Μία απίστευτη ιστορία δύναμης και θέλησης από έναν ομογενή στις ΗΠΑ, που παρά την απώλεια του αριστερού του χεριού, παίζει λύρα εξαιρετικά και τραγουδά...
Πριν από καιρό είδα στο YouTube βιντεάκι με ένα ομογενή από τη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών και στεναχωρήθηκα που μας χώριζαν χιλιάδες χιλιόμετρα και ήταν αδύνατον να τον συναντήσω... Είχε μόνο το αριστερό του χέρι αλλά έπαιζε λύρα και τραγουδούσε καταπληκτικά!
Από έναν συγγενή του στην Γερμανία έμαθα ότι θα έρθει διακοπές στην Ελλάδα και του «έστησα καραούλι». Πριν λίγες μέρες πήγα στο χωριό του, στο Διαβατό Ημαθίας, ύστερα από αρκετά τηλεφωνήματα και επιτέλους βρεθήκαμε...
Ο Γιώργος Καρυπίδης γεννήθηκε στο Διαβατό αλλά μόλις ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία, τη δεκαετία του ‘80, έφυγε μετανάστης στις ΗΠΑ. Το επάγγελμα του ήταν λυράρης και συνεργάστηκε με πολλά γνωστά ονόματα του ποντιακού τραγουδιού. Σε ηλικία 30 ετών ενώ επέστρεφαν από διασκέδαση με ένα φίλο του, συνέβη το μοιραίο...
Ο φίλος του αποκοιμήθηκε πάνω στο τιμόνι και το αυτοκίνητο ανατράπηκε. Όταν κατάφεραν να ανασύρουν τον Γιώργο από τα συντρίμμια του αυτοκινήτου, διαπίστωσαν ότι είχε ακρωτηριαστεί το δεξί του χέρι.
-Τι θυμάσαι από το ατύχημα, τον ρωτώ.
-Δεν θυμάμαι πολλά πράγματα. Έγινε τον Μάιο του 1995... Θυμάμαι ότι νύσταζα και ήθελα να κοιμηθώ. Ρώτησα το φίλο μου εάν είχε πρόβλημα να κοιμηθώ για λίγο. Αυτός με διαβεβαίωσε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα και έκλεισα τα μάτια μου. Όταν τα άνοιξα είχε γίνει το κακό. Το αυτοκίνητο προσέκρουσε πάνω στις προστατευτικές μπάρες και ανατράπηκε. Όταν με πήγαν στο νοσοκομείο, μου ανακοίνωσαν ότι έχασα το δεξί μου χέρι από το ύψος του αγκώνα. Αυτό σήμαινε ότι δεν θα ξανάπαιζα λύρα... Καταλαβαίνετε πως ένιωσα. Σαν να έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Έπεσα σε κατάθλιψη και οι γιατροί μου δίνανε ψυχοφάρμακα.
-Πότε αποφασίσατε να ξαναπαίξετε λύρα;
-Χρειάστηκε να περάσουν 22 χρόνια... Όλο αυτό το διάστημα ήταν πολύ δύσκολο για μένα. Εγώ είχα μάθει μόνο να παίζω λύρα. Δεν ήξερα να κάνω κάτι άλλο. Καταλαβαίνετε πως ένιωθα ψυχολογικά. Μια μέρα ο γιατρός που με παρακολουθούσε με ρώτησε: Θέλεις να ξαναπαίξεις λύρα; Τον κοίταξα με βουρκωμένα μάτια και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου... Τότε μου είπε ότι έκανε μια πατέντα με τεχνικό χέρι πάνω στο οποίο βίδωσε ένα τοξάρι από βιολί. Με ρώτησε εάν ήθελα να το δοκιμάσω και από τότε άλλαξε η ζωή μου...
πηγή: epontos.blogspot.com
