Οι ΗΠΑ επενδύει δισεκατομμύρια σε όπλα, ωστόσο ορισμένες απόπειρες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.
Οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις και ειδικότερα το Πολεμικό Ναυτικό, «τρέχουν» αρκετά ακριβά και ιδιαίτερα προβληματικά προγράμματα. Τα ζητήματά τους βέβαια οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στη βιασύνη τους να αναπτύξουν πλατφόρμες πριν καν οι σχετικές τεχνολογίες να έχουν ωριμάσει επαρκώς, σύμφωνα με ένα αναλυτή ναυτικών θεμάτων.
Το υπουργείο Άμυνας και οι διάφοροι κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων βρίσκονται στη διαδικασία επανεξέτασης του πώς θα διαχειριστούν μελλοντικά προγράμματα οπλικών συστημάτων ύστερα από τις αποτυχίες του παρελθόντος.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ, σε συνεργασία με τους βιομηχανικούς τους εταίρους κατασκευάζουν μερικά από τα πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα στον κόσμο, ωστόσο, τα προγράμματα ανάπτυξής τους σπανίως εκτελούνται τόσο ομαλά όσο προβλεπόταν εξαρχής.
Μερικά από τα πιο πρόσφατα και συνάμα προβληματικά στρατιωτικά πρότζεκτ ανήκουν στο αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό.
Κρας τεστ στο ρωσικό Su-57 και αμερικανικό F-35
Το μεγάλο πρόβλημα για το Πολεμικό Ναυτικό είναι ότι τόσο το ίδιο, όσο και άλλοι κλάδοι, έσπευσαν να αναπτύξουν πλατφόρμες προτού οι απαιτούμενες τεχνολογίες είναι έτοιμες προς αξιοποίηση, δήλωσε ο Μπράιαν Κλαρκ, εμπειρογνώμονας ναυτικών ζητημάτων στο Business Insider, με φόντο τα αντιτορπιλικά κλάσης Zumwalt και τα αεροπλανοφόρα κλάσης Ford.
«Εξακολουθούμε να έχουμε τεχνολογία που δεν είναι πλήρως ώριμη ακόμα κι αν έχει παραδοθεί το πλοίο», επεσήμανε, συμβουλεύοντας το Ναυτικό να επιβραδύνει και να επιλέξει να επενδύσει στην ωρίμανση αυτών των τεχνολογιών, παρά στο να χτίσει μια ολόκληρη πλατφόρμα γύρω από μια καινοτόμα ιδέα.
Αυτό βέβαια δεν παρατηρείται μόνο στο Πολεμικό Ναυτικό. Ο Στρατός επανεξετάζει το πώς θα διαχειριστεί μελλοντικά προγράμματα οπλικών συστημάτων στη νεοσυσταθείσα Διοίκηση Μελλοντικών Αμυντικών Προγραμμάτων μετά από παρελθοντικές αποτυχίες στον τομέα της ανάπτυξης, όπως το ελικόπτερο Comanche ή το αυτοκινούμενο πυροβόλο Crusader.
Παραθέτουμε τα πέντε από τα πιο προβληματικά πρότζεκτ που οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν σε ενεργό υπηρεσία.
Μαχητικό αεροσκάφος F-35 Lightning II Joint Strike Fighter
«Το πρόγραμμα των F-35 και το κόστος τους είναι εκτός ελέγχου», δήλωσε στις 12 Δεκεμβρίου 2016 στο Twitter ο νεοεκλεγείς τότε πρόεδρος Τραμπ.
Ο διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, Κρις Μπόγκνταν, ενημέρωσε τον Πρόεδρο για το πρόγραμμα του F-35 μια εβδομάδα αργότερα. Η παρουσίαση υπογράμμισε το «προβληματικό παρελθόν» του προγράμματος, το οποίο μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει προβλήματα αρχικής παραγωγής, αυξημένο κόστος, καθυστερήσεις στις παραδόσεις και πολλές άλλες τεχνικές προκλήσεις, ανέφερε σε δημοσίευμά του το Drive. Η παρουσίαση της Αεροπορίας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι είναι «δύσκολο να ξεπεραστεί ένα προβληματικό παρελθόν, αλλά το πρόγραμμα βελτιώνεται». Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά προβλήματα.
F-35 Lightning II
Πώς ο εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ – Κίνας απειλεί την παραγωγή των F-35
Το τελευταίο επιχειρησιακό τεστ αξιολόγησης του Πενταγώνου ανέδειξε ζητήματα αξιοπιστίας και διαθεσιμότητας του αεροσκάφους. Συν, ότι, σύμφωνα με το Bloomberg, το συνολικό κόστος του πιο ακριβού στην ιστορία στρατιωτικού προγράμματος έχει ήδη φτάσει στα 1.196 τρισ. δολάρια.
Από την πλευρά του, ο αναπληρωτής υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Πάτρικ Σάναχαν χαρακτήρισε με εύσχημο τρόπο το πρόγραμμα των F-35 ως «f…ed up», που στα ελληνικά πολύ ευγενικά μπορούμε να το μεταφράσουμε ως «πάρα πολύ χάλια»!
Αντιτορπιλικό κλάσης Zumwalt
Το αμερικανικό Ναυτικό έχει επενδύσει δύο δεκαετίες και δεκάδες δισ. δολάρια στην ανάπτυξη αυτών των προηγμένων πολεμικών πλοίων, τα οποία δεν διαθέτουν ακόμη όπλα αλλά ούτε και σαφή αποστολή.
Τα δύο υπερ-πυροβόλα των 155 χιλιοστών είναι εξαιρετικά ακριβά για χρήση. Ένα μεγάλης εμβέλειας βλήμα κατά στόχων εδάφους (Land Landing Projectile) κοστίζει περίπου 1 εκατ. δολάρια. Οι προμήθειες σταμάτησαν πριν από δύο χρόνια, αφήνοντας τελικώς το Zumwalt χωρίς πυρομαχικά.
Σημειώνεται πως τα πυροβόλα όπλα δεν πέτυχαν ποτέ και το επιθυμητό βεληνεκές, οπότε τώρα το Πολεμικό Ναυτικό κάνει λόγο για πιθανή ολοκληρωτική κατάργηση των συγκεκριμένων πυροβόλων στα νέα σκάφη.
Το Zumwalt έχει επίσης αντιμετωπίσει προβλήματα κατά την ανάπτυξή του με το σύστημα πρόωσης και τα ηλεκτρολογικά του, καθώς και πιθανή μείωση της αποκρυψιμότητας του (stealth) λόγω της χρήσης πλευρικών κεραιών δορυφορικών επικοινωνιών και της αντέννας HF στην κορυφή του πλοίου με σκοπό την μείωση του συνολικού κόστους.
Ενώ το Πολεμικό Ναυτικό είχε προγραμματίσει να αποκτήσει περισσότερα από 30 αντιτορπιλικά της κλάσης Zumwalt, προς το παρόν σχεδιάζει την απόκτηση μόνο τριών μονάδων.
Σκάφος κλάσης LCS (Littoral Combat Ship)
Το Littoral Combat Ship (LCS), που μερικές φορές αναφέρεται ως το «Little Crappy Ship», υπέφερε από ανεξέλεγκτες υπερβάσεις στο κόστος, καθυστερήσεις παράδοσης και διάφορα μηχανικά προβλήματα.
Το Ναυτικό έχει επενδύσει περίπου 30 δισ. δολάρια για περίπου 20 χρόνια σε αυτό το πρότζεκτ, το οποίο άρχισε να δημιουργεί ένα φθηνό σκάφος που ήταν μικρό, ευέλικτο και ικανό να πραγματοποιήσει μια μεγάλη ποικιλία αποστολών σε παράκτιες θαλάσσιες περιοχές.
Το LCS σχεδιάστηκε ειδικά για την διεξαγωγή ανθυποβρυχιακού πολέμου, αντίμετρα ναρκών (mine countermeasures, MCM) και μάχη επιφανείας σε αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές, ωστόσο υπήρξαν πολλά προβλήματα με την σχεδίαση ανοικτής αρχιτεκτονικής η οποία επιτρέπει τον εξοπλισμό του σκάφους με εναλλάξιμα «πακέτα αποστολών».
Υπάρχουν, επίσης, ανησυχίες ότι τα πλοία δεν θα κατορθώσουν να επιβιώσουν σε συγκρούσεις υψηλής έντασης και πως δεν είναι επαρκώς οπλισμένα για να εκτελέσουν τις αποστολές τους, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη αξιολόγηση του υπουργείου Άμυνας.
Ενώ το Ναυτικό είχε αρχικά ως στόχο να κατασκευάσει ένα στόλο 55 πλοίων, ο αριθμός των σκαφών της κλάσης LCS μειώθηκε έκτοτε στα 35. Αντιθέτως, το Ναυτικό, το οποίο αγωνίζεται να διατηρήσει υψηλά τις διαθεσιμότητες των πλοίων που ήδη διαθέτει, εξετάζει σήμερα νέες φρεγάτες κατευθυνόμενων βλημάτων για να αντικαταστήσει τις LCS.
Αεροπλανοφόρο κλάσης USS Gerald R. Ford
Το αεροπλανοφόρο USS Gerald R. Ford αξίας 13 δισ. δολαρίων εξακολουθεί να υποφέρει από διάφορα προβλήματα, παρόλο που το Πολεμικό Ναυτικό προχωράει με τα σχέδια του για την κατασκευή περισσότερων σκαφών της κλάσης.
Το σκάφος αναμενόταν να παραδοθεί στον στόλο αυτό το καλοκαίρι, αλλά η παράδοση καθυστέρησε μέχρι τουλάχιστον τον Οκτώβριο, λόγω των επίμονων προβλημάτων με τους ανελκυστήρες των αεροσκαφών και το σύστημα πρόωσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που το ισχυρό πλοίο έχει καθυστερήσει.
Η επιφάνεια από-προσνήωσης του σκάφους παρουσίασε επίσης προβλήματα. Η πιο πρόσφατη έκθεση του υπουργείου Άμυνας εστίασε την προσοχή της στην «κακή ή ελλιπή αξιοπιστία των συστημάτων που είναι κρίσιμα για τις πτητικές λειτουργίες».
Ακριβώς όπως ήταν επικριτικός για το αυξανόμενο κόστος των F-35, ο Τραμπ έχει επίσης συχνά αναφερθεί με ιδιαίτερα επικριτικά σχόλια στο ολοένα αυξανόμενο κόστος των αεροπλανοφόρων της κλάσης Ford. Επιπλέον, ο πρόεδρος έχει επανειλημμένα επικρίνει, σε διάφορες περιπτώσεις τους νέους ηλεκτρομαγνητικούς καταπέλτες, οι οποίοι εξακολουθούν να πάσχουν από ζητήματα αξιοπιστίας.
Ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο για τα σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού
Το πρόβλημα με το ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο ήταν ότι το Πολεμικό Ναυτικό άρχισε να επενδύει χρόνο και χρήμα στην έρευνα και την ανάπτυξή του, χωρίς να εξετάζει εάν το όπλο αυτό ήταν στην πραγματικότητα μια αξιόλογη στρατιωτική επένδυση.
Το πυροβόλο, στο οποίο το Ναυτικό έχει επενδύσει πάνω από μια δεκαετία και πάνω από 500 εκατ. δολάρια, πάσχει από προβλήματα όπως περιορισμένη ταχυβολία, αυξημένη κατανάλωση ενέργειας, καθώς και άλλα τεχνικά προβλήματα που το καθιστούν έναν προφανώς κακό αντικαταστάτη των υφιστάμενων πυροβόλων όπλων.
«Αυτή δεν είναι χρήσιμη στρατιωτική τεχνολογία», ανέφερε προηγουμένως ο Κλαρκ στο Business Insider. «Καλύτερα να ξοδέψετε αυτά τα χρήματα για πυραύλους και τα συστήματα κάθετης εκτόξευσής τους, παρά σε ένα ηλεκτρομαγνητικό πυροβόλο».
Κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας του νωρίτερα φέτος, ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού ναύαρχος Τζον Ρίτσαρντσον χαρακτήρισε το πρότζεκτ ως μάθημα για το τι δεν θα πρέπει να συντελεστεί ξανά στο μέλλον. Όταν ρωτήθηκε για το πρόγραμμα, η πιο θετική απάντηση που μπορούσε να προσφέρει ήταν: «Θα αποφέρει κάτι, ελπίζουμε».
