Μέχρι στιγμής, η Ινδία και το Πακιστάν δεν έχουν αναφέρει ότι οι μεταξύ τους εχθροπραξίες είναι πιθανό να κλιμακωθούν σε έναν πυρηνικό πόλεμο. Οι προειδοποιήσεις άλλωστε του Πακιστάν σχετικά με τους κινδύνους κλιμάκωσης φαίνεται να στοχεύουν στο να περιορίσουν τις επιθετικές ενέργειες της Ινδίας και μόνο.
Τι θα συνέβαινε όμως αν τελικά, ο μη γένοιτο, οι δύο μεριές αποφασίσουν να κάνουν χρήση των πυρηνικών τους όπλων;
Το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ινδίας και του Πακιστάν είναι αμελητέες ποσότητες σε σύγκριση με αυτά των ΗΠΑ και της Ρωσίας και στοχεύουν κυρίως στην αποτροπή. Παρ’ όλα αυτά, δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να έχουν αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο.
Σε αντίθεση με τα συμβατικά όπλα, τα πυρηνικά όπλα δημιουργούν διαρκείς και εκτεταμένες επιπτώσεις που θα έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή στη γη, όπως έχουν επισημάνει και οι επιστήμονες, σε περίπτωση που οι δύο πλευρές τα χρησιμοποιήσουν.
Το 2012, ο Alan Robock, διακεκριμένος καθηγητής στο Τμήμα Περιβαλλοντικών Επιστημών και Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Περιβαλλοντικής Πρόβλεψης του Πανεπιστημίου Rutgers, και ο Owen Brian Toon, καθηγητής στο Τμήμα Ατμοσφαιρικών και Ωκεανικών Επιστημών και εξωτερικός συνεργάτης στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κολοράντο, Boulder, ισχυρίστηκε θα αρκούσε μια μικρή ποσότητα από την ισχύ των πυρηνικών όπλων για να δημιουργηθεί ο αποκαλούμενος “πυρηνικός χειμώνας”.
Αυτό συμβαίνει όταν ο καπνός και η αιθάλη από τις πυρηνικές εκρήξεις εμποδίζουν σημαντικές ποσότητες του ηλιακού φωτός να φτάσουν στην επιφάνεια της γης, οδηγώντας σε μια απότομη πτώση της θερμοκρασίας που θα έχει ως αποτέλεσμα τη μαζική αποτυχία των καλλιεργειών καθώς και εκτεταμένους λιμούς.
Οι Robcock και Toon συνόψισαν τα ευρήματά τους, τα οποία βασίζονταν εν μέρει στο προηγούμενο έργο τους, το οποίο έγραφε: «Ακόμη και ένας« μικρός »πυρηνικός πόλεμος ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν, με την κάθε χώρα να πυροδοτεί 50 σε αεροπορικές επιδρομές ατομικές βόμβες μεγέθους σαν αυτές της Χιροσίμα - που αντιστοιχεί σε μόλις το 0,03% της ισχύος του παγκόσμιου πυρηνικού οπλοστασίου, θα μπορούσαν να επιφέρουν πτώση της θερμοκρασίας αντίστοιχης με τον μικρό παγετώνα που διήρκησε από τον δέκατο τέταρτο έως τον δέκατο ένατο αιώνα, μειώνοντας την εποχή της καλλιέργειας σε όλο τον πλανήτη και απειλώντας την παγκόσμια παραγωγή τροφίμων.
Έτσι, η γεωργική παραγωγή σε ορισμένες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας θα μειωνόταν κατά περίπου 20% για τέσσερα χρόνια και κατά 10% για μια δεκαετία.
Η βόμβα των ΗΠΑ που έσκασε στην Χιροσίμα της Ιαπωνίας, γνωστή και ως Little Boy, ήταν ένας αναποτελεσματικός και ουσιαστικά πειραματικός σχεδιασμός με απόδοση περίπου 15 κιλοτόνων. Τα αποτελέσματα από τις πυρηνικές δοκιμές που διεξάγουν η Ινδία και το Πακιστάν δείχνουν ότι και οι δύο χώρες μπορούν σίγουρα να κατασκευάσουν βόμβες παρόμοιας τεχνοτροπίας ή και ακόμη περισσότερων κιλοτόνων δεδομένης της προόδου της τεχνολογίας και των ερευνών τους.
Σε προηγούμενες μελέτες, ο Robcock, συμπέρανε ότι οι αλλαγές της θερμοκρασίας θα μπορούσαν να ξεκινήσουν μέσα σε 10 ημέρες από μια περιορισμένη πυρηνική ανταλλαγή πυρών και τα αποτελέσματα από τις εκρήξεις 100 πυρηνικών όπλων της τάξης των 15 κιλοτόνων θα οδηγούσαν άμεσα στον θάνατο τουλάχιστον 20 εκατομμυρίων ανθρώπων. Οι πιο μακροπρόθεσμες συνέπειες θα ήταν ακόμα χειρότερες στα επόμενα χρόνια.
Το 2014, οι Michael Mills και Julia Lee-Taylor, οι οποίοι εργάστηκαν στη συνέχεια στο εργαστήριο του Εθνικού Κέντρου για την Ατμοσφαιρική Έρευνα (NCAR),παρουσίασαν μια κοινή μελέτη με τους Robcock και Toon. Η μελέτη αυτή κατέληξε ξανά στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη 100 βόμβων 15 κιλοτόνων σε μια καθαρά περιφερειακή σύγκρουση θα είχε ως αποτέλεσμα μια «πολυδεκαετή παγκόσμια ψύξη» και «θα είχε ολέθριες συνέπειες στον παγκόσμιο εφοδιασμό σε τρόφιμα και θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια πείνα».
Πάντως ο πυρηνικός χειμώνας είναι μόνο ένα από τα πιθανά σενάρια που μπορούν να συμβούν ύστερα από έναν πυρηνικό πόλεμο Ινδίας - Πακιστάν. Μια πυροδότηση δεκάδων πυρηνικών όπλων, ακόμη και μικρών, θα έριχνε επικίνδυνο πυρηνικό φορτίο στην ατμόσφαιρα που, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, θα μπορούσε να μεταφερθεί σε μεγάλη απόσταση, προκαλώντας τόσο βραχυπρόθεσμες όσο και βραχυπρόθεσμες επιπτώσεις στην υγεία. Τα σημεία μηδέν όπου θα σκάσουν οι βόμβες θα είναι βέβαια άκρως επικίνδυνα για πολλά χρόνια.
Ανάλογα με το πού θα συνέβαιναν οι εκρήξεις, ένας πυρηνικός πόλεμος θα μπορούσε ενδεχομένως να επιφέρει έλλειψη νερού και τροφής σε πολλούς ανθρώπους, καταστώντας μη βιώσιμες ακόμα και περιοχές που δε θα μολυνθούν πρωτογενώς.
Για παράδειγμα, όταν ο πυρηνικός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής του Τσερνόμπιλ, στην Ουκρανία εξερράγη το 1986, οι αρχές καθιέρωσαν μια «ζώνη αποκλεισμού» περιορισμένης πρόσβασης μήκους 1.000 τετραγωνικών μιλίων που παραμένει σε ισχύ σήμερα.
Οποιαδήποτε σοβαρή επίπτωση στα τρόφιμα και το νερό ή άλλες οικονομικές αναταραχές ως άμεσο ή έμμεσο αποτέλεσμα της έκρηξης θα έχει επιπτώσεις σε όλη τη Νότια Ασία και αλλά και πέραν αυτής. Η ίδια η απειλή ενός δυνητικού πολέμου μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν προκάλεσε ήδη κάποιες αρνητικές αντιδράσεις στις περιφερειακές χρηματοπιστωτικές αγορές.
Αυτές οι αγορές σίγουρα θα καταρρεύσουν μετά από έναν πρωτοφανή πυρηνικό πόλεμο οδηγώντας σε μια παγκόσμια οικονομική καταστροφή
Συνολικά, μιλάμε για μια ξαφνική και δραματική γεωπολιτική, οικονομική και περιβαλλοντική αλλαγή που θα άλλαζε την πραγματικότητά μας σε λίγες ώρες. Το σκοτάδι που θα εξαπλωθεί τόσο μεταφορικά όσο όμως και κυριολεκτικά τις επόμενες εβδομάδες, μήνες, χρόνια θα είχε καταστροφικές συνέπειες που θα διαρκέσουν για ακόμη περισσότερο.
Πηγή: The Drive
