαιρία την “ρομφαία” κατά των άθεων κυβερνώντων. Ποιος θα ξεχάσει την κόντρα του με τον ανεκδιήγητο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Διαμαντόπουλο για τις προκλήσεις του στα καρναβάλια της Καστοριάς προ 5ετίας; Αλλά και τα συγκλονιστικά λόγια του για την Μακεδονία στα συλλαλητήρια. (Δείτε εδώ το αφιέρωμα του ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ στον μακαριστό Παύλο )
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Φθιώτιδος Νικόλαος. Από τις ελάχιστες φωνές που κάθε Κυριακή είχε δυο πατριωτικές κουβέντες να πει στα κηρύγματά του και συνάμα δεν δίσταζε να τα βάζει και με την ήπια γραμμή του Αρχιεπισκόπου σε αρκετά ζητήματα. (Δείτε εδώ το αφιέρωμα του ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ στον μακαριστό Νικόλαο)
Και έρχεται να τριτώσει η πατριωτική αιμορραγία με την -προαναγγελθείσα πάντως-παραίτηση Αμβρόσιου λόγω ηλικίας (Διαβάστε εδώ την επιστολή παραίτησης) . Μια προσωπικότητα αμφιλεγόμενη, με αντικρουόμενες δηλώσεις κατά καιρούς, οι οποίες ενίοτε ισορροπούσαν και στο όριο της ακρότητας, αλλά ουδείς μπορεί να του αμφισβητήσει το ενδιαφέρον του και την αγάπη του για την Ελλάδα. Μέχρι στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθισε για τις απόψεις του. Και το ζητούμενο είναι τι θα γίνει όταν θα έρθει η ώρα να ξανακαθίσει και δεν θα είναι πια ενεργός Μητροπολίτης.
Πόσοι αλήθεια σαν τους προαναφερθέντες έχουν μείνει στην Ιεραρχία; Μετρημένοι στα δάκτυλα. Είναι ο Κονίτσης Ανδρέας, είναι ο Κερκύρας Νεκτάριος, είναι ο Πειραιώς Σεραφείμ, ο Γόρτυνος Ιερεμίας, ενδεχομένως και κάποιοι ακόμη άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο, αλλά σε μεγάλο βαθμό το σώμα της Ιεραρχίας έχει διαμορφωθεί..ή και παραμορφωθεί και νέοι Δεσπότες με... σιδερωμένο ράσο και λόγο αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν την Ιεραρχία!
Στις εκλογές που γίνονται εκλέγονται κατά βάση “Ιερωνυμικοί”, αφού δεν είναι τυχαίο πως έχουν αποκατασταθεί σε μικρό χρονικό διάστημα όλοι οι στενοί συνεργάτες που ήταν στο πλάι του Αρχιεπισκόπου-όπως είχε γίνει παλιότερα βέβαια και με τον Χριστόδουλο- και η Ιεραρχία στρογγυλεύει τον λόγο της και χαμηλώνει τους τόνους. Εκτός κι αν πρόκειται για το μισθολόγιο των κληρικών, όπου “επαναστάτησε” και έθεσε “κόκκινες γραμμές”.
Το πλέον ανησυχητικό όμως, είναι η εικόνα που επικρατεί μέσα στους κόλπους της Ιεραρχίας. Δεσπότες κάνουν ό,τι τους αρέσει και λογαριασμό δεν δίνουν!!
Η περίπτωση του μέγιστου ζητήματος της νέας ουκρανικής εκκλησίας αποτελεί τρανό παράδειγμα. Αρχιμανδρίτης από την Μητρόπολη Δημητριάδος “χειροτονήθηκε” Επίσκοπος στην νέα Εκκλησία και κατά το κοινώς λεγόμενο “δεν άνοιξε ρουθούνι”.
Δεσπότης της Ελλαδικής Εκκλησίας-ο Μητροπολίτης Λαγκαδά-πάει στο Κίεβο και συλλειτουργεί με κληρικούς και Επισκόπους που δεν έχουν αναγνωριστεί από καμιά Αυτοκέφαλη Εκκλησία και μετά τον σάλο “ανακρούει πρύμναν”, ενώ αντιπροσωπεία των μη αναγνωρισμένων περνοδιαβαίνει και λειτουργεί ενίοτε σε Μητροπόλεις και γίνεται δεκτή από Έλληνες Ιεράρχες, όταν ακόμη και ο ίδιος ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων απέφυγε να τους συναντήσει. Τι είδους αλαλούμ είναι αυτό;
Με λίγα λόγια η παραίτηση Αμβρόσιου μπορεί για κάποιους να αποτελεί ανακούφιση, αλλά το σίγουρο είναι πως αποτελεί την σφραγίδα στο επερχόμενο τέλος εποχής της Ελλαδικής Εκκλησίας....
