Η εφημερίδα Washington Post δημοσίευσε το τελευταίο άρθρο του Κασόγκι, που είχε γραφτεί πριν από το ταξίδι του στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου εξαφανίστηκε και πιστεύεται ότι δολοφονήθηκε μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας. Ο τίτλος είναι: «Ο αραβικός κόσμος χρειάζεται ελεύθερη έκφραση»:
«Κοιτούσα πρόσφατα την έκθεση του Freedom House για την «Ελευθερία στον Κόσμο το 2018» και συνειδητοποίησα ότι μόνο μια χώρα του αραβικού κόσμου αναφέρεται ως «ελεύθερη», η Τυνησία. Ακολουθούν η Ιορδανία, το Μαρόκο και το Κουβέιτ ως «εν μέρει ελεύθερες» και οι υπόλοιπες αραβικές χώρες κατατάσσονται ως «ανελεύθερες». Ως αποτέλεσμα, οι Αραβες που ζουν σε αυτές τις χώρες παραπληροφορούνται. Δεν είναι ικανοί να συζητήσουν δημόσια ζητήματα που επηρεάζουν την περιοχή και την καθημερινή τους ζωή. Το κρατικό αφήγημα κυριαρχεί και παρ» ότι πολλοί δεν το πιστεύουν, η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού πέφτει θύμα αυτών των ψεμάτων. Δυστυχώς, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει.
Ο αραβικός κόσμος είχε πολλές ελπίδες την άνοιξη του 2011. Δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και πολλοί άλλοι προσδοκούσαν στη δημιουργία ελεύθερων κοινωνιών στις χώρες τους. Ηλπιζαν να απελευθερωθούν από την ηγεμονία των κυβερνήσεών τους και από τις συνεχείς παρεμβάσεις και τη λογοκρισία στην ενημέρωση. Αυτές οι προσδοκίες γρήγορα διαλύθηκαν – οι κοινωνίες είτε επέστρεψαν στο παλιό status quo ή αντιμετώπισαν χειρότερες συνθήκες απ» ότι νωρίτερα. Για λίγο πιστέψαμε ότι το Διαδίκτυο θα απελευθέρωνε την πλειοψηφία από τη λογοκρισία και τον έλεγχο.
Ομως οι κυβερνήσεις, η ύπαρξη των οποίων στηρίζεται στον έλεγχο της πληροφόρησης, μπλόκαραν επιθετικά το Ιντερνετ. Επίσης συνέλαβαν δημοσιογράφους και πίεσαν διαφημιστές να διακόψουν την συνεργασία τους με συγκεκριμένες εκδόσεις. Ο αραβικός κόσμος αντιμετωπίζει τη δική του εκδοχή του Σιδηρού Παραπετάσματος. Η εφημερίδα μου, η «Washington Post» πήρε την πρωτοβουλία να μεταφράσει πολλά από τα άρθρα μου στα αραβικά.
Οι Αραβες χρειάζεται να διαβάζουν στη δική τους γλώσσα ώστε να κατανοούν και να συζητούν διάφορες διαστάσεις της δημοκρατίας στη Δύση. Ο αραβικός κόσμος χρειάζεται μια σύγχρονη εκδοχή των παλιών κοσμοπολίτικων ΜΜΕ ώστε οι πολίτες να ενημερώνονται για τα διεθνή γεγονότα. Χρειάζεται να δώσουμε μια πλατφόρμα στις αραβικές φωνές. Πάσχουμε από φτώχεια, κακοδιαχείριση και κακή εκπαίδευση. Μέσω της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου διεθνούς φόρουμ, στο οποίο δεν θα ασκούν επιρροή οι εθνικιστικές κυβερνήσεις που νοιάζονται μόνο για προπαγάνδα, οι απλοί άραβες πολίτες θα μπορούν να συζητούν για τα δομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες τους».
