Το γράψαμε , το ξαναγράψαμε....Για ποιον διάλογο μιλούσαν εκκλησιαστικοί και υπουργικοί παράγοντες όσον αφορά τις σχέσεις Εκκλησίας-Κράτους, όταν μονομερώς η κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις, διαμηνύει πως έχει τον τελευταίο λόγο και κοροϊδεύει την Εκκλησία μιλώντας για καρποφόρες συναντήσεις;
Χθες αποδείχτηκε πως ο διάλογος λοιπόν δεν είναι διόλου καρποφόρος. Η Εκκλησία της Ελλάδος αλλάζοντας την ήπια στάση και υιοθετώντας την στάση του Πατριαρχείου, του οποίου η αντιπροσωπεία την προηγούμενη εβδομάδα έστειλε ξεκάθαρο μήνυμα άρνησης, έθεσε τέλος σε αυτήν την διαδικασία παρωδία.
Ο διάλογος με αυτήν την κυβέρνηση δεν έχει νόημα. Ο διάλογος με αυτήν την κυβέρνηση είναι ψευδεπίγραφος. Διαψέυστηκε και ο Αρχιεπίσκοπος που έλεγε πριν από λίγα 24ωρα πως ο διάλογος συνεχίζεται και πως υπάρχει καλή θέληση και διάθεση και από τις δύο μεριές. Δεν υπάρχει από την πλευρά της κυβέρνησης ούτε θέληση ούτε διάθεση να θέσει ευήκοα ώτα στα αιτήματα της Εκκλησίας. Μόνο ο Αρχιεπίσκοπος και το περιβάλλον του δεν το έβλεπαν. ΄Άραγε τώρα το διαπίστωσαν;
Τώρα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Το χθεσινό “μπουρλότο” στις διαπραγματεύσεις σέρνει την Εκκλησία σε πιο σκληρή στάση. Η Ιεραρχία, η οποία θα συγκληθεί άμεσα οφείλει να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και να πάψει να κρύβεται. Να πάψει να μεταθέτει το πρόβλημα εν ελθέτω χρόνο, να πάψει να κάνει μπαλάκι την καυτή πατάτα από την ΔΙΣ στην Ιεραρχία και πίσω πάλι.
Το υπογράμμμισε η Συνοδική Επιτροπή, το επεσήμανε και ο Αρχιεπίσκοπος το λόγο έχει πλέον η Ιεραρχία.
Και εκεί πρέπει όλοι οι Δεσπότες να κάνουν πράξη αυτό που είχε ζητήσει ο κ. Ιερώνυμος το φθινόπωρο στην προηγούμενη συνεδρίαση της Ιεραρχίας. “Να αποφασίσουμε με αίσθημα ευθύνης την πορεία της Εκκλησίας” είχε καλέσει τους Αρχιερείς και συμπλήρωνε “Οι σχέσεις μας με το κράτος και η ανάγκη οικονομικής μας αυτοτέλειας επιτάσσουν τούτη την ώρα ενότητα και σοβαρότητα λόγων και πράξεων “.
Αντάξια της ιστορικής ευθύνης λοιπόν καλείται να αποδειχτεί η Εκκλησία της Ελλάδος. Χωρίς “ναι μεν αλλά”, χωρίς μεσοβέζικες πρακτικές και διπλωματικές κινήσεις, και κυρίως χωρίς υποχωρητικότητα, κάτι που την χαρακτηρίζει τα τελευταία χρόνια δυστυχώς.
Η ώρα είναι κρίσιμη και δεν χωράει “ρασοφόρους κιοτήδες”....
Τον Νοέμβριο με πανωλεθρία του Αρχιεπισκόπου σημαδεύτηκε η συνεδρίαση της Ιεραρχίας αφού η πρόταση συμφωνίας του με τον πρωθυπουργό δεν πέρασε!
Οι Ιεράρχες εξέφρασαν κατά συρροήν τις διαφωνίες τους κυρίως όσον αφορά το σκέλος της μεταφοράς της μισθοδοσίας του κλήρου από το Δημόσιο, δύο εξ αυτών αποχώρησαν για τους δικούς του λόγους ο καθένας, και το κλίμα ήταν τεταμένο.
Πολύ σοβαρό ζήτημα είχε δημιουργηθεί και από τον τρόπο που διεξήχθη η πολύωρη συζήτηση μιας και σύμφωνα με πληροφορίες και ειδικά μετά και το επεισόδιο με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας, πολλές ήταν οι συζητήσεις για το κατά πόσο μπορούν να μιλήσουν οι Δεσποτάδες ελέυθερα ή αν θα συνεχίσουν να δέχονται ένα ιδιότυπο “μπουλινγκ” οι διαφωνούντες. Μάλιστα αρκετοί Μητροπολίτες εμφανίστηκαν δυσαρεστημένοι καθώς υπήρξε η αίσθηση ότι όποιος διατυπώνει επιφυλάξεις έπρεπε να είναι πολύ σύντομος στην τοποθέτησή του, ή να μην λάβει και καθόλου τον λόγο (!) ενώ σύμφωνα με πληροφορίες ο προβληματισμός είναι έντονος αφού λέγεται ότι κατά τη διάρκεια της τοποθέτησης του Μητροπολίτη Μεσσηνίας ακούστηκε η φράση: «όποιος διαφωνεί να αποχωρήσει».
Αν είναι να διεξαχθή υπό αυτούς τους όρους και η νέα συνεδρίαση της Ιεραρχίας καλύτερα να κάτσουν στα γραφεία τους οι Δεσποτάδες!!!
Η χθεσινή συνάντηση, πάντως αποδείχτηκε φιάσκο. Ο κ. Γαβρόγλου μόλις συνειδητοποίησε την άρνηση των Ιεραρχών ζήτησε και νέα συνάντηση για να κερδίσει χρόνο, αλλά η πρότασή του απορρίφθηκε. Χαρακτηριστικό της αποτυχίας είναι πως ούτε ανακοίνωση δεν βγήκε από το υπουργείο ούτε ο ίδιος ο υπουργός έκανε δηλώσεις.
Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τον Νοέμβριο ομοφώνως αποφάσισε:
1. Να συνεχιστεί ο διάλογος με την Πολιτεία επί θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος.
2. Να αναθέσει στην Διαρκή Ιερά Σύνοδο την συγκρότηση Ειδικής Επιτροπής, η οποία θα αποτελείται από Ιεράρχες, Νομικούς, Εμπειρογνώμονες και Εκπροσώπους του Εφημεριακού Κλήρου για την μελέτη των θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος, ο καρπός της οποίας θα υποβληθεί στην Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος προς τελική έγκριση.
Να εμμείνει στο υφιστάμενο καθεστώς μισθοδοσίας των Κληρικών και των λαϊκών υπαλλήλων της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Όλα έγιναν πράξη και το αποτέλεσμα καταγράφεται μηδεν εις το πηλίκον. Όχι πως δεν το ξέραμε αλλά πλέον δεν έχει πουθενά να “πατήσει” ο περιέργως ακόμη νηφάλιος συνδαιτημόνας του πρωθυπουργού Αρχιεπίσκοπος.
Επομένως δεν χωρούν άλλες καθυστερήσεις, αφού η κυβέρνηση επέλεξε πόλεμο , αυτόν και θα λάβει!
Το σκάνδαλο όμως σε όλα αυτά είναι πως η μοναδική φορά που η Εκκλησία φαίνεται να “πατάει πόδι” (ας περιμένουμε όμως και την Ιεραρχία) είναι όταν θίχτηκε το μισθολογικό των κληρικών. Ούτε για τα Θρησκευτικά, ούτε για το τζαμί, ούτε για τα σύμφωνα συμβίωσης και την αλλαγή φύλου, ούτε καν για την κατάργηση του άρθρου 3 του Συντάγματος....
Και κάπως έτσι χάνεται η έξωθεν καλή μαρτυρία!
