Μαρωνείας και Κομοτηνής κ. Παντελεήμων: "Η Πίστη στον Παντοδύναμο Θεό δίνει λύσεις ανθρωπίνως αδύνατες"

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. ᾿Αποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· ῏Ω γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; Εως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· Διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ᾿Αμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. ᾿Αναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· Μέλλει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται.

Ἀπόδοση στή νεοελληνική

Ἐκεῖνο τὸν καιρό, πλησίασε τὸν ᾿Ιησοῦ ἕνας ἄνθρωπος, γονάτισε μπροστά του καὶ τοῦ εἶπε· Κύριε, σπλαχνίσου τὸν γιό μου, γιατὶ εἶναι ἐπιληπτικὸς καὶ ὑποφέρει· πολλὲς φορὲς μάλιστα πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ στὸ νερό. Τὸν ἔφερα στοὺς μαθητές σου, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἀπάντησε· Γενιὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη, ὣς πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; ῝Ως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε τόν μου ἐδῶ. ῾Ο ᾿Ιησοῦς ἐπιτίμησε τὸ δαιμόνιο, καὶ βγῆκε ἀπ᾿ αὐτόν· ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα τὸ παιδὶ γιατρεύτηκε. Πῆγαν τότε ἰδιαιτέρως στὸν ᾿Ιησοῦ οἱ μαθητὲς καὶ τὸν ρώτησαν· Γιατί ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ τὸ βγάλουμε; ᾿Εξαιτίας τῆς ἀπιστίας σας, τοὺς εἶπε ὁ ᾿Ιησοῦς. Σᾶς βεβαιώνω πώς, ἂν ἔχετε πίστη ἔστω καὶ σὰν κόκκο σιναπιοῦ, θὰ λέτε σ᾿ αὐτὸ τὸ βουνὸ πήγαινε ἀπὸ δῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ πηγαίνει· καὶ τίποτα δὲν θὰ εἶναι ἀδύνατο γιὰ σᾶς. Αὐτὸ τὸ δαιμονικὸ γένος δὲν βγαίνει παρὰ μόνο μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία. ᾿Ενῶ οἱ μαθητὲς περιέρχονταν τὴ Γαλιλαία, τοὺς εἶπε ὁ ᾿Ιησοῦς· ῾Ο Υἱὸς τοῦ ᾿Ανθρώπου πρόκειται νὰ παραδοθεῖ σὲ χέρια ἀνθρώπων· θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτη μέρα θὰ ἀναστηθεῖ.

Το Μήνυμα της Κυριακής – Του Μητροπολίτη Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμονος

Τὸ περιστατικὸ τοῦ σεληνιαζόμενου νέου τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἐκφράζει μία πραγματικότητα καὶ δίνει τὴν ἀφορμὴ γιὰ νὰ στρέψουμε τὸν λόγο μας στὸ καθολικὸ φαινόμενο τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς, τὰ ὁποῖα εἶναι πολλὰ καὶ ποικίλα. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στὸν στίβο τῆς ζωῆς, ἄρχιζει να ἀντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα, ἀτομικὰ καὶ προσωπικά, πού σχετίζονται μὲ τὴν ὑγεία, μὲ τὴν ἐπαγγελματικὴ τακτοποίηση, ἤ μὲ τὴν οἰκογενειακὴ ἀποκατάσταση. Ἄλλα εἶναι γενικότερα καὶ παρουσιάζονται στὴν οἰκογένεια σὲ κύκλους συγγενῶν ἤ φίλων, συνεργατῶν ἤ γειτόνων. Πολλὰ ἀπό αὐτά εἶναι ἁπλὰ καὶ ξεπερνιοῦνται εὔκολα καὶ γρήγορα. Ὅσα λύνονται ἔπειτα ἀπὸ καιρό, δημιουργοῦν συνήθως κάποια κόπωση. Τὰ δυσεπίλυτα καὶ ἄλυτα ταλαιπωροῦν καὶ πικραίνουν – ἴσως καὶ ἰσόβια – τὸν ἄνθρωπο. Ἐκεῖνος ἀναζητεῖ καὶ μάλιστα ἐπίμονα τὴ λύση τους, ἄλλα δὲν τὴ βρίσκει. Στὴν περίπτωση τοῦ σεληνιαζόμενου νέου δὲν ἦταν μόνον ἐκεῖνος ποὺ βασανιζόταν ἀπὸ τὸ δαιμόνιο, ἄλλα ἦταν καὶ οἱ οἰκεῖοι του. Τὸ ἐκφράζουν τὰ παρακλητικὰ λόγια τοῦ πατέρα ποὺ εἶπε στὸν Χριστό: «Κύριε, σπλαχνίσου καὶ ἐλέησε τὸ παιδί μου, γιατί βασανίζεται ἀπὸ τὸ δαιμόνιο καὶ ὑποφέρει πολύ. Πολλὲς φορὲς δὲν ἔχει συναίσθηση τοῦ ἑαυτού του καὶ κινδυνεύει, διότι ἄλλοτε πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ ἄλλοτε στὸ νερό». Τὸ περιστατικὸ τοῦ νέου τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου μᾶς πληροφορεῖ ὅτι καὶ γιὰ τὰ δύσκολα καὶ τὰ δυσεπίλυτα προβλήματα μπορεῖ νὰ ὑπάρξει λύση. Ὅταν οἱ ἀνθρώπινες δυνατότητες «δηλώσουν» ἀδυναμία, τότε μπορεῖ νὰ ἀνοίξει μία ἄλλη δυνατότητα. Εἶναι ἐκείνη ποὺ παρέχεται ἀπὸ τὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ συνήθως σὲ μορφὴ θαύματος. Ὁ δυστυχὴς πατέρας τοῦ σεληνιαζόμενου παιδιοῦ, πρὶν συναντήσει τὸν Χριστό, βρῆκε τοὺς μαθητές Του καὶ ζήτησε τὴ θεραπευτική τους βοήθεια. Ἐκεῖνοι δὲν μπόρεσαν νὰ ἀνταποκριθοῦν στὸ αἴτημά του. Ὅταν ρώτησαν τὸν Κύριο γιατί στὴν περίπτωση αὐτή δὲν μπόρεσαν νὰ προσφέρουν τὴ θεραπεία, πῆραν τὴν ἀπάντηση: «Δία τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν». Ἔγινε δηλαδὴ ἐμπόδιο ἡ ὁλιγοπιστία τῶν μαθητῶν καὶ ἡ ἀπιστία τοῦ πατέρα καὶ τῶν οἰκείων του. Τὸ θαῦμα ὅμως ἔγινε. Ἡ λύση τοῦ προβλήματος δόθηκε ἀπὸ τὸν Κύριο, ἀφοῦ ὁ πατέρας διόρθωσε τὸ λάθος του καὶ στηρίχθηκε στὴν πίστη. Ἀλλά ἡ λύση δὲν δίδεται πάντοτε ὅπως ἀκριβῶς ἐμεῖς σκεπτόμαστε. Μπορεῖ ἕνα αἴτημὰ μας νὰ μὴν τακτοποιηθεῖ ὅπως ἐμεῖς θέλουμε. Θὰ δοθεῖ ὅμως ἡ καλύτερη ἀπάντηση, ἐκείνη ποὺ μᾶς ταιριάζει περισσότερο καὶ μᾶς συμφέρει πνευματικὰ καὶ οὐσιαστικά.

πηγή: inkomotini.news