Εκκλησία

Εκβιασμός στην κυβέρνηση η εκκλησιαστική τηλεόραση ή αποχαύνωση των πιστών ;

Του Μάνου Χατζηγιάννη

Θαύμα θαυμάτων.... Αυτό που δεν κατάφερε η Εκκλησία της Ελλάδος στους καιρούς των παχέων αγελάδων το πετυχαίνει κατά πως φαίνεται στην (μετα)μνημονιακή Ελλάδα.

“Η Δ.Ι.Σ. αποφάσισε να αποδεχθεί την πρόταση του τηλεοπτικού Σταθμού OPENBEYOND για παραχώρηση χρόνου στο πρόγραμμα του Σταθμού για εκπομπές υπό της Εκκλησίας της Ελλάδος και να αποστείλει σχετικό προς τούτο έγγραφο, διά του οποίου θα εκφράζονται η αποδοχή της προτάσεως και οι ευχαριστίες της Ιεράς Συνόδου”.

Η ανακοίνωση αυτή για την αυγή μιας νέας εποχής για την Εκκλησία της Ελλάδος μιας και πλέον θα έχει επίσημα λόγο μέσω τηλεοπτικού δέκτη ενός σταθμού πανελλήνιας εμβέλειας κάθε άλλο παρά κεραυνός εν αιθρία θα πρέπει να θεωρείται.

Και πριν από λίγους μήνες, τον Οκτώβριο, στην συνεδρίαση της Ιεραρχίας ανέκυψε εκ νέου θέμα για τα εκκλησιαστικά μίντια.

“Η Εκκλησία δεν είναι ο πτωχός συγγενής αλλά ούτε και επιχειρηματίας” ανέφερε τότε ο Μητροπολίτης Λαγκαδά ζητώντας μεταξύ άλλων να έχει η Εκκλησία δικά της Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης!

Συγκεκριμένα είπε: “προκειμένου να καλυφθούν και οι ανάγκες της ψυχής του ανθρώπου, αποτελούν επιτακτική ανάγκη ο επανευαγγελισμός και η κατήχηση του λαού μας” και συμπλήρωσε: «Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, τα τηλεοπτικά κανάλια, η πολύγλωσσος παρουσία της φωνής της Εκκλησίας εις το διαδίκτυον, θα πρέπει να εξασφαλισθή το συντομότερον. Η Εκκλησία οφείλει όλα αυτά να τα απαιτήση από την Ελληνικήν Πολιτείαν. Η Εκκλησία δεν είναι ο πτωχός συγγενής αλλά ούτε και επιχειρηματίας. Εκείνο που την ενδιαφέρει είναι το σωτήριον μήνυμα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να φθάση παντού με κάθε τρόπον κάνοντας χρήσιν της συγχρόνου τεχνολογίας και αξιοποιώντας επικοινωνικά όλα τα μέσα. Και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εις την εποχήν του εχρησιμοποίησε εις το κήρυγμά Του όλα τα μέσα που υπήρχαν τότε. Πρέπει, λοιπόν, με κάθε τρόπον ο επανευαγγελισμός και η κατήχησις να αποτελέσουν έργον προτεραιότητος με συστηματικήν και εξειδικευμένην ποιμαντικήν μέριμναν».

Μόνο που η απόφαση αυτή του να δεχτεί η Εκκλησία εκπομπή ή εκπομπές στην τηλεοπτικό σταθμό του “καλού Χριστιανού” Ιβαν Σαββίδη με τις ρωσικές πλάτες μπορεί να γεννήσει πολλούς συνειρμούς και απορίες.

Ιδίως δε ενόψει εκλογών...

Απορίας άξιον είναι αν θα είναι οι εκπομπές πνευματικού περιεχομένου ή αν θα συμπεριλαμβάνουν και συζητήσεις κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων με εκκλησιαστικό ενδιαφέρον (εκκλησιαστική περιουσία, μισθολόγιο κληρικών, μαθήματα στα σχολεία, εθνικά ζητήματα κλπ).

Αλλά το βασικότερο ερώτημα είναι αν η τηλε-εκκλησία μπορεί να αποτελέσει μοχλό πίεσης προς την κυβέρνηση ή αντιθέτως να οδηγήσει με τις θέσεις της διοικούσης Εκκλησίας της Ελλάδος στην αποχαύνωση των πιστών ;

Στις μέρες μας ζούμε μια περίοδο που η ορθοδοξία πλήτετται πανταχόθεν και η Εκκλησία της Ελλάδας΄ δεν έχει επαρκή λόγο για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις. Ακόμη και το βήμα που της δίνεται σε κάποιες εκπομπές συχνά αλλοιώνεται.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να υπάρχουν παραπάνω από ένας ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ “ιεροί πομποί” ενημέρωσης;

Η ιστορία της εκκλησιαστικής τηλεόρασης πάει πολύ πίσω, στην εποχή του Χριστόδουλου, ο οποίος την πρωτοοραματίστηκε.

Αλλά και προ δεκαετίας περίπου είχε επανελθει το θέμα. Είχε προκαλέσει αίσθηση και πολλές συζητήσεις το γεγονός πως στη συνοδική συνεδρίαση της 8ης Δεκεμβρίου 2010, με την οικονομική κρίση να δείχνει από τότε τα δόντια της , η Εκκλησία φάνηκε να εξετάζει το ενδεχόμενο λειτουργίας τηλεοπτικού σταθμού.

Για την ακρίβεια στη συνεδρία των συνοδικών την Τετάρτη (08/12/2010), ο Μητροπολίτης Σερρών Θεολόγος ανέγνωσε την εισήγησή του, "Περί της λειτουργίας Τηλεοπτικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος". Η εισήγηση έχαιρε εξ αρχής εκτιμήσεως από όλα τα Μέλη της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, εγκρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και αποφασίσθηκε να δοθεί το κείμενο στην Επικοινωνιακή και Μορφωτική Υπηρεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, με σκοπό να μελετηθεί το ζήτημα εις βάθος προκειμένου να υποβληθεί κατόπιν στην Ιεραρχία.

Οι εποχές που τα ηλεκτρονικά μεσα δαιμονοποιούνταν από διάφορους εκκλησιαστικούς κύκλους θέλουμε να πιστεύουμε πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Η Εκκλησία έχει ανάγκη κάθε χείρα βοηθείας στον αγώνα που δίνει. Κι αν η τηλεόραση, το ραδιόφωνο ή το διαδίκτυο της προσφέρουν απλόχερα κάτι τέτοιο πως δύναται να το απορρίπτει;

Ιδίως όταν η κρατική τηλεόραση έχει μετεξελιχθεί σε κυβερνητική “Πράβντα” και αφορίζει κάθε τι εκκλησιαστικό...

Ακολουθήστε το Πενταπόσταγμα στο Google news Google News

ΔΗΜΟΦΙΛΗ