Πολύ μύθοι υπάρχουν γύρω από το όνομα της Πυθίας. Ωστόσο μία από τις ρήσεις που της αποδίδονται είναι πολύ εύστοχη.
Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες. Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.
Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:
«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»
Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!
Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα
Οι Ρωμαίοι ήρθαν.
Οι Γότθοι ήρθαν.
Οι Άβαροι ήρθαν.
Οι Φράγκοι ήρθαν.
Οι Τούρκοι ήρθαν.
Οι Άραβες ήρθαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν.
Σύμμαχοι ήρθαν, προδότες ήρθαν, χρεωκοπίες ήρθαν, μνημόνια ήρθαν...
Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,
«μηδεπώποτε βυθίζεται»!
