Στις 12 το μεσημέρι η γέφυρα Μοράντι καταρρέει στον αυτοκινητόδρομο Α10, στη Γένοβα. Περίπου 35 αυτοκίνητα και τρία φορτηγά πέφτουν στο κενό.
Ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει τους 40, σύμφωνα με τους υπεύθυνους της πολιτικής προστασίας.
Η επιχείρηση που έχει προταθεί στους διασώστες για να εφαρμόσουν είναι αυτή ενός μετασεισμού. Όλοι ενημερώνονται και βρίσκονται στις θέσεις τους.
Και την ώρα που όλος ο διεθνής Τύπος έχει στραμμένο το βλέμμα του στις εξελίξεις και στον εντοπισμό τυχόν επιζώντων, στο διαδίκτυο κυκλοφορεί μια επιστολή που έχει γίνει viral και είναι πραγματικά συγκλονιστική.
Κάποιος έχει φανταστεί τη σκηνή σήμερα το πρωί, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας μια οικογένειας για τις πολυπόθητες διακοπές του Αυγούστου – μιας οικογένειας που τελικά δεν καταφέρνει να φτάσει ποτέ στον προορισμό της.
Η επιστολή αναφέρει:
«Έλα μαμά, βιάσου, πρέπει να φτάσουμε στους θείους στη θάλασσα.
Φυσικά αγάπη μου, ξεκίνα να βάζεις τις βαλίτσες και τις τσάντες με τον μπαμπά στο αυτοκίνητο, θα έρθω κι εγώ σε λίγο!
Και ξεκινάμε, ευτυχισμένοι, για τον επιθυμητό στόχο, πρώτη ημέρα των διακοπών για όλους μας, βγάζοντας χαρούμενες selfies στο αυτοκίνητο, να φτάσουμε στους θείους στην παραλία, αν και ο καιρός είναι πολύ μελαγχολικός σήμερα, βρέχει...
Απαλή μουσική, η μαμά βάζει κραγιόν, ο μπαμπάς χαλαρώνει επιτέλους γιατί μπορεί να απολαύσει τις διακοπές του κι εγώ, με την καρδιά μου έτοιμη να σπάσει από την χαρά. Αλλά αυτός ο ουρανός σήμερα είναι πολύ μελαγχολικός... τελοσπάντων, το σημαντικό είναι να είμαστε χαρούμενοι!
Ο δρόμος προς τη θάλασσα φαίνεται ατελείωτος, σήμερα έχει πολλή κίνηση, αλλά είμαι ανυπόμονος να δω όλους τους θείους και τα μικρά ξαδέρφια μου. Η μικρή μου αδερφή, μόλις 3 μηνών, κοιμάται δίπλα μου. Όλα φαντάζουν τέλεια. Φοβάμαι τις γέφυρες... αλλά ο μπαμπάς μου λέει: ‘Ηρέμησε αγάπη μου, κλείσε τα μάτια σου και μέτρησε μέχρι το 10’. Έκλεισα τα μάτια μου... Δεν πρόλαβα να μετρήσω μέχρι το 10... Έκλεισα τα μάτια μου για πάντα. Θυμάμαι μόνο τις κραυγές της μαμάς: ‘Πέφτουν όλαααααααα’ και στη συνέχεια το σκοτάδι, η σιωπή, ο θάνατος.
Ήταν μια παραμονή των διακοπών όπως τόσες άλλες, ήταν η παραμονή μας, σαν την παραμονή πολλών άλλων ανθρώπων, οι οποίοι όπως κι εμείς, σήμερα ήταν ευτυχισμένοι και ξέγνοιαστοι, αλλά έπρεπε να καταλάβουμε πως ο ουρανός μας φώναζε, γνώριζε πως αυτή η ευτυχία θα τελείωνε πολύ σύντομα.
Έλενα 3 μηνών, Τζάκοπο 9 ετών, Αμάντα 37 ετών, Πάολο 40 ετών...
Και θα έχουν αυτή την ηλικία για πάντα.
Δεν θα φτάσουν ποτέ στους θείους, τα ξαδέρφια, δεν θα πάνε ποτέ ξανά στη θάλασσα, δεν θα είναι ποτέ πιο ευτυχισμένοι, επειδή η ζωή τους σταμάτησε σήμερα στις 14 Αυγούστου 2018 από μια κατάρρευση, μιας διαολεμένης γέφυρας. Επειδή στην Ιταλία οι υποδομές είναι σαν τα κάστρα στην άμμο και δεν γίνεται να πεθαίνει κανείς με αυτό τον τρόπο.
Πόσοι ακόμη νεκροί προκειμένου να κάνουμε κάτι;».
