Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την Γενοκτονία των Ποντίων, τη δεύτερη μεγαλύτερη Γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Και μπορεί οι μνήμες για κάποιους να έχουν ξεθωριάσει και η νεότερη γενιά να γνωρίζει μόνο μέσα από τα σχολικά βιβλία το μελανό εκείνο σημείο της ιστορίας, ωστόσο οι Πόντιοι δεν ξεχνούν τον ξεριζωμό των παππούδων τους καθώς και τις κακουχίες και τα βασανιστήρια που έζησαν.
Βέβαια μερικοί δεν ξεχνούν πως υπήρξαν και πολιτικοί (του κυβερνώντος κόμματος) που αμφισβήτησαν ανοιχτά και χωρίς δισταγμό την Γενοκτονία των Ποντίων.
Όλοι θυμούνται τον Νίκο Φίλη να λέει ότι αναγνωρίζει τον πόνο των Ποντίων αλλά δεν ήταν γενοκτονία.
Η απίστευτη αυτή δήλωση από τον Νίκο Φίλη έγινε τον Νοέμβριο του 2015 αποδεικνύοντας πως οι γκάφες ολκής του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν κορυφωθεί τώρα, κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά μετρούν χρόνια.
Τι είχε δηλώσει ακριβώς ο Φίλης:
Ο τότε υπουργός Παιδείας είχε υποστηρίξει πως η σφαγή των Ποντίων δεν ήταν γενοκτονία, προκαλώντας σάλο και αντιδράσεις.
«Πριν από χρόνια ως δημοσιογράφος, έκανα τη δήλωση, συμμεριζόμενος απόψεις πολλών ιστορικών και πολλών διεθνολόγων. Κάναμε διάκριση ανάμεσα στην εθνοκάθαρση την αιματηρή και το φαινόμενο της γενοκτονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε το αίμα, τον πόνο, όσα έχουν υποστεί οι Πόντιοι, από τη θηριωδία των Τούρκων. Αυτό είναι άλλο πράγμα και άλλο πράγμα η γενοκτονία με αυστηρή επιστημονική έννοια», είχε δηλώσει το 2015 ο Νίκος Φίλης, μιλώντας στο Star.
«Πιστεύω ότι υπάρχει μια υποβάθμιση της γενοκτονίας, όταν ειδικά όχι μόνο η Ελλάδα και άλλες χώρες ονομάζουν τα φαινόμενα της εθνοκάθαρσης, γενοκτονία», συμπλήρωσε, κληθείς να σχολιάσει γιατί αισθάνεται την ανάγκη να κάνει αυτή τη διάκριση.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων ενστερνιζόταν αυτή την άποψη
Στις 20 Αυγούστου 2014, σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αυγή», με τίτλο «Παλαιοκομματισμός και «Γενοκτονία», ο Νίκος Φίλης ανέφερε πως τα περί γενοκτονίας ήταν μία απόφαση εσωτερικής πολιτικής σκοπιμότητας και όχι διεθνούς σημασίας, συμπληρώνοντας ότι η «η αιματηρή εκδίωξη των χριστιανικών πληθυσμών από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη είναι τυπικό παράδειγμα εθνοκάθαρσης, με βάση την οποία διαλύθηκε η πολυεθνική Οθωμανική Αυτοκρατορία σε συμπαγή εθνικά κράτη, συμπεριλαμβανομένου και του τουρκικού».
Οι αντιδράσεις και το άδειασμα από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Οι σφοδρές αντιδράσεις τόσο από τα αντίπαλα κόμματα, αλλά και από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και από τον τον λαό και δη τους Ποντίους δεν άργησαν να έρθουν.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Συλλόγων, Χαράλαμπος Αποστολίδης, συνέκρινε ευθέως τον υπουργό Παιδείας με τη Μαρία Ρεπούση και έκανε λόγο για κίνηση «στα όρια της εθνικής προδοσίας».
Υπουργείο Παιδείας: Πρόκειται για προσωπική άποψη του κ. Φίλη
Από την πλευρά του το Υπουργείο Παιδείας δεν πήρε τότε ουσιαστικά θέση αναφέροντας πως πρόκειται για την προσωπική άποψη του κ. Νίκου Φίλη, αναφορικά με το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων, η οποία σύμφωνα πάντα με την ανακοίνωση του Υπουργείου δεν αμφισβητεί την επίσημη θέση της Ελλάδας στο ζήτημα αυτό.
Μιχελογιαννάκης (ΣΥΡΙΖΑ): Οταν αναφερόμαστε στους Έλληνες του Πόντου, μιλάμε για γενοκτονία
Ακόμη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν διαφωνήσει ανοικτά με τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη. Συγκεκριμένα ο Γιάννης Μιχαλογιαννάκης του ΣΥΡΙΖΑ είχε αναφέρει:
«Εθνοκάθαρση είναι βίαιος εκτοπισμός και εκδίωξη εθνικών ομάδων από μια περιοχή, είτε αιματηρός, είτε μέσω καταστροφής πολιτιστικών και θρησκευτικών στοιχείων με σκοπό τη δημιουργία εθνικά ομοιογενών γεωγραφικών περιοχών. Δηλαδή γίνεται για γεωπολιτικούς λόγους. Γενοκτονία είναι εξόντωση φυλής ή έθνους συστηματικά, προσχεδιασμένα και ολοκληρωτικά».
ΑΝΕΛ
Την αντίθεση στις δηλώσεις Φίλη είχαν εκφράσει και οι ΑΝΕΛ τότε πριν διαλυθούν τονίζοντας τότε πως δεν υιοθετούν τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας για τη γενοκτονία των Ποντίων
«Αναφορικά με τη δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας κ. Ν. Φίλη σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων, δηλώνουμε ότι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν υιοθετούμε τις δηλώσεις του υπουργού», είπε η εκπρόσωπος του κόμματος, Μαρίνα Χρυσοβελώνη.
Μεϊμαράκης
Επίθεση στον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη εξαπέλυσε τότε και ο Ευάγγελος Μεϊμαράκης για τα όσα είπε σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων.
Ο κ. Μεϊμαράκης σε δήλωσή του είχε αναφέρει «αδίστακτη πρόκληση στην εθνική μνήμη, αλλά και στις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας κ. Νίκου Φίλη που αμφισβητούν τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».
Τζιτζικώστας
Ο Τζιτζικώστας είχε ζητήσει μάλιστα τότε την παραίτηση του Υπουργού Παιδείας.
«Όταν ο θλιβερός κ. Φίλης αντιληφθεί τους αγώνες που δόθηκαν για να αναγνωριστεί η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ίσως να ξεπεράσει τις εθνικά επικίνδυνες ιδεοληψίες του», είχε αναφέρει σε ανακοινώση του.
Το καρφί του Ιερώνυμου στον Φίλη ενώπιον Τσίπρα
Το δικό του «καρφί» είχε ρίξει και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στον Νίκο Φίλη ενώπιον Αλέξη Τσίπρα.
Συγκεκριμένα, σε συνάντηση που είχαν τότε σύμφωνα με τον Βηματοδότη, δεν ειπώθηκε τίποτα για το θέμα, αλλά έγινε μία μόνο μικρή αναφορά από τον Αρχιεπίσκοπο.
«Δεν πρέπει τα θέματα που μας απασχολούν να λύνονται μέσω τηλεοράσεως» είπε ο Μακαριότατος στον πρωθυπουργό, κοιτάζοντας όμως προς το μέρος του υπουργού Παιδείας ο οποίος απλώς κούνησε το κεφάλι του.
Οι μηνύσεις δεν άργησαν
Οι μηνύσεις σε βάρος του Νίκου Φίλη για τις δηλώσεις του ότι η Γενοκτονία των Ποντίων δεν ήταν «γενοκτονία» αλλά «εθνοκάθαρση», δεν άργησαν να έρθουν.
Η πρώτη μηνυτήρια αναφορά έχει κατατεθεί από το στέλεχος της ΝΔ και δικηγόρο, Φαήλο Κρανιδιώτη, και η δεύτερη από τον πλωτάρχη του Πολεμικού Ναυτικού ε.α. Παναγιώτη Σταμάτη. Οι δύο μηνυτές υποστήριζαν ότι ο Νίκος Φίλης με τις δηλώσεις του παραβίασε διατάξεις του νόμου 4285/2014 για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Ο ίδιος….αμετανόητος
Ο Νίκος Φίλης πάντως μετά τον σάλο που προκάλεσε στον πολιτικό και μη κόσμο δεν θέλησε να ανασκευάσει τις απόψεις του, αντιθέτως.
Ο τότε υπουργός Παιδείας αντί να βγει και να πάρει πίσω τα όσα είπε, προτίμησε απλά να σταθεί στην δήλωση πως όσα είπε επρόκειτο για προσωπικές απόψεις.
«Εγώ δεν θέλω να επιβάλλω τις προσωπικές μου απόψεις ως κρατική πολιτική. Η κρατική πολιτική αναγνωρίζει Ημέρα Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Αν γίνει η συζήτηση ψύχραιμα και επαναλαμβάνω, επί επιστημονικού επιπέδου, είναι άλλο πράγμα η εθνοκάθαρση, όσο αιματηρή και αν είναι και άλλο πράγμα η Γενοκτονία και το Ολοκαύτωμα», είχε αναφέρει.
Ποια τελικά είναι η διαφορά Γενοκτονίας και Εθνοκάθαρσης;
Με μια γρήγορη ματιά στο λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη μπορεί κάποιος να διαπιστώσει την εξής διαφορά ανάμεσα στις δύο λέξεις:
Γενοκτονία: Η βάσει σχεδίου συστηματική και ολοκληρωτική εξόντωση φυλής ή έθνους.
Εθνοκάθαρση: Ο μαζικός αφανισμός ή εκδίωξη των μελών μιας εθνότητας από μια περιοχή για γεωπολιτικούς σκοπούς.
Από την άλλη πλευρά σύμφωνα με τον δρα Βασίλειο Θ. Μεϊχανετσίδη, μέλος της Διεθνούς Ενώσεως Μελετητών Γενοκτονίας και με όσα είχε πει το 2014 στην Ελευθεροτυπία,η διαφορά είναι η εξής:
«Ενώ η γενοκτονία συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς (ποινικού) δικαίου, ο όρος εθνοκάθαρση χρησιμοποιείται ως γενική ονομασία (generic term) για να περιγράψει ένα σύνολο εγκλημάτων, όπως π.χ. τα εγκλήματα πολέμου, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και το ίδιο το έγκλημα της γενοκτονίας.
Με άλλα λόγια, ο όρος εθνοκάθαρση δεν έχει λάβει ρητή νομική αναγνώριση, αν και επιμέρους στοιχεία της πρακτικής αυτής ορίζονται και τιμωρούνται από το διεθνές ή το εθνικό δίκαιο. Ως εκ τούτου, τα γεγονότα κατά των Ελλήνων του Πόντου και ευρύτερα κατά των Οθωμανών Ελλήνων νομικώς στοιχειοθετούν το έγκλημα της γενοκτονίας, μπορούν όμως να περιγραφούν και ως εθνοκάθαρση».
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου.
Η Τουρκία μέχρι και σήμερα δεν αναγνωρίζει τη Γενοκτονία και μιλά για απώλειες στον πόλεμο.
