Πρόκειται για μία ιστορία αληθινού τρόμου στην Αθήνα, που σήμερα μονάχα παιδική μπορεί να θεωρηθεί.
Το συλλογικό υποσυνείδητο όσων έζησαν εκείνο τον περίεργο Δεκέμβρη έχει σπρώξει τις αναμνήσεις πολύ βαθιά στο μυαλό τους. Όσοι, από την άλλη, δεν είχαν γεννηθεί καν εκείνη την χρονιά, δεν έμαθαν ποτέ για το γεγονός.
Όμως ο Δεκέμβρης του 1980 και τα όσα εξελίχθηκαν τότε στην Αθήνα είναι ό,τι πιο κοντινό θα μπορούσε να συμβεί ποτέ στην ελληνική πρωτεύουσα προκειμένου να μετατραπεί η τελευταία σε σκηνικό ταινίας επιστημονικής φαντασίας.
Ήταν ο μήνας που το «σύννεφο του θανάτου» (χαρακτηρισμός-εύρημα του Τύπου της εποχής) είχε κάνει την εμφάνισή του πάνω από την πόλη και απειλούσε τους κατοίκους της! Ναι, όλα αυτά συνέβησαν όντως στην Αθήνα…
Η ατμόσφαιρα στους ανοικτούς χώρους της πόλης ήταν αποπνικτική, το νέφος που είχε συγκροτηθεί από το καυσαέριο γινόταν όλο και πιο πυκνό και οι κάτοικοι είχαν αρχίσει να νιώθουν χάλια: ζαλάδες, πονοκέφαλοι, βήχες καθόριζαν την καθημερινότητά τους, μετατρέποντάς την σε έμβιο μαρτύριο.
Τα πνευμονολογικά περιστατικά αυξανόντουσαν μέρα με τη μέρα, ενώ πολλοί θάνατοι συνδέθηκαν ευθέως από τους γιατρούς με τη ρύπανση του περιβάλλοντος που είχε αρχίσει να παίρνει εξωφρενικές διαστάσεις: ακόμα και αν κάποιος έλεγε πως όλα αυτά είναι ο προπομπός για το επερχόμενο τέλος του κόσμου, μάλλον θα γινόταν πιστευτός με το κλίμα που επικρατούσε στα μέρη μας εκείνο τον αλλόκοτο Δεκέμβρη.
Όλα ξεκινούσαν από ένα τρομακτικό φωτοχημικό νέφος που σκέπαζε τα πάντα, ένα είδος επιθετικής ρύπανσης με κύριο χαρακτηριστικό την συσσώρευση αέριων ρύπων, που βγαίνουν από τις μηχανές καύσης των βιομηχανιών και των αυτοκινήτων.
Σύμφωνα με τους ειδικούς που είχαν κατακλύσει τα ΜΜΕ εκείνες τις μέρες και ανέλυαν επιστημονικά το φαινόμενο που απασχολούσε όλο τον κόσμο, τα συγκροτητικά στοιχεία του συγκεκριμένου σύννεφου ήταν διάφορα οξείδια του αζώτου, το μονοξείδιο του άνθρακα και το όζον.
Το Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών εξέδωσε μια σειρά οδηγιών που έπρεπε να ακολουθούν οι πολίτες για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια των συγκεκριμένων οδηγιών ανέφερε: «Μην οδηγείτε, προκαλείτε σύννεφο. Μην ανάβετε καλοριφέρ, προκαλείτε σύννεφο».
Όπως μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό, οι οδηγίες του Υπουργείου, που έμοιαζαν να είναι πλήρως εναρμονισμένες στο κλίμα δυστοπίας που επικρατούσε στην Αθήνα, δεν βοήθησαν και πάρα πολύ…
Οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν άργησαν να έρθουν: ήταν θέμα χρόνου, όπως εύκολα θα μπορούσε να διακρίνει ένας ψύχραιμος παρατηρητής της κατάστασης. Οι κινητοποιήσεις ήταν ολιγομελείς αλλά ερχόντουσαν η μία μετά την άλλη και έκαναν φασαρία. Μάλιστα, διακατέχονταν και από ένα δεικτικό χιούμορ, που αξιοποιούσε στο έπακρο το σουρεαλιστικό κλίμα εκείνων των ημερών.
Η μορφή των κινητοποιήσεων δε έμοιαζε σαν να έχει βγει από το κεφάλι των κορυφαίων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας: οι άνθρωποι διαδήλωσαν όλοι μαζί φορώντας αντιασφυξιογόνες μάσκες και κρατούσαν πλακάτ που έγραφαν συνθήματα όπως «Μην αναπνέετε, δημιουργείτε νέφος».
Φυσικά, υπήρχαν και εκείνοι που όχι μόνο δεν αμφισβήτησαν τις υποδείξεις του Υπουργείου αλλά τις ακολούθησαν επακριβώς, μην ανοίγοντας τα καλοριφέρ τους παρά το κρύο που επικρατούσε. Ορισμένοι εξ΄ αυτών βέβαια το έκαναν μόνο και μόνο για να μην τους «καρφώσουν» οι γείτονές τους…
Το φινάλε εκείνης της υπόθεσης ήταν μάλλον άδοξ0 για κάποιον που όντως θα έβλεπε αυτό το σκηνικό σαν Sci-Fi ιστορία.
Για την ακρίβεια ήταν πολύ κοινότυπο: απλά το συγκεκριμένο «σύννεφο» διαλύθηκε έπειτα από κάποιο καιρό και τα πράγματα επανήλθαν στην κανονικότητά τους…
