Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Τις μέρες που πλησιάζει η επέτειος των Σεπτεμβριανών και ξυπνούν εφιαλτικές μνήμες, αλλά και νοσταλγικές εικόνες του χθες, ο Ορχάν Αϊντίν με άρθρο τους μας προσγειώνει σε μια ζοφερή πραγματικότητα.
Το κοσμοπολίτικο Πέρα, η κοιτίδα του Ελληνισμού , με τους θρύλους, την ιστορία και τη διεθνή ακτινοβολία του , το οποίο υπέστη κατά κύριο λόγο το Πογκρόμ του 1955, υπήρξε πάντα η προβολή της φυσιογνωμίας της Πόλης.
Ο Αϊντίν με τον πιο δεικτικό τρόπο περιγράφει την σημερινή κατάσταση του Πέρα. Ο έγκριτος συνάδελφος γράφει μεταξύ άλλων: “Το Πέρα είναι το ορατό πρόσωπο του τι είδους χώρα θα είναι η νέα Τουρκία. Κλαδεύονται ένα προς ένα όλα τα πεδία της κοινής συμβίωσης και αφανίζεται η πολιτιστική ζωή. Η πλατεία του Ταξίμ έχασε την ιδιότητα της πλατείας κι έγινε ένα πραγματικό εβραϊκό παζάρι.
Τις νύχτες μεταμορφώνεται σε ανθρώπινο παζάρι.
Οι έμποροι φεύγουν από την οδό Ιστικλάλ (Grand Rue du Pera).
Ο αριθμός των καταστημάτων που πωλούνται ή ενοικιάζονται είναι 351.
Στη λεωφόρο και στα πέριξ στενά άνοιξαν μαγαζιά οι παράνομοι μετανάστες από το Ιράκ- Ιράν-Συρία-Αφγανιστάν-Κατάρ που πωλούν λαθραία εμπορεύματα χωρία να πληρώνουν φόρους.
Υπάρχουν δεκάδες καταστήματα με αραβικές πινακίδες.
Η λεωφόρος από την πλατεία Ταξίμ μέχρι το Τουνέλ κλυδωνίζεται με αραβική μουσική.
Δεν υπάρχουν πια τα κέντρα διασκέδασης, τα μπαράκια και τα καφέ που λειτουργούσαν πριν από δυο χρόνια.
Άδεια τα ουζερί.
Κλείνουν τα θέατρα, οι κινηματόγραφοι, οι γκαλερί και τα βιβλιοπωλεία γίνονται κεμπαπτσίδικα.
Δέκα χρόνια πριν λειτουργούσαν 14 κινηματόγραφοι, 7 θέατρα . Σήμερα απέμειναν 2 θέατρα, ένας κινηματογράφος με τέσσερις αίθουσες και μόνο 5 βιβλιοπωλεία.
Ορφάνεψαν οι βιβλιοπώλες των παλαιοβιβλιοπωλείων στη στοά Ασλιχάν που θεωρούσα πάντα ότι ήταν ένα καταφύγιο.
Πέρα από τις τρεις ιδιωτικές γκαλερί δεν υπάρχει τίποτα άλλο και αυτές δεν έχουν επισκέπτες.
Υπάρχει ένα Μουσείο , οι επισκέπτες του οποίου δεν ξεπερνούν τους πέντε ημερησίως.
Οι δυο από τους τρεις που κυκλοφορούν στο Πέρα είναι Άραβες. Οι Άραβες δεν βλέπουν ταινίες, δεν διαβάζουν βιβλία και δεν επισκέπτονται μουσεία.
Το παλαιότερο και σοβαρότερο Θέατρο SES παραμένει όρθιο χάρη στην προσπάθεια του Φερχάν Σένσοϊ. Η Μικρή Σκηνή του Πέρα (Kucuk Sahne Tiyatrosu) , η οποία φιλοξένησε σπουδαίους ηθοποιούς όπως τον Μουχσίν Ερτουγρούλ λέγεται ότι θα γίνει θεατρικό μουσείο , λες και δεν υπάρχει άλλος χώρος για αυτό.
Λεηλατούνται πολιτιστικά μνημεία οικουμενικής αξίας που υπάρχουν από την εποχή των Γενοβεζων. Τα κτίσματα αυτά είναι πραγματικά ερείπια.
Αξιοθρήνητο το μασκαραλίκι που έκαναν στη Στοά Ναρμανλί με την δήθεν ανακαίνιση. Οι καταστηματάρχες της περιοχής υποστηρίζουν ότι θέλουν να την μετατρέψουν σε ιεροσπουδαστήριο.
Ψυχορραγεί η στοά της Συρίας (Suriye pasaji) με την επιβλητική αρχιτεκτονική της. Ενώ το γειτονικό της ζαχαροπλαστείο Μαρκίζ δολοφονήθηκε.
Το θέατρο Μουαμμέρ Καρατζά θρηνείς εδώ και 8 χρόνια σαν ένα παράδειγμα της μεγαλύτερης εχθρότητας του ΑΚΡ στην τέχνη.
Το θέατρο Ελχάμρα ερείπιο, παραμένει κλειστή ακόμα και η στοά του.
Νεκρό το θέατρο Ναούμ.
Το Γαλλικό θέατρο δεν υπάρχει πια παραμένει όμως η πινακίδα του. Η ιστορική σκηνή Beyoglu στην οδό Kallavi έγινε νυχτερινό κέντρο.
Το Cicek Pasaj έχασε την ευθυμία του. Σε λίγο, όταν θα απαγορεύσουν την πώληση οινοπνευματωδών θα ανήκει στην ιστορία μαζί με το γειτονικό Μπαλίκ Παζάρ.
Το Χάνι Τοκατιγιάν που ήταν το ξενοδοχείο των Τραπεζιτών του Γαλατά δεν μπορεί πια να αναπνεύσει.
Τα λόγια μου για τον Κινηματογράφο Emek θα είναι υβριστικά.
Το φρικιό που κατασκευάστηκε στη θέση του, το διπλανό παράνομο κτήριο Demiroren είναι άδεια και σκοτώνεται το θέατρο-σινεμά Alkatraz που βρίσκεται απέναντι του.
Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι μοναδικός λόγος που γίνεται αυτός ο αφανισμός με την πρόφαση του “μετασχηματισμού”, είναι το “νέο” πρόσωπο της Τουρκίας που οραματίζεται το ΑΚΡ.
Αυτή είναι μια εχθρότητα που διαγράφει, μειώνοντας την αξία τους όλους όσους έζησαν στο παρελθόν. Είναι μια προσπάθεια πολιτιστικού αφανισμού , λεηλασίας της ύπαρξης , της παρουσίας των άλλων που επιχειρείται με πλύση εγκεφάλου, καταστροφή, λεηλασία και ψεύδη.
Δεν υπάρχει σε αυτά ειρήνη, ισότητα, αδελφοσύνη και ελευθερία.
Είναι μάταιο να τα αναζητά κανείς εκεί που αφανίζεται και καταστρέφεται η τέχνη και ο πολιτισμός.
Αυτά που συμβαίνουν στο ξακουστό Πέρα λαμβάνουν χώρα σε ολόκληρη τη χώρα.
Σφαγιάζονται όλοι οι τομείς της κοινής μας συμβίωσης.
Η Μικρά Ασία τείνει να μετατραπεί σε μια έρημο.
Ιδιωτικοποιήθηκαν οι ακτές, τα δάση, τα ποτάμια, οι λίμνες, τα πάρκα.
Όλα τα πολιτιστικά μνημεία ορφάνεψαν και εγκαταλείφθηκαν για να πεθάνουν.
To μεγαλύτερο Μουσείο της ιστορίας της ανθρωπότητας η Μικρά Ασία εγκαταλείφθηκε στην εξουσία των κλεπτών.
Το Πέρα είναι η απεικόνιση αυτής της λεηλασίας.
Είχα πει ότι θέλω να κάνω μια ζωντανή συζήτηση με κάποιον αρμόδιο του ΑΚΡ μέσω των κοινωνικών δικτύων για αυτό τον μετασχηματισμό , για την κατάληψη του Πέρα.
Το μετάνιωσα.
Δεν μπορούν να έρθουν, δεν θα έρθουν.
Επαίρονται με αυθάδεια ότι οι Άραβες αφήνουν χρήματα.
Θα κατηγορηθώ στα μάτια των οπαδών τους , όπως κάνουν πάντα ως ¨τρομοκράτης¨ ή ¨προδότης¨.
Συζητώ μαζί σας αξιότιμοι αναγνώστες μου.
Πόσο ακόμα θα υπομένετε αυτή την οπισθοδρόμηση, αυτή τη λεηλασία, αυτό το ψεύδος, αυτή τη ληστεία;
Πόσο καιρό ακόμα θα σιωπάτε;
Πότε θα αντιληφθείτε ότι κλέβουν και μαυρίζουν το μέλλον των παιδιών μας;
Πότε;
Τι περιμένετε, να έρθουν μια μέρα και να σας πουν δεν μένετε εδώ ή να βρέξει κόκκινο χιόνι;¨
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή είναι η νέμεσις για το κακό που έγινε τότε. Μπορεί κάποιοι να νιώθουν ακόμα και χαρά για το κατάντημα. Προσωπικά θλίβομαι και πονώ για την Πόλη μου, για την πόλη όλων μας…
militaire
