Ο Πάνος Παχατουρίδης, είναι ο επικεφαλής στην Ευρώπη, Μέση Ανατολή και Αφρική στη Facebook και γιος του επιτυχημένου όπως δείχνουν όλα δημάρχου του Περιστερίου, Ανδρέα Παχατουρίδη. Είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα, επιτυχημένου νέου που διαπρέπει στο εξωτερικό.
O επικεφαλής Ευρώπης, Μέσης Ανατολής και Αφρικής στη Facebook και γιος του δημάρχου του Περιστερίου, Ανδρέα Παχατουρίδη, Πάνος, παραχώρησε συνέντευξη στο dianeosis.org, με αφορμή την έρευνα της διαΝΕΟσις για τις άμεσες ξένες επενδύσεις στην Ιρλανδία.
Διαβάστε την συνέντευξη του Πάνου Παχατουρίδη:
Η επιτυχία και η προκοπή είναι στο οικογενειακό σας DNA;
Ο προπάππος μου ήταν από τον Πόντο, γεννήθηκε στην ουσία στο καράβι. Ήρθαν το 1921 στο Περιστέρι, που ήταν προσφυγικός προορισμός, τον ονόμασαν έτσι γιατί είχε πολλά περιστέρια. Σπούδασα στην Αμερική με μια υποτροφία. Η πρώτη μου δουλειά ήταν στη Νέα Υόρκη στην J.P.Morgan. Γύρισα στην Ελλάδα για τον στρατό και συνάντησα έναν καθηγητή μου που μου πρότεινε να κάνουμε μαζί μια εταιρεία που τοπικοποιούσε το οπτικό σήμα. Μάθαμε καλά τη διαφημιστική αγορά, μετά πουλήσαμε την εταιρεία στο Alter λίγο πριν κλείσει. Έκανα μεταπτυχιακό στην Αγγλία με τα χρήματα που έβγαλα από αυτή την ιδέα. Ύστερα άρχισα να ζητάω δουλειά σε τράπεζες, αυτό ήξερα. Αλλά μου ήρθε μια πρόταση από την Google. Πήγα στο Δουβλίνο στα τέλη του 2011. Στάθηκα τυχερός, γιατί έψαχναν έναν Greek speaker. Κάποια στιγμή φτιάξαμε μια ομάδα με αντικείμενο το Facebook. Κι έτσι, όταν ήρθε η ώρα, μεταπήδησα εκεί. Έπρεπε να δω κάτι διαφορετικό, έπρεπε να αλλάξω, να βγω από τη βόλεψή μου. Ή πόλη θα άλλαζα ή εταιρεία. Και πήρε τη θέση μου στην Google η αδελφή μου, η Αθηνά, που είχε ήδη μια εξαετή εμπειρία σε εταιρείες τεχνολογίας.
Πώς γίνονται οι προσλήψεις σε αυτές τις εταιρείες;
Γίνεται ένα πάνελ και πρέπει όλοι να συμφωνούν. Αν ένας διαφωνήσει, η πρόσληψη χαλάει. Σε μένα ήταν πέντε. Η διαφορά με την Ελλάδα είναι ότι εδώ την περισσότερη δουλειά την κάνουν οι πιο junior. Όσο μεγαλώνεις, έχεις περισσότερη ευθύνη, αλλά κάνεις λιγότερη δουλειά. Ωράριο δεν υπάρχει ούτε συγκεκριμένος αριθμός ημερών αδειών. Πάρε 50 μέρες άδεια, αρκεί να βγει η δουλειά. Αν δεν βγει, φεύγεις. Τα επιδόματα είναι πάρα πολύ καλά. Ο πατέρας έχει τρεις μήνες άδεια πατρότητας. Έχει σημασία βέβαια και ότι οι εταιρείες αυτές έχουν κέρδη.
Πόσο εύκολο είναι να σε απολύσουν;
Είναι πολύ αυστηροί με τα προσωπικά δεδομένα, αν κάνεις εκεί ένα λάθος φεύγεις. Ας πούμε ότι ψάχνεις για τρομοκρατία, έχεις μια υποψία για κάποιον και μπαίνεις στα προσωπικά του δεδομένα. Αυτό απαγορεύεται, πρέπει να ακολουθείς συγκεκριμένη διαδικασία.
Γιατί οι πολυεθνικές επέλεξαν την Ιρλανδία;
Για τους χαμηλούς φόρους, για τη γλώσσα και για τη γειτνίαση με την Αμερική — σε 5 ώρες είσαι στη Νέα Υόρκη. Λένε πολλοί ότι η φορολογία είναι χαμηλή. Όμως η Google απασχολεί 8.000 άτομα, η Facebook 2.500 — σε λίγα χρόνια θα είναι 4.000.Το πρόβλημά τους είναι ότι δεν μπορούν να προσλάβουν τόσο γρήγορα. Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι τροφοδοτούν την ιρλανδική οικονομία. Και φυσικά, το παραδέχομαι, ανεβάζουν το κόστος ζωής για τους Ιρλανδούς.
Πρέπει να είσαι πολύ ευχαριστημένος από τη δουλειά σου κι από τη χώρα…
Οκτώ χρόνια είμαι στην Ιρλανδία κι έχω πάει δύο φορές σε δημόσια υπηρεσία. Τα πάντα γίνονται ηλεκτρονικά, με ένα app. Θα σου πω ένα παράδειγμα. Τις προάλλες με πήραν από την εφορία της Ιρλανδίας, είχαν ξεχάσει να μου πληρώσουν ένα ζευγάρι γυαλιά. Έκανε 130 ευρώ, μου ζήτησαν μια απόδειξη. Εγώ κάνω τις δουλειές μου όταν έρχομαι στην Ελλάδα, κουρεύομαι σε έναν συγκεκριμένο κουρέα, ψωνίζω αυτά που χρειάζομαι κλπ. Πήρα λοιπόν τον οπτικό όπου είχα κάνει τα γυαλιά μου και του ζήτησα να μου δώσει μια απόδειξη, όχι επίσημη, ένα απλό χαρτί. Εκείνος βρήκε τη συναλλαγή, μου τηλεφώνησε και μου είπε, ρε συ Πάνο, αφού έτσι κι αλλιώς θα σε πληρώσουν, να σου βάλω 230 αντί για 130; Να βγάλεις κι ένα εκατοστάρικο;
