Λίγο πριν τις εθνικές εκλογές και μετά από το ξεπούλημα της Μακεδονίας, κάποιοι ψάχνουν να βρούν τη σωτηρία, ζητώντας, τώρα τις Γερμανικές αποζημιώσεις.
ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ...
Γράφει η Σοφία Παπανικολάου
Μόλις λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές θυμήθηκαν και ευαισθητοποιήθηκαν
για το σοβαρότατο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Γιατί όχι από τα πρώτα
κιόλας χρόνια διακυβέρνησής τους;
Πώς ενδιαφέρεσαι ειλικρινά για το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων όταν
ξεπουλάς τη Μακεδονία, αγνοείς επιδεικτικά και φιμώνεις με τη βία των ληγμένων
χημικών και δακρυγόνων το εκατομμύριο λαού στο Συλλαλητήριο του Συντάγματος
που είναι εντελώς αντίθετο με την απόφασή σου;
Όταν αλαζονικά αγνοείς τον κυρίαρχο λαό που ο ίδιος σε εμπιστεύτηκε και σε
εξέλεξε, όταν προδίδεις ό,τι πιο ιερό γι’ αυτόν και...πανηγυρίζεις μόνος σου!!!, τότε
δυστυχώς οι ελληνικές λέξεις είναι πολύ φτωχές για να περιγράψουν αυτή την
κατάσταση.
Σκέφτομαι από το ένα «στρατόπεδο» τους ήρωές μας που έδωσαν τη ζωή και το αίμα
τους για την πατρίδα μας και από το άλλο, εκείνους που πρόδωσαν τόσο εύκολα
πανηγυρίζοντας και προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.. Απύθμενη,
χαοτική διαφορά ψυχής...
Επιλέγει κανείς λοιπόν συνειδητά το στρατόπεδό του, παίρνει την ευθύνη και
κρίνεται από τον κυρίαρχο λαό και την ιστορία...
