Μια νέα τεχνολογία που αναπτύσσεται από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο Μασαχουσέτης (MIT) χρησιμοποιεί φως λέιζερ για να διεγείρει την υγρασία στον αέρα που περιβάλλει το αυτί ενός ”στόχου”, προκαλώντας να του ψιθυρίζει ήσυχα ένα προσωπικό μήνυμα από αρκετά μέτρα μακριά.
“Το σύστημά μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί από κάποια απόσταση για να μεταδίδει πληροφορίες κατευθείαν στο αυτί κάποιου”, λέει ο επικεφαλής της ομάδας του MIT και φυσικός Charles M. Wynn.
Πιθανόν δεν χρειάζεται να μετρήσουμε τις πιθανές εφαρμογές για μια τέτοια συσκευή, οι οποίες κυμαίνονται από στρατιωτικές εφαρμογές μέχρι στοχευμένες διαφημίσεις.
Λίγο πολύ, οπουδήποτε ο θόρυβος περιβάλλοντος είναι πρόβλημα – ή τα ακουστικά είναι ακατάλληλα – ένας ψίθυρος με λέιζερ μπορεί να κάνει τη δουλειά.
Σε περίπτωση που ανησυχείτε για το όλο θέμα με το ”λέιζερ στο αυτί σας”, οι δημιουργοί υπόσχονται ότι είναι αβλαβές.
“Είναι το πρώτο σύστημα που χρησιμοποιεί λέιζερ που είναι πλήρως ασφαλές για τα μάτια και το δέρμα για να εντοπίσει ένα ηχητικό σήμα σε ένα συγκεκριμένο άτομο σε οποιαδήποτε ρύθμιση”, λέει ο Wynn.
Η τεχνολογία που μεταδίδει τους ήχους σε στενό πεδίο υπήρχε εδώ και δεκαετίες.
Η περισσότερη χρησιμοποιεί ηχεία για την ενίσχυση ηχητικών κυμάτων ή για να διοχετεύσει υπέρηχους σε μια μικρή περιοχή. Παρόλο που είναι χρήσιμη για τη διατήρηση του ήχου σχετικά περιορισμένου, απαιτεί ο ακροατής να είναι σε σχετικά μικρή απόσταση από την πηγή.
Η οπτική τεχνολογία που βασίζεται σε λέιζερ έχει το δυνητικό πλεονέκτημα της μειωμένης εξάπλωσης σε μια απόσταση, με υψηλότερες συχνότητες να της επιτρέπουν να το μεταφέρει πολύ περισσότερο – γι ‘αυτό και η ομάδα πέρασε από τα ηχεία στο λέιζερ.
Η καρδιά της νέας τεχνολογίας του MIT είναι ένα λέιζερ θούλιου 1,9 μικρομέτρων. Χάρη σε μια αρχή που ονομάζεται φωτοακουστική επίδραση, οι υδρατμοί στον αέρα απορροφούν την εκπομπή του λέιζερ, προκαλώντας την να δονείται με ακουστική συχνότητα.
Η ομάδα εξέτασε δύο μεθόδους για τη μετάδοση ήχου. Η πρώτη απλώς άλλαξε το πλάτος του λέιζερ μέσω ενός διαμορφωτή σε ένα συνεχές κύμα, δημιουργώντας δονήσεις που θα μπορούσαν να ληφθούν από ένα μικρόφωνο 2,5 μέτρα (8 πόδια) μακριά.
Μια δεύτερη διαδικασία χρησιμοποίησε έναν καθρέφτη για να διευρύνει το λέιζερ μπρος και πίσω με την ταχύτητα του ήχου σε αυτό που είναι γνωστό ως δυναμική φωτοακουστική φασματοσκοπία, δημιουργώντας αποτελεσματικά δυνατότερα κύματα με το να κουνάει περισσότερα σωματίδια νερού.
”Υπάρχει αντιστάθμισμα μεταξύ των δύο τεχνικών”, λέει ο μηχανικός οπτικομηχανικής Ryan M. Sullenberger.
“Η παραδοσιακή μέθοδος φωτοακουστικής παρέχει ήχο με υψηλότερη πιστότητα, ενώ η σάρωση με λέιζερ παρέχει ήχο με πιο δυνατή ακουστική”.
Ένα πιθανό μειονέκτημα της μεθόδου με το λέιζερ είναι ότι λειτουργεί σε πολύ συγκεκριμένη απόσταση από τον πομπό. Λίγο πιο κοντά και η σάρωση του λέιζερ θα είναι υπερβολικά υψηλή. Λίγο πιο μακριά, και η συχνότητα πέφτει κάτω από την ακουστικότητα.
Αν και δοκιμάστηκε μόνο σε ένταση 60 ντεσιμπέλ (το επίπεδο μιας κανονικής συνομιλίας) σε μερικά μέτρα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορούν να αυξήσουν την απόσταση και την ένταση τώρα που έχουν απόδειξη της έννοιας.
“Ελπίζουμε ότι αυτό θα γίνει τελικά μια εμπορική τεχνολογία”, λέει ο Sullenberger.
Αυτό σημαίνει ότι στο μέλλον κάποιος θα μπορούσε να παράγει ψίθυρους στο αυτί σας από σημαντικές αποστάσεις … κάτι που είναι ταυτόχρονα εκνευριστικό και συναρπαστικό ταυτόχρονα.
Η έρευνα αυτή δημοσιεύθηκε στο OSA Publishing.
Πηγή: offtherecord.net.gr
