Ο ρόλος των Νοτιοαρφικανών στρατιωτών και ειδικά των μαύρων, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι μάλλον παραγνωρισμένος. Ένας από τους μαύρους αυτούς στρατιώτες όμως αξίζει ειδικής μνείας καθώς κατάφερε να βυθίσει ένα γερμανικό σκάφος με αυτοσχέδιο εκρηκτικό μηχανισμό που έφτιαξε με μια κονσέρβα από γάλα…
Ο Τζομπ Μασέκο όταν ξέσπασε ο Β’ ΠΠ εργαζόταν για τα προς το ζην κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ. Αρχικά οι μαύροι απαγορευόταν να ενταχθούν στις νοτιοαφρικανικές ένοπλες δυνάμεις. Λόγω των αναγκών του πολέμου όμως αυτό άλλαξε. Από το 1940 επετράπη η κατάταξη όλων, αλλά όχι σε μάχιμες θέσεις. Μόνοι οι λευκοί εκπαιδεύονταν στρατιωτικά. Ο Μασέκο ήταν ένας από τους 77.000 μαύρους Νοτιοαφρικανούς που κατετάγησαν στον στρατό.
Το 1942 Ο Μασέκο ήταν στο πολιορκημένο από τους Γερμανούς Τομπρούκ ως μέλος του Σώματος της Εθνοφρουράς των Ιθαγενών. Ο ίδιος και οι περίπου 1.200 μαύροι συνάδελφοί του δεν έφεραν όπλα. Όταν εκτελούσαν καθήκοντα σκοπού τους έδιναν μια λόγχη!
Τελικά τους δόθηκαν τυφέκια λόγω της γερμανικής πίεσης. Η γερμανική πίεση όμως απέδωσε και στις 21 Ιουνίου 1942 η φρουρά παραδόθηκε το Τομπρούκ ήταν γερμανικό. Οι μαύροι αιχμάλωτοι, αντίθετα με τους λευκούς που στάλθηκαν στην Ευρώπη, στάλθηκαν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων στην έρημο όπου υποχρεώθηκαν να εργάζονται υπό απάνθρωπες συνθήκες, με ελάχιστη τροφή.
Ο διοικητής του στρατοπέδου, ο ταγματάρχης Σρέντερ, ήταν ιδιαίτερα σκληρός και συχνά οι κρατούμενοι βασανίζονταν. Όταν ο Ρόμελ επισκέφθηκε, κάποια στιγμή το στρατόπεδο, ο Μασέμπο ήταν ο μόνος που τόλμησε να του πει την αλήθεια, παρά τις προειδοποιήσεις του Σρέντερ. Αποτέλεσμα ήταν να βασανιστεί άγρια. Κατόπιν στάλθηκε στο λιμάνι να φορτώνει και ξεφορτώνει. Ο Μασέκο όμως ήταν αποφασισμένος να εκδικηθεί.
Άλλωστε κατά την πολιορκία είχε μάθει ορισμένα πράγματα σχετικά με τα εκρηκτικά. Κάποια φορά που ξεφόρτωνε, συνεννοημένος με τρεις συγκρατούμενους του οι οποίοι απασχόλησαν τους Γερμανούς φρουρούς, κατέβηκε στο αμπάρι και με ένα κυτίο φυσιγγίων από τα οποία αφαίρεσε την πυρίτιδα, κουτί γάλακτος και ένα φιτίλι κατασκεύασε τη βόμβα την οποία τοποθέτησε ανάμεσα σε βαρέλια με βενζίνη που το πλοίο μετέφερε.
Όταν τελείωσαν την εργασία και λίγο πριν αποχωρήσουν για το στρατόπεδο άναψε το φυτίλι. Σε λίγα λεπτά μια τρομακτική έκρηξη ακούστηκε και το πλοίο διαλύθηκε. Ο ίδιος δεν τιμωρήθηκε καθώς οι Γερμανοί δεν υποψιάστηκαν ότι ένας «υπάνθρωπος», ένας μαύρος, θα μπορούσε να εκτελέσει ένα τέτοιο σαμποτάζ.
Πίσω στο στρατόπεδο ο Μασέκο ανακάλυψε και επισκεύασε έναν παλαιό ραδιόφωνο και μέσω αυτού πληροφορήθηκε την νίκη των Συμμάχων στο Ελ Αλαμέιν. Έτσι αποφάσισε να δραπετεύσει και κατάφερε να φτάσει στις συμμαχικές γραμμές.
Ο Μασέκο παρασημοφορήθηκε. Αν και υπήρξε πρόταση να τιμηθεί με τον Σταυρό της Βικτωρίας, το ανώτατο βρετανικό παράσημο, αυτή δεν υλοποιήθηκε γιατί ήταν μαύρος. Ο ήρωας Μασέκο όμως, μετά τον πόλεμο, πετάχτηκε, κυριολεκτικά, σαν το σκυλί. Επέστρεψε στην επίπονη εργασία του και σκοτώθηκε άδοξα όταν τον χτύπησε τραίνο, το 1952. Έπρεπε να πέσει το καθεστώς του Άπαρχαϊντ για να αναγνωριστεί ο ηρωισμός του και να τιμηθεί η μνήμη του.
