Δεκαπέντε έμπειροι tipsters του στοιχήματος καταθέτουν την εκτίμησή τους για το ποια ομάδα θα κατακτήσει το Μουντιάλ της Ρωσίας.
Κατά γενική ομολογία, το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας ήταν… των εκπλήξεων. Η πλειονότητα των φαβορί καταποντίστηκε διαδοχικά, οι περισσότερες παλιές νικήτριες απέτυχαν και το ζευγάρι του τελικού του 21ου Μουντιάλ, την Κυριακή στη Μόσχα, ήταν αν μη τι άλλο απροσδόκητο.
Γαλλία εναντίον Κροατίας λοιπόν. Η έμπειρη και η πρωτάρα. Το ταλέντο ενάντια στην αποφασιστικότητα.
Ποια θα ανέβει όμως στην κορυφή του ποδοσφαιρικού Έβερεστ;
Το request ήταν απλό: 250-300 λέξεις έκαστος για το Μουντιάλ, τον τελικό και ποιος θα το κατακτήσει. Αλλά αρκετοί ούτε τήρησαν το όριο» ούτε βγήκαν από το… τριπάκι των ειδικών προβλέψεων, πλην της κατάκτησης βέβαια. Είναι στο DNA τους άλλωστε.
Ο λόγος λοιπόν σε 15 «στοιχηματογράφους» που αρνήθηκαν τις διακοπές μέχρι να λήξει το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας!
Γαλλία - Αργεντινή 4-3, Παγκόσμιο Κύπελλο 2018
Φώντας Τσούνης, bookenemy.com
Όταν πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου έγραφα τόσο στον ηλεκτρονικό όσο και στον έντυπο Τύπο, ότι θεωρούσα την εθνική Γαλλίας ως το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, δεν το έπραττα επειδή είμαι υποστηρικτής της (που είμαι) αλλά διότι πίστευα πως οι παίκτες του Ντεσάν είναι εμφανώς ανώτεροι των αντιπάλων τους. Με την Ιταλία και την Ολλανδία εκτός τελικής φάσης, τη Γερμανία και την Ισπανία κορεσμένες, κουρασμένες και παρηκμασμένες, τη Βραζιλία και την Αργεντινή αιωνίως κυκλοθυμικές και αναξιόπιστες και με την Αγγλία σε φάση ανανέωσης, η μόνη ομάδα (από τις μεγάλες) που απέμενε ήταν η «τρικολόρε». Το πήρα δια της… ατόπου απαγωγής δηλαδή.
Υπάρχει κάτι που λείπει από αυτήν την εθνική Γαλλίας; Να τα δούμε ένα προς ένα… Ταλέντο; Τσεκ! Βαριά φανέλα; Τσεκ!
Δίψα για διάκριση; Τσεκ! Ταχύτητα; Τσεκ! Παίκτες εγνωσμένης αξίας; Τσεκ! Εξαιρετική επιθετική λειτουργία; Τσεκ! Αυτοπεποίθηση; Τσεκ! Ικανός προπονητής; Τσεκ!
Όποιος διαφωνεί για κάποιο από τα παραπάνω μπορούμε να το… συζητήσουμε. Για μένα πάντως αυτή η ομάδα έχει και ένα επιπλέον ατού… Διαθέτει τον καλύτερο και πιο εξελίξιμο ποδοσφαιριστή στη γηραιά ήπειρο. Αναφέρομαι στον Εμπαπέ που αν συνεχίσει έτσι και δεν πάρουν τα… μυαλά του αέρα, είναι βέβαιο πως θα αφήσει εποχή και ιστορία στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Η Κροατία δεν αποτελεί αμελητέα ποσότητα, καθώς στο ρόστερ της υπάρχουν αρκετοί μεγάλοι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται σε κορυφαίες ευρωπαϊκές ομάδες. Εξακολουθώ να θεωρώ όμως ότι υπολείπονται έναντι των αντιπάλων τους. Η εθνική Κροατίας έχει και ένα διαχρονικό ντεσαβαντάζ που λέγεται εσωστρέφεια. Στο ποδόσφαιρο αλλά και σε άλλους τομείς της ζωής μας, αυτό είναι κάτι που είθισται να λειτουργεί ανασταλτικά.
Την Κυριακή το βράδυ λοιπόν πιστεύω ότι οι Γάλλοι θα ξεχυθούν στους δρόμους των Παρισίων προκειμένου να γιορτάσουν τον τίτλο της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη. Η 14η Ιουλίου είναι η εθνική τους εορτή και από φέτος θα έχουν εορταστικό… διήμερο.
Νίκος Τσούκας, King Bet
Ένα από τα προαιώνια ερωτήματα που βασανίζουν εμάς τους ποδοσφαιρόφιλους είναι το κατά πόσον αυτό το άθλημα είναι δίκαιο. Κοινώς, αν κερδίζει ο καλύτερος. Σε τούτο το Μουντιάλ όμως δεν χρειάζεται να παιδεύουμε το κεφάλι μας για να βρούμε την απάντηση. Έχουμε μπροστά μας το πιο δίκαιο ζευγάρι τελικού που θα μπορούσε να προκύψει. Όχι, δεν έπαιξαν μπαλάρα, ούτε η Γαλλία ούτε η Κροατία. Αλλά, για θυμηθείτε, ποια Εθνική ομάδα ανέβηκε στο θρόνο γοητεύοντας τα πλήθη; Σχεδόν καμία. Ετσι συνηθίζεται στα (πολύ) μεγάλα τουρνουά, που διαρκούν το πολύ έναν μήνα. Πρέπει να έχεις σχέδιο (plan το λένε οι γιάπηδες), υπομονή, αντοχή, τύχη.
Τη Γαλλία, λίγο πολύ την περιμέναμε. Ηξερε γιατί πήγε στη Ρωσία (ήταν τριτοτέταρτο φαβορί για την κούπα), έπαιξε όσο έπρεπε, δεν ζορίστηκε και ουσιαστικά έφτασε στον τελικό σε χαμηλές ταχύτητες. Δεν πτοήθηκε ούτε όταν βρήκε απέναντί της την Αργεντινή και νίκησε πιο εύκολα απ' ό,τι δείχνει το 4-3 (σιγά το κατόρθωμα, θα πείτε — και μάλλον έχετε δίκιο) ούτε την Ουρουγουάη (η απουσία του Καβάνι πλήγωσε τη «σελέστε» περισσότερο του… επιτρεπτού) ούτε το Βέλγιο («άδειασε» μετά τη νίκη επί της Βραζιλίας, σαν να έσπασε το ταβάνι του). Και δικαίως θα βρεθεί την Κυριακή στο «Λουζνίκι».
Την Κροατία όμως δεν την περιμέναμε. Εξαιρουμένου του… Νίκου Κωστένογλου, που όταν του ζητήθηκε, από τη φάση των ομίλων ακόμα, να προβλέψει ζευγάρι τελικού, είπε —δίχως καν να σκεφτεί- «Γαλλία — Κροατία». Η «χρβάτσκα» έβγαλε στο χορτάρι όλα όσα απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ομαδικότητα, ταλέντο, τρεξίματα, μυαλό (ναι, Λούκα Μόντριτς, για σένα λέω), ψυχή. Ειδικά αυτήν. Το είδαμε και στα τρία νοκ άουτ. Με τη Δανία ισοφαρίζει στο… καπάκι το γκολ που δέχεται μόλις στο 1ο λεπτό. Με τη Ρωσία τα ίδια, έχοντας απέναντί της 11 ποδοσφαιριστές και… 45.000 φιλάθλους. Με την Αγγλία αργεί να απαντήσει, αλλά όταν το κάνει, επιβάλλει την κυριαρχία της και στην παράταση υπάρχει… μόνη της στο γήπεδο. Οκ, σε όλη αυτή τη διαδρομή είχε και τύχη. Αλλά, συγγνώμη κιόλας, όταν σε 10 μέρες δίνεις τρία ματς των 120 λεπτών έκαστο και στις δύο περιπτώσεις φτάνεις στα πέναλτι, ποιος μπορεί να επικαλεστεί μόνο την τύχη; Ουδείς. Πού θέλω να καταλήξω; Σε αυτό που ανέφερα στον πρόλογο, περί απονομής δικαιοσύνης για τις δύο φιναλίστ.
Κλείνοντας, πρέπει (;) να δικαιολογήσω και την… επαγγελματική μου υπόσταση. Πιστεύω, λοιπόν, ότι Δευτέρα μεσημέρι ο Εμανουέλ Μακρόν θα υποδεχθεί στα Ηλύσια Πεδία τον Ντιντιέ Ντεσάν και τους παίκτες του για να τους συγχαρεί…
Γαλλία, Παρίσι, Ηλύσια Πεδία, Παγκόσμιο Κύπελλο 2018
Μιχάλης Βραζιλιάνος, Betboss.eu
Ναι… Γαλλία αγάπη μου… Σε περιμένω να το σηκώσεις το βαρύτιμο τρόπαιο. Απλά πράγματα. Σε πρότεινα, σε πόνταρα και πλέον, περιμένω απλά, να κάνεις το καθήκον σου.
Πόσω μάλλον όταν στον μεγάλο τελικό στο «Λουζνίκι», στη Μόσχα, θα βρεις απέναντί σου την Κροατία. Ε, όπως και να το κάνουμε, άλλο, τελείως διαφορετικό σκηνικό θα ήταν με αντίπαλο την «εχθρική» Αγγλία. Απλά πράγματα…
Περιμένω έναν τελικό λοιπόν γεμάτο συγκινήσεις, με δυνατές μάχες, με την Γαλλία όμως προσέξτε, να υπερέχει σε ποιότητα, δύναμη, ύψος αλλά και… ξεκούραση. Καθότι όπως και να το κάνουμε, όταν λέγεσαι Κροατία και δεν έχεις ιδιαίτερα αξιόλογες επιλογές σε ό,τι αφορά στον πάγκο σου και παράλληλα παίζεις σε τρία σερί παιχνίδια παράταση (με Δανία, Ρωσία και στα ημιτελικά με Αγγλία…) τότε, σε ένα σύντομο τουρνουά όπως αυτό, αναπόφευκτα θα έχεις πρόβλημα…
Ως εκ τούτου ναι, φαβορί η Γαλλία. Με πιθανό σκορ το 2-0, με τον Γκριεζμάν και τον Ζιρού να παίζουν δυνατά σε ό,τι αφορά στην ενότητα «Πρώτος σκόρερ» ενώ καλή επιλογή αποτελεί και η νίκη της από ημίχρονο. Ήταν αναμφίβολα η καλύτερη ομάδα στα γήπεδα της Ρωσίας, υπέταξε δυνατές αντιπάλους και διαθέτει παίκτες που ανά πάσα στιγμή μπορούν να κάνουν την διαφορά.
Ξέχωρα από τη Γαλλία πάντως, μου άρεσε πολύ η πειθαρχημένη Σουηδία, όπως και το Μαρόκο παρά τον… αναρχικό τρόπο παιχνιδιού του αλλά και το Βέλγιο ενώ στον αντίποδα με απογοήτευσε η Ισπανία, όπως και η Γερμανία. Παρεμπιπτόντως, θα μπορούσε να προχωρήσει περισσότερο η Βραζιλία μου, το πολύ όμως έως τα ημιτελικά καθότι από αυτήν την Σελεσάο, δύο, τρεις το πολύ παίκτες θα μπορούσαν να παίξουν στην Βραζιλία του Σόκρατες, του Ζίκο και του Φαλκάο… Σε εκείνην του Πελέ, του Τοστάο, του Ζαϊρζίνιο και του Ριβελίνο δε, ούτε λόγος…
Θανάσης Κελαντώνης, Gaming365
Κάποιοι θα πουν και θα επιχειρηματολογήσουν λέγοντας ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο τελείωσε το «τίκι τάκα». Το στιλ ποδοσφαίρου που άρχισε να κυριαρχεί από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και «πήγε» μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Ισπανοί και Γερμανοί, οι κύριοι εκφραστές αυτού μας κούνησαν μαντήλι νωρίς από την τωρινή διοργάνωση.
Αλλοι θα πουν και θα επιχειρηματολογήσουν ότι επανάφερε στην καθημερινότητα (και αναγκαιότητα) τους κλασσικούς φορ περιοχής. Ζιρού, Μάντζουκιτς, Κέιν, Λουκάκου ήτοι οι φορ των ομάδων που βρίσκονται στα ημιτελικά. Μέχρι πρότινος εξυμνούνταν τα «ψεύτικα» εννιάρια.
Αμφότεροι θα έχουν βάσιμα επιχειρήματα, θα μπορούν να υποστηρίξουν την άποψή τους αλλά προσωπικά μένω στην σοβαρότητα, στο πλάνο, στην αυτοθυσία, στην ενότητα και στην ποιότητα. Αν τα έχεις αυτά μπορείς να ταξιδέψεις μακριά στην σύγχρονη ποδοσφαιρική εποχή. Ούτε η Πορτογαλία ήταν ελκυστικότερη άλλων ομάδων στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016, ούτε η Γαλλία με την Κροατία έπαιξαν ποδόσφαιρο φαντεζί στο Μουντιάλ της Ρωσίας. Ανάμεσά τους μάλιστα, λίγο πιο όμορφο ποδόσφαιρο στο μάτι του ουδέτερου παρατηρητή έπαιξαν οι Κροάτες.
Θα μου πείτε τώρα, καλά, έπαιξε καμιά ομάδα φαντεζί ποδόσφαιρο; Επί της ουσίας όχι. Αντε λίγο το Βέλγιο. Δεν γίνεται όμως να παίξουν. Από τις εθνικές ομάδες δεν μπορείς να απαιτείς κάτι τέτοιο. Εχουν ελάχιστο χρόνο δουλειάς όλοι μαζί. Μπορούν να φτιάξουν σύνολο ανταγωνιστικό, δεν μπορούν να φτιάξουν σύνολο εντυπωσιακό. Αυτά είναι για το συλλογικό επίπεδο. Στην σύγχρονη πραγματικότητα των εθνικών ομάδων, αυτή που καθιερώθηκε μετά την διεύρυνση των ευρωπαϊκών συλλογικών διοργανώσεων και του ξεζουμίσματος των ποδοσφαιριστών, μόνο αν «κάτσει» κάποια φουρνιά και προσφέρει κάτι το ξεχωριστό μπορείς να «πεις» ότι έπαιξε εντυπωσιακά. Και μην μιλήσετε για διάφορες «τεσσάρες» που έχουν υπάρξει ή ακόμα και για το 7-1 στον ημιτελικό του 2014. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο όταν η αντίπαλος έχει τρανταχτές αδυναμίες, δύναται να το πληρώσει ακριβά. Οι (Γερμανοί) ποδοσφαιριστές που σκόραραν εφτά φορές στην Βραζιλία είναι πλειοψηφικά οι ίδιοι που σε συλλογικό δέχτηκαν τέσσερα από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Οι εθνικές ομάδες λοιπόν, πρώτιστα πρέπει να παίζουν πετυχημένα και στο τρέχον Παγκόσμιο Κύπελλο αυτό το εξύμνησαν οι Γάλλοι. Αυτοί εκτιμώ ότι θα σηκώσουν και το τρόπαιο στο τέλος της γιορτής.
Αποστόλης Λαϊάκης, Στοίχημα και Προγνωσπόρ
Και όμως πέρασαν σχεδόν 30 ημέρες από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου και βρισκόμαστε πλέον μια ανάσα για να μάθουμε την ομάδα που θα σταθεί στο ψηλότερο σκαλί. Γαλλία-Κροατία ο τελικός και αν το δει κανείς αντικειμενικά, οι δυο ομάδες άξιζαν να βρίσκονται εκεί. Η Γαλλία ξεκίνησε με χαλαρούς ρυθμούς στον όμιλο από την νοκ-αουτ φάση έδειξε τις δυνατότητες της. Ξεπέρασε τα εμπόδια των Αργεντινή, Ουρουγουάη και Βέλγιο με τον Μπαπέ να είναι σε άλλες… ταχύτητες. Η Κροατία μπορεί στον δρόμο της να είχε θεωρητικά πιο εύκολο έργο (με Δανία, Ρωσία στα νοκ-αουτ) αλλά όπως φάνηκε χρειάστηκε και τύχη, με την διαδικασία των πέναλτι δυο φορές ενώ με την Αγγλία στον ημιτελικό, κατάφερε να προκριθεί με αρκετούς παίκτες να κάνουν υπέρβαση σωματική. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τέλος του αγώνα, πολλοί Κροάτες δεν μπορούσαν ούτε να πανηγυρίσουν, ξαπλώνοντας στο χορτάρι για να πάρουν ανάσες.
Σίγουρα ο τελικός δεν έχει τα φανταχτερά ονόματα του παρελθόντος, αλλά θα έχει το δικό του ενδιαφέρον, ανάμεσα σε δυο ομάδες που στο ίδιο Μουντιάλ, το 1998 στην Γαλλία, έκαναν την δικιά τους υπέρβαση, με την Γαλλία να κατακτά το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της και την Κροατία να φτάνει για πρώτη φορά στα ημιτελικά (μάλιστα είχαν παίξει μαζί με την Γαλλία να επικρατεί με 2-1 με δυο γκολ του Τιράμ και ενώ η Κροατία είχε προηγηθεί με τον Σούκερ).
Ελπίζουμε λοιπόν σε ένα καλό παιχνίδι με θέαμα και ο καλύτερος να κερδίσει (θέλοντας προσωπικά την κατάκτηση από την Γαλλία που την είχα προτείνει στο ειδικό ένθετο για του Μουντιάλ της εφημερίδας «Προγνωσπόρ Στοίχημα».
Μάριο Μάντζουκιτς, Κροατία - Δανία 1-1, Παγκόσμιο Κύπελλο 2018, Ρωσία
Νίκος Μποζιονέλος, Bet-hoven.com
Οι εκπλήξεις είναι συνυφασμένες με τον αθλητισμό, ειδάλλως δεν θα υπήρχε ενδιαφέρον. Ιντριγκάρουν, σου δίνουν λαβή και αφορμές για να γράφεις για καιρό, να εξηγείς… το ανεξήγητο. Εν πολλοίς ανεξήγητο προ της έναρξης βέβαια, όχι στην πορεία.
Να θυμίσουμε τη Δανία το '92 που μάζευαν τους διεθνείς από τις διακοπές τους στα ελληνικά νησιά, για να αντικαταστήσουν άρον άρον την, εν μέσω πολέμου, Γιουγκοσλαβία στο Euro της Σουηδίας και εντέλει το κατέκτησε; Ή μήπως την Ελλάδα το 2004 στην Πορτογαλία; Ή, πιο πρόσφατα, τη Σλοβενία στο Eurobasket ή τη Λέστερ στην Premier League;
Η Γαλλία έφτασε στον τελικό έχοντας, πρακτικά, να αντιμετωπίσει στο διάβα της μονάχα μια ανταγωνιστική ομάδα, το Βέλγιο στον ημιτελικό, και το υπέταξε χωρίς να… ματώσει. Θα μου πείτε, μα νίκησε την Αργεντινή και απέκλεισε την Ουρουγουάη. Ναι, τη φετινή Αργεντινή που προκάλεσε τον γέλωτα, και την Ουρουγουάη χωρίς τον άτυχο Καβάνι. Λες και το ήθελε Κάποιος από ψηλά να την οδηγήσει στον τελικό. Ξανά σε τελικό, όπως το 2016 στο Euro που διοργάνωσε. Τότε όμως, στο σπίτι της, στο Παρίσι, την περίμενε θρίλερ, στην παράταση, και δράμα με την ήττα από την Πορτογαλία. Ταπείνωση. Μια τυχόν δεύτερη αποτυχία φέτος, αν μη τι άλλο θα την καταρρακώσει αγωνιστικά. Βάρος που δεν θα ξεφορτωθεί εύκολα, όπως η Αργεντινή των τριών χαμένων τελικών.
Η Κροατία όμως ανέβηκε… πρωτόγνωρα έως το προτελευταίο σκαλοπάτι. Διότι για πρώτη φορά στην ιστορία υπήρξε ομάδα σε Μουντιάλ με τρεις συνεχόμενες προκρίσεις σε παράταση ή πέναλτι, στο παρελθόν η τρίτη ήταν και… φαρμακερή. Διότι κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη Δανία, τη Ρωσία και τη νεανική ομάδα της Αγγλίας, ούτε… παραγγελιά να το είχε κάνει μεν, αλλά το momentum και το timing ήταν υπέρ της. Και όχι, όταν έχεις στην ενδεκάδα σου παίκτες της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα και της Γιουβέντους, δεν είναι τόσο έκπληξη.
Το νέο, αρέσει. Έχουμε να δούμε να συμπληρώνεται νέο όνομα νικήτριας σε Μουντιάλ από το 2010 και την Ισπανία και, νωρίτερα, από το 1998 και τη Γαλλία. Συμβαίνει, μια στο τόσο, δεν είναι παράδοξο. Ίσα ίσα, τροφοδοτεί με επιπλέον κίνητρα το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα.
Τι θα δούμε την Κυριακή; Η λογική λέει Γαλλία. Αλλά ποιος είπε ότι η λογική παίζει καλή μπάλα; Η Κροατία έχει, πια, το know how. Κερδισμένη είναι ήδη. Το άγχος είναι με τους Γάλλους. Μου θυμίζει πολύ, πάρα πολύ όμως, 2004…
Ανδρέας Αρμάος, Προβλέψεις στο περίπτερο
Το Παγκόσμιο Κύπελλο που ολοκληρώνεται την Κυριακή μου αφήνει μια πολύ γλυκιά γεύση. Όχι μόνο γιατί ως φαν των «τρικολόρ» (ελλείψει Ολλανδίας) είδα τη Γαλλία να περνά στον μεγάλο τελικό, αλλά γιατί αυτή η διοργάνωση τα είχε… όλα, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία.
Πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ σε… πηγαδάκια αναρωτιόμασταν πόσο… ξενέρωτη θα είναι ένα τουρνουά χωρίς Ιταλία, Ολλανδία και Ελλάδα (μας είχε καλομάθει τελευταία). Διαψευστήκαμε ευχάριστα. Η φάση των ομίλων μπορεί να μην είχε τις ματσάρες αλλά επιφύλαξε εκπλήξεις. Τα νοκ άουτ ματς ήταν τα πιο συναρπαστικά, όλων των διοργανώσεων που έχω παρακολουθήσει (από το 1986 και μετά). Είδαμε εντυπωσιακά παιχνίδια όπως το Γαλλία — Αργεντινή 4-3 και Βέλγιο — Ιαπωνία 3-2, εκπλήξεις όπως το δράμα των φαβορί, Ισπανία και Βραζιλία που αποχαιρέτησαν πρόωρα τα ρωσικά γήπεδα, και προκρίσεις θρίλερ όπως της Αγγλίας επί της Κολομβίας.
Στα συν και τα πλην τώρα. Πολύ σταθερή η Γαλλία έφτασε δίκαια στον τελικό. Τα δίδυμα Καντέ — Πογκμπά στη μεσαία γραμμή και Γκριεζμάν — Εμπαπέ στην επίθεση έκαναν τη διαφορά. Εντυπωσίασε η Κροατία, που με τον τρόπο που έφτασε στον τελικό θύμισε αυτόν της Αργεντινής του 1990. Ο Σούμπασιτς… ντύθηκε Γκοϊκοετσέα και η «Χρβάτσκα» στα πέναλτι απέκλεισε Δανία, Ρωσία, και στην παράταση την Αγγλία.
Απογοήτευσαν η Γερμανία και οι ομάδες της Λατινικής Αμερικής. Θεωρώ πως το Περού που αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων έπαιξε την καλύτερη μπάλα από τις 5 εκπροσώπους της, αλλά ήταν άτυχο στην τελική προσπάθεια. Την Αργεντινή… έφαγαν περισσότερο οι κλίκες και λιγότερο ο Σαμπάολι, ενώ Βραζιλία, Ουρουγουάη και Κολομβία έδειξαν ότι εξαρτώνται υπερβολικά από κάποιες μονάδες. Οι απουσίες των Κασεμίρο, Καβάνι και Χάμες στα κρίσιμα ματς στοίχισαν.
Οσο για την πρόβλεψη μου, αφού το στοίχημα είναι το στοιχείο μας. Γαλλία στο ρελαντί, καθώς θεωρώ αδύνατον οι Κροάτες να αντέξουν για τέταρτο σερί ματς να παίξουν στα… κόκκινα.
Θανάσης Κυλώνης, Betplayer
Στοιχηματικά, το Μουντιάλ της Ρωσίας έστειλε αρκετό κόσμο… αδιάβαστο, κυρίως μετά τους ομίλους, αμιγώς ποδοσφαιρικά πάντως δεν θα πρέπει να έχουμε παράπονο. Πάντα υπάρχουν γκρινιάρηδες και υπερβολικά απαιτητικοί τύποι, που θέλουν να βλέπουν σε κάθε ματς μπαλάρα και βροχή από γκολ, δεν γίνεται όμως, τι να κάνουμε δηλαδή; Εγώ ξέρω ότι είδαμε κάποια μεγάλα παιχνίδια που θα θυμόμαστε για χρόνια, είχαμε άφθονο σασπένς και πολλές οριακές νίκες που κρίθηκαν με γκολ στο φινάλε, είδαμε μόνο ένα 0-0 κι αυτό στην απόλυτα βολική ισοπαλία Γαλλίας-Δανίας, πολλές παρατάσεις και πέναλτι με τερματοφύλακες όπως ο Σούμπασιτς και ο Πίκφορντ να γίνονται ήρωες για τις πατρίδες τους, σούπερ σταρ σαν τον Μέσι, το Νεϊμάρ και τον Κριστιάνο να αποχωρούν πρόωρα (απαραίτητες και οι εκπλήξεις, προσθέτουν… αλατοπίπερο), τον 19χρονο Εμπαπέ να συστήνεται σε όσους δεν τον ήξεραν ως το next (very) big thing του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και την Κυριακή θα δούμε έναν τελικό, ναι μεν αντιεμπορικό, δίκαιο όμως 100%.
Κανείς δεν μπορεί να πει ότι άδικα έφτασε μέχρι εδώ η Γαλλία, κανείς δεν μπορεί να το πει και για την πρωτάρα Κροατία. Οι Γάλλοι φτάνουν σε έναν δεύτερο σερί τελικό μετά τον χαμένο του Euro 2016 μέσα στο σπίτι τους κερδίζοντας δίκαια Αργεντινή, Ουρουγουάη και Βέλγιο στα νοκ άουτ, με τον Ντιντιέ Ντεσάν να δικαιώνεται εκ τους αποτελέσματος για την αμυντικογενή τακτική του. Και αν το πάρει, θα μπει στο πάνθεον της ιστορίας του αθλήματος, ως ένας από τους ελάχιστους που έχουν πάρει Παγκόσμιο Κύπελλο και σαν παίκτες-αρχηγοί (1998) και σαν προπονητές.
Εχω την αίσθηση πως εύκολα ή δύσκολα, η Γαλλία θα το σηκώσει. Εχει την ποιότητα, τη φανέλα και το know how, είχε και μια μέρα παραπάνω για ξεκούραση από την Κροατία, που έπαιξε τρεις παρατάσεις μέσα σε δέκα μέρες. Νομίζω ότι στο β' ημίχρονο θα φανεί η διαφορά φρεσκάδας. Στοιχηματικά μιλώντας; Βλέπω Χ ημίχρονο / 1 τελικό και 2-1 σκορ.
Ντιντιέ Ντεσάν
Γιάννης Μακρατζάκης, Makrabet
Αν έπρεπε να βρω μια λέξη για να περιγράψω το φετινό Μουντιάλ θα ήταν «δικαιοσύνη». Στο τέλος της μέρας όλοι πήραν αυτό που τους άξιζε!
Τέσσερις ομάδες ξεχώρισαν. Με σειρά Γαλλία, Βραζιλία, Βέλγιο, Κροατία. Δυστυχώς οι τρεις καλύτερες βρέθηκαν στην ίδια πλευρά του bracket… Και, να ανοίξω μια παρένθεση, ειλικρινά πιστεύω πως η FIFA έχει βαλθεί να καταστρέψει το προϊόν. Αντί να πάμε σε ποιοτική αναβάθμιση μειώνοντας τις ομάδες σε 24 (όπως ήταν τα παλιά καλά χρόνια, τότε μάλιστα που με το σύστημα διεξαγωγής στους ομίλους ήταν απίθανο να επιλέξει κάποιος αντίπαλο — υπενθυμίζω πέρναγαν και οι καλύτερες 3ες ομάδες), τις αυξάνει σε 48 και εκτός από Παναμάδες και Σαουδικές, θα «φορτωθούμε» τα Νησιά του Σολομώντα, τη Μποτσουάνα και το Νεπάλ!
Παίκτες λιγότερο γνωστούς που ξεχώρισα, θα επέλεγα τον Ζιγιέκ του Μαρόκο (μάτια έβγαλε…), τον Εντίντι της Νιγηρίας, τον Λοσάνο του Μεξικό και τον Μίνα της Κολομβίας. Από εκεί και πέρα μιλάμε για το Μουντιάλ των Εμπαπέ, Μόντριτς και Αζάρ! Απογοήτευση για πολλοστή φορά ο Μέσι, ο οποίος ξεκάθαρα πλέον έξω από το πλήρως προστατευμένο και αποστειρωμένο περιβάλλον της Μπάρτσα δε μπορεί… Δεν έχει την προσωπικότητα, αποδεδειγμένα!
Από ομάδες δεν περίμενα κάτι περισσότερο από Αργεντινή (παικτάκια της σειράς μεσοαμυντικά), Ισπανία (κάκιστο κλίμα, καμία ενότητα στα αποδυτήρια), Αγγλία (τυχερή που έφτασε εκεί, χωρίς ηγέτη και ιδιαίτερη ποιότητα στα χαφ), Πορτογαλία (γερασμένη και κορεσμένη). Περίμενα όμως σίγουρα καλύτερη τη Γερμανία!
Για τον τελικό, προσωπικά θα απέχω πλήρως στοιχηματικά. Τέτοια παιχνίδια θέλω να τα βλέπω, απλά να τα βλέπω… Παρ' όλα αυτά, με τους Κροάτες να προέρχονται από τρεις σερί παρατάσεις, να έχουν αμφίβολο τον Πέρισιτς και καμπόσους ακόμα παίκτες στα όριά τους, συν ότι διαθέτουν υψηλό μέσο όρο ηλικίας, νομίζω πως τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ειδικά όταν απέναντι έχεις μια ομάδα με σταθερότατη άμυνα, Καντέ — Πογκμπά «μηχανάκια» στη μεσαία γραμμή, Γκριζμάν «μαέστρο» και τον Εμπαπέ να μοιράζει… σακούλες. Προσωπικά θα ρίσκαρα μάλιστα στο —1,5 χάντικαπ της Γαλλίας σε αποδόσεις κοντά στο 3.50!
Αντώνης Κόκκινος, Foxbet
Οι Γάλλοι σε δεύτερη σερί μεγάλη διοργάνωση, είναι στον τελικό, έπειτα από αυτόν του Euro 2016. Δεν ήταν λίγοι τότε που είπαν ότι έφτασαν μέχρι τέλους επειδή ήταν στα γήπεδα τους. Ο Σάντος και ο Κριστιάνο βέβαια είχαν άλλη άποψη. Τώρα είναι εκ νέου σε τελικό, αυτή τη φορά στου Μουντιάλ και μόνο τυχαίο δεν είναι αυτό. Απέναντι τους μια Κροατία που έχει τρελάνει κόσμο. Σε τρία σερί νοκ άουτ ματς η ομάδα του Ντάλιτς έχει μείνει πίσω στο σκορ και στα τρία κατάφερε να στείλει το ματς στην παράταση ή στα πέναλτι, για να πάρει εν τέλει την πρόκριση. Αυτό όμως επιφέρει μεγάλη κούραση, απέναντι σε μια Γαλλία που σκοράρει με άνεση, είτε από στατικές φάσεις, είτε σε ανοιχτό γήπεδο. Έχει υπομονή στο παιχνίδι της και πολλές λύσεις μεσοεπιθετικά στον πάγκο αν χρειαστεί. Θεωρώ πολύ δύσκολο να μείνουν στο μηδέν οι «τρικολόρ» απέναντι σε μια άμυνα που δέχεται γκολ, ενώ οι ίδιοι έχουν τον τρόπο να κρατούν ανέπαφη την εστία τους.
Η Κροατία θα το παλέψει, θα αντιπαραθέσει πείσμα και ψυχή, αλλά πιστεύω ότι οι τρεις σερί παρατάσεις θα παίξουν τον ρόλο τους. Όσο και αν θέλω να το πάρουν οι μαχητές του Ντάλιτς και ο παικταράς ο Μόντριτς για να ολοκληρωθεί μια όμορφη ιστορία, η Γαλλία είναι το φαβορί και περιμένω έστω και δύσκολα να φτάσει στην κατάκτηση. Δεν έχει παίξει πάντως καλό ποδόσφαιρο. Έχει πλάνο ξεκάθαρα για να πάρει το Μουντιάλ, με σφιχτή αμυντική συνοχή και με ποιότητα μεσοεπιθετικά να σκοράρει ακόμα και με λίγες φάσεις. Τόσο όσο, που λένε.
Γαλλία λοιπόν για κατάκτηση, κόντρα σε μια Κροατία που έχει φτάσει πανάξια μέχρι τον μεγάλο τελικό.
Θοδωρής Χαρόπουλος, Match Money
Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει το τουρνουά, στην εκτίμησή μου στο περιοδικό του Μουντιάλ που εξέδωσε η «Match Money», είχα προτείνει bet για κατάκτηση από την ΑγγλίαΑλήθεια είναι ότι περίμενα πώς και τι να περάσει τελικό η Αγγλάρα για να κορδώσω το είναι μου πως βρήκα την εκπληξάρα, αλλά δεν μου έκαναν το χατίρι ο Σάουθγκεϊτ και οι παίκτες του. Και τώρα τι; Ορφάνεψε στοιχηματικά ο τελικός μου χωρίς Αγγλία; Οχι, βέβαια! Ομάδα να στηρίξω, βρήκα. Και λόγο για να το κάνω έχω. Και ο λόγος αυτός λέγεται Κιλιάν, δεν έχει κλείσει καν τα 20 έτη του ακόμα, όμως έχει κάνει τον υπογράφοντα και μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ποδοσφαιρόφιλος στον κόσμο να μαζεύουν το…σαγόνι τους από το πάτωμα.
Κακά τα ψέματα, αν κάθε Μουντιάλ έχει έναν ήρωα, αν κάθε τουρνουά το θυμόμαστε για τους ήρωες που ανέδειξε, τα νέα αστέρια που εισήγαγε στο ποδοσφαιρικό στερέωμα, το φετινό μουντιάλ έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του Μπαπέ ως τώρα. Και το τρομερό είναι πως ακόμα κι αν με κάποιο τρόπο ο δαιμόνιος Πέρισιτς ή ο ακάματος Μόντριτς βρουν τρόπο να ανατρέψουν τα προγνωστικά, όλοι θα θυμόμαστε τον Εμπαπέ. Αυτόν ξέραμε λιγότερο από τους άλλους, αυτός έκλεψε την ποδοσφαιρική καρδιά μας.
Το στοιχηματικό ερώτημα που προκύπτει είναι: Πώς οι Βίντα, Λόβρεν θα σταματήσουν το flash του γαλλικού φουτμπώλ; Δεν υπάρχει τέτοια ταχύτητα με την μπάλα στα πόδια. Δεν παίζει να χειρίζεται κανείς το τόπι καλύτερα σε καταστάσεις σπριντ, από όσο ο Γάλλος διεθνής επιθετικός. Και δεν είναι μόνο εκτελεστής, είναι και τρομερός δημιουργός! Αμφιβάλω πολύ αν και πώς θα καταφέρει η άμυνα των Κροατών να τον ανακόψει. Και δεν θα είναι και μόνος του. Θα έχει και συμπαραστάτες τον Γκριεζμάν που κάνει ΤΡΟΜΕΡΟ τουρνουά παίζοντας για την ομάδα και όχι για πάρτη του, τον Ζιρού που παρότι δεν έχει σκοράρει, κρατάει 1-2 σέντερ μπακ πάντα πάνω του, έχει και ακόμα 3-4 παίκτες σε τοπ φόρμα στην καταλληλότερη στιγμή. Ολους αυτούς έτοιμους να ανυψώσουν τον Ντεσάν στον έβδομο ουρανό, αυτή τη φορά ως παίκτη. Κι αν αυτοί είναι έτοιμοι κι αποφασισμένοι, ποιος είμαι εγώ να διαφωνήσω; Κούπα στους… λε φλορ, anytime σκόρερ και βραβείο MVP στον flash και να γουστάρουμε!
Ντίνος Ανδριανόπουλος, 12Χ και 12Χ Μπουκ
Ο επικείμενος τελικός του Μουντιάλ, ανάμεσα στη Γαλλία και την Κροατία, αποτελεί —σε προσωπικό επίπεδο- μία από τις ελάχιστες φορές που το συναίσθημα συγκρούεται με την επαγγελματική ουδετερότητα. Η αντικειμενικότητα εξαφανίζεται. Η αγάπη για τους «τρικολόρ» δεν αφήνει περιθώρια για μία ψύχραιμη ματιά κι αντιμετώπιση, ούτε ως προς τα στοιχηματικά — κι όχι μόνο — προγνωστικά, ούτε και ως προς την οπαδική υποστήριξη. Ίσως αυτό να οφείλεται στη Γαλλίδα μαμά, ίσως στη γαλλική υπηκοότητα και παιδεία. Μάλλον όχι! Για όλα «φταίνε» ο Πλατινί, ο Τιγκανά, ο Ζιρές, ο Καντονά, ο Ντεσάν, ο Μπλαν, ο Τιράμ και φυσικά, ο κορυφαίος όλων, ο Ζινεντίν Ζιντάν.
Χαραγμένη για πάντα στο μυαλό μου η εικόνα (στην ασπρόμαυρη οθόνη) από τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ισπανίας, το 1982: ο Μπατιστόν πάνω στο φορείο, μετά το σκληρό χτύπημα του Σουμάχερ — στο πρόσωπο παρακαλώ — με τον Μισέλ Πλατινί να του κρατάει το χέρι. Κάπου στο κέντρο της Αθήνας, 5χρονο πιτσιρίκι τότε, αποφάσισα πως θ' αγαπώ για πάντα την ομάδα της 2ης πατρίδας μου. Μία αγάπη που γιγαντώθηκε 16 χρόνια αργότερα, το 1998, στο Παρίσι, όταν με την ιδιότητα του φιλάθλου κι όχι εκείνη του δημοσιογράφου, πανηγύρισα στις εξέδρες του «Σταντ ντε Φρανς» τη νίκη επί της Βραζιλίας και την ανάδειξη της Γαλλίας σε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, για 1η φορά στην ιστορία της.
Εξαιρετική ομάδα η Κροατία, με ιστορίες που την κάνουν ακόμη πιο αγαπητή: τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Μόντριτς (αλλά κι άλλων νυν διεθνών) στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, τα εμπόδια που αντιμετώπισαν πολλοί εξ αυτών, η φετινή πολύ καλή πορεία στα γήπεδα της Ρωσίας, η νίκη επί της Αργεντινής, οι δύο προκρίσεις στα πέναλτι και η μία στην παράταση. Η ομάδα του Ντάλιτς έχει πολλούς λόγους για να πάρει αυτό το τρόπαιο και ως ένα βαθμό ίσως και να το αξίζει. Για μένα όμως, αυτό δεν ισχύει. Η Γαλλία είναι αυτή που πρέπει ν' ανέβει στο θρόνο. Με μία εξαιρετική φουρνιά ποδοσφαιριστών, με το «next big thing» του Παγκόσμιου Ποδοσφαίρου στις τάξεις της, τον Κιλιάν Εμπαπέ (κι ας μη μας δικαίωσε στην επιλογή του να τον ποντάρουμε για 1ο σκόρερ της διοργάνωσης, σε απόδοση 34,00, εκτός κι αν βάλει τρία γκολ ή και περισσότερα στο κυριακάτικο ματς), μ' έναν προπονητή που ως παίκτης αποτελούσε τον ορισμό του «αρχηγού», οι «μπλε» έχουν φτάσει απολύτως δίκαια ως τον τελικό κι απολύτως δίκαια θα πάρουν και την κούπα.
Πιο ξεκούραστη, με περισσότερη εμπειρία (σε ορισμένους τομείς), πιο αξιόπιστη άμυνα (τουλάχιστον στο κομμάτι του Βαράν, όχι σ' εκείνο του Ουμτιτί) και με τους Γκριεζμάν και Εμπαπέ σε μεγάλα κέφια, περιμένω τη Γαλλία να νικήσει. Ως πιο πιθανό σκορ μου «χτυπάει» το 2-1. Allez les bleus!
Κιλιάν Εμπαπέ, Γαλλία - Αργεντινή 4-3, Παγκόσμιο Κύπελλο 2018, Ρωσία
Νικήτας Σουλούνιας
Κάθε φορά, όταν έρχεται η ώρα για τον τελικό του Μουντιάλ, με πιάνει μελαγχολία. Δεν θέλω να τελειώσει και όσο και αν φαίνεται παράξενο μ' αρέσει περισσότερο η φάση των ομίλων, όταν παρακολουθούμε τρία ματς την ημέρα.
Όμως όλα τα ωραία έχουν ένα τέλος. Και αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν ένα από τα καλύτερα. Δεν έχω δει και λίγα, έφτασα πια τα δέκα! Από τον Ρόσι το 1982 στον Εμπαπέ το 2018… Μια πορεία στην οποία είχαμε και πολύ χειρότερες διοργανώσεις από τη φετινή. Αυτά, για τους γκρινιάρηδες που νομίζουν πως οι παίκτες είναι ρομπότ και κάθε αναμέτρηση στη Ρωσία έπρεπε να είναι «αίμα και άμμος».
Η Γαλλία είναι το σούπερ φαβορί για να σηκώσει το τρόπαιο ακόμα και αν στα πρώτα παιχνίδια της ήταν μετριότατη. Καμία έκπληξη. Η Ιταλία το 1982 πέρασε τον όμιλο με τρεις ισοπαλίες και έφτασε να θριαμβεύει. Η ομάδα του Ντεσάν ετοιμάζεται να κάνει κάτι που δεν μπόρεσε η παρέα του μεγάλου Μισέλ Πλατινί, να κατακτήσει το Μουντιάλ εκτός γαλλικού εδάφους. Με σύμμαχο το απίστευτο ταλέντο και το εντυπωσιακό βάθος στον πάγκο.
Απέναντι θα έχουν μία Κροατία που θα ξεκινήσει τον τελικό με ένα μειονέκτημα και ένα πλεονέκτημα. Το μειονέκτημα είναι η κούραση μετά από τόσες παρατάσεις και διαδικασίες πέναλτι και το πλεονέκτημα είναι πως η συμμετοχή τους στον τελικό είναι ήδη τεράστια επιτυχία. Δεν θα τους ψέξει κανείς αν ηττηθούν από μία ανώτερη ομάδα, όμως τα πόδια τους από ένα σημείο και μετά στο παιχνίδι θα βαραίνουν. Και θα έχουν να περάσουν και από το δίδυμο των Βαράν και Ουμτιτί.
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να δούμε τη Γαλλία να κατακτά το τρόπαιο, μία Γαλλία που ωρίμασε απίστευτα στα δύο χρόνια που προηγήθηκαν της αποτυχίας του τελευταίου Euro. Και δεν θα χρειαστεί ούτε καν παράταση…
Έφτασε που λέτε φίλτατοι και η ώρα του τελικού του Μουνδιάλ και εις το «Λουζνίκιον» της Μόσχας θα μπούνε την Κυριακή το απόγεμα, ουν φαβορί και ουν αουτσάιντερ. Πώς το κάμουμεν άλλωστε, μετράνε πιο πολύ τα Γαλλάκια. Και φανέλα πιο βαριά έχουσι, και εμπειρία ασφαλούσι (δύο φορές τροπαιούχοι και δύο φορές φιναλίστ σε Μουντιάλ και Euro μεταξύ 1998 και 2016), και ποιότητα με Πογκμπάδες, Εμπαπέδες και Γκριεζμάνηδες και σία (όχι Κοσιώνη).
Η Χρβάτσκα έκαμε εφέτο τη δικιά της υπέρβαση. Μέχρι τώρα, η καλύτερή της πορεία σε κοσμοκούπα ήταν το 98', που πήγε ημιτελικά και απεκλείσθη από την μετέπεια σαμπιόν ντου μοντ… Γαλλία. Στον όμιλο κατάπιε Ναϊτζίρια, ψαράδες και προπαντός Αρχεντίνα κι έπειτα έκαμε 3/3 εις την παράταση με Δανέζους, Ρούσους και τσαγάκηδες. Πού να μείνει δύναμη… Βέβαια είναι σαφές πως θα φάνε σίδερα εις τον τελικόν, δεν είναι κάθε μέρα του αϊ-Γιάννιτς.
Ως τώρα, οι Γάλλοι δεν κώλωσαν πουθενά. Μάστερς σε όμιλον εύκολον η αλήθεια είναιν, με Ίνκας, Δανιμαρκία και καγκουραίους, μετά όμως ήρθε το καλό και ξεπάστρεψαν το συνονθύλευμα του (προπονητάν) Μέσι, την —έστω και χωρίς Καβάνι- Ουραγουάη, που λένε και στην ΕΡΤ, και εσχάτως τους κοκκινοδιαβολαίους Πόντιους της Ευρώπης. Ο Εμπαπές έχει βαλθεί να δείξει πως δεν είναι για ομάδες όπως η Που Σου Ζου, ενώ έσκασε από του πουθενά και ετούτος ο Παβάρ απ' τα δεξιά και έδειξε πως τήνε κατέχει τη θεσούλα, να λέμε.
Από την άλληνα, οι Κροάτες χάσανε από νωρίς τον Κάλινιτς που την είδε πριμαντόνα και βασίστηκαν στα πιο δυνατά τους όπλα. Μόντριτς, Ράκιτιτς, Πέρισιτς, Μάντζουκιτς και ασφαλώς ο Σούμπασιτς, που έβλεπε λευκή βούλα και οργίαζε. Ρισπέκτ στον κόουτς τον Ντάλιτς που τα κατάφερε έτσι.
Όμως, λίγο η εξουθένωση, κάτι η απειρία, βλέπω φίλτατοι την κούπαν την χρυσήν να παγαίνει προς Παρίσι μεριά. Κρίμα βέβαια να στενοχωρήσουμε την προεδρίνα Κολίντα, που αγαπήσαμε άπαντες, αλλά ας έρθει Αβάνα μεριά για διακοπές, να ξεσκάσει…
Νίκος Σκαρής, Sportbet
Φτάσαμε αισίως μία ανάσα από τον τελικό του παγκοσμίου κυπέλλου. Για έναν ολόκληρο μήνα χορτάσαμε μπαλίτσα, μπίρες, ταμεία, κουβάδες και VAR… πολύ VAR! Ειδικά στη φάση των ομίλων, κάθε επαφή εντός περιοχής, τη βλέπαμε 3 και 4 φορές για να καταλήξουμε σε απόφαση. Τι αίσθηση όμως μας άφησε το τουρνουά στα γήπεδα της Ρωσίας;
Καταλάβαμε πως δεν θα δούμε ποτέ σωστή μπάλα και ωραίο ποδόσφαιρο, αφού δεν μιλάμε για συλλόγους. Είναι 22 «ταλαίπωροι» που, μετά από καμιά πενηνταριά παιχνίδια όλη τη σεζόν, μαζεύονται για να παίξουν με τα χρώματα των χωρών τους, χωρίς φυσικά να υπάρχει η απαιτούμενη ομοιογένεια στο γρασίδι. Υπάρχει κούραση, αγωνία για τραυματισμούς και προβληματισμοί για το πού θα αγωνίζονται την επόμενη σεζόν. Βέβαια, κάποιοι ψάχνουν μερικά καλά παιχνίδια για να πάρουν μεταγραφή, αλλά πλέον υπάρχει μεγάλη πληροφορία όλη τη χρονιά από ΜΜΕ, διαδίκτυο, μάνατζερς κοκ. Λίγο πολύ ξέραμε ο κάθε παίκτης τι μπορεί να κάνει.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο γρήγορος αποκλεισμός αρκετών μεγαθηρίων, όπως της Γερμανίας, της Ισπανίας και της Βραζιλίας, αλλά και η καλή παρουσία των Σκανδιναβών, για τα δεδομένα τους. Ο εξευτελισμός του Μέσι, που για ακόμη μία φορά φανέρωσε πόσο σημαντικοί είναι οι συμπαίκτες του στην Μπαρτσελόνα (και το λέω εγώ, που τον θεωρώ καλύτερο στον κόσμο) και η άφαντη Λατινική Αμερική.
Στον τελικό έφτασε η αναμενόμενη για μένα Γαλλία και τα «σκυλιά» του πολέμου, οι Κροάτες. Στους τελικούς δεν υπάρχουν φαβορί, αν και οι Γάλλοι έχουν το υλικό για να σηκώσουν την κούπα. Είναι πιο νέοι, πιο ξεκούραστοι και πιο ικανοί αν θέλετε. Θέλω να το πάρουν για να επιβεβαιωθώ στο μακροχρόνιό μου στοίχημα, αλλά από την άλλη είναι η μόνη ελπίδα να δω τον τιτάνα Λούκα Μόντριτς να παίρνει την χρυσή μπάλα, που την αξίζει απόλυτα! Πάντως, καθαρά στοιχηματικά, θα πόνταρα στο ισόπαλο ημίχρονο.
Πηγή: Sputnik
