Επιστημονική ημερίδα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα 5 και 6 Απριλίου τρ. έτ., η οποία διοργανώθηκε από το Γενικό Επιτελείο του Πολεμικού Ναυτικού και το Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών με θέμα:«Υπογονιμότητα, Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή. Μύθοι και Πραγματικότητα».
Στην διημερίδα μετείχαν επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό οι οποίοι προσέγγισαν όλες τις πτυχές του ζητήματος.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακάριος είχεκληθεί να εκφωνήσει την Εναρκτήρια Ομιλία με θέμα: «Η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Βιοηθικές και Θεολογικέςσυνιστώσες». Στην ομιλία του ο Θεοφιλέστατος ανέπτυξε διεξοδικώςτα εξής υποζητήματα σχετικά με την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή:α. πότε αρχίζει η ζωή, β. το πρόβλημα των επιπλέον εμβρύων, γ. ποιόείναι το κίνητρο για την απόκτηση παιδιών, δ. το ενωποιητικόστοιχείο του έρωτα, ε. ψυχικά προβλήματα που ενδεχομένως δημιουργούνται με τη χρήση των μεθόδων αυτών, στ. προβλήματα μέσα στην οικογένεια – διατάραξη του οικογενειακού θεσμού και, ζ.προβλήματα που προκύπτουν από την παρένθετη μητρότητα. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν οι αναφορές του Ομιλητή σχετικά με τα κίνητρα για τη χρήση των μεθόδων αυτών.
Όπως χαρακτηριστικά τόνισε: «Η παιδοποιΐα από μόνη της απαιτεί μιαθυσία. Σε καμμιά περίπτωση η τεκνογονία δεν είναι κάποιο ιατρείο ήένα ίδρυμα, όπου ο υποψήφιος πατέρας ή η υποψήφια μητέρα θακαταφύγουν, προκειμένου να θεραπεύσουν τις διάφορες ψυχολογικές,ηθικές, κοινωνικές και προσωπικές τους αδυναμίες καθώς και τις ανισορροπίες, τις καταπιέσεις ή τις τραυματικές εμπειρίες τους.
Η απόκτηση παιδιών είναι μια μεγάλη ευθύνη παρά ένα φάρμακο για να θεραπεύσουμε ή να καλύψουμε τά υπαρξιακά μας κενά. Η επιθυμία κάποιου να αποκτήσει παιδιά, για να καλύψει αυτά τα κενά, σημαίνειότι η τεκνογονία γι’ αυτόν λειτουργεί ωφελιμιστικά, δηλαδή ως καταναλωτικό αγαθό, γεγονός που καθιστά την επιθυμία από μόνη της προβληματική».«Αν λοιπόν, εφαρμόσουμε αδιάκριτα τις ιατρικώς υποβοηθούμενες αναπαραγωγικές μεθόδους σε όσους το επιθυμούν –έγγαμους ή άγαμους, ομοφυλόφιλους ή ετεροφυλόφιλους, μοναχικά άτομα ή ηλικιωμένα άτομα – τότε, δυστυχώς, η ιατρική μπορεί ναγίνει όργανο μιας ανήθικης απαίτησης καί ενός εγωιστικού αυτοσκοπού.
Τότε, η αναπαραγωγή μπορεί να μεταποιηθεί σε μέσο, γιανα προσφέρουμε συμπόνια, οίκτο και κάθε ανθρωπιστική υπηρεσία σε όλους αυτούς που μάταια αγωνίζονται να αποδείξουν ότι το παιδί απόμόνο του θα τους λυτρώσει από τα δεινά τους. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η μεγαλύτερη δυστυχία του ανθρώπου είναι να εκπληρωθούν όλεςτου οι επιθυμίες».
Μετά την εισήγηση του Θεοφιλεστάτου ακολούθησε γόνιμος και εκτενής διάλογος από το κοινό της κατάμεστης αίθουσας του Σαρόγλειου Μεγάρου.
