Κρανίου τόπο θυμίζουν οι περιοχές της ανατολικής Αττικής που επλήγησαν από την φονική πυρκαγιά της Δευτέρας, στέλνοντας στον θάνατο 81 άτομα. Οι κάτοικοι των περιοχών προσπαθούν να μαζέψουν τα «κομμάτια τους» και ορισμένοι εξ’ αυτών να αναζητήσουν τους δικούς τους ανθρώπους που παραμένουν μέχρι τώρα αγνοούμενοι.
Για τρίτη ημέρα τα σωστικά συνεργεία συνεχίζουν το δύσκολο έργο τους σε αμείωτο βαθμό, ενώ παράλληλα ξεπηδούν μία – μία ανθρώπινες ιστορίες που συγκλονίζουν, όπως εκείνη της κ. Μαρίας Κ. η οποία σώθηκε από τον γιο της στο παρά πέντε από τον πύρινο εφιάλτη.
Μιλώντας στο Newpost η κ. Μαρία περιγράφει τις ώρες γωνίας που πέρασε έως ότου απεγκλωβιστεί από το σπίτι της ξαδέρφης της στο οποίο είχε πάει νωρίτερα, δίχως να μπορεί να φανταστεί τι θα μεσολαβούσε λίγα λεπτά αργότερα.
«Πήγα για καφέ στην ξαδέρφη μου και δεν γύρισα ποτέ σπίτι»
«Είχα πάει δίπλα στην ξαδέρφη μου και όπως καθόμασταν δεν πέρασε μισή ώρα και άρχισε να μυρίζει τσίκνα. Λίγα λεπτά αργότερα ενημερωθήκαμε ότι είχε ξεσπάσει πυρκαγιά στην Πεντέλη. Ούτε για ένα λεπτό δεν πέρασε από το μυαλό μου αυτό που μας συνέβη 20 λεπτά αργότερα. Παίρνω τον αδερφό μου και κατά την διάρκεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας μας, η φωτιά έφτασε στον Νέο Βουτζά» αναφέρει η κ. Μαρία η οποία όπως είπε δεν μπόρεσε να καταλάβει πόσο γρήγορα εξαπλώθηκε το πύρινο μέτωπο, φτάνοντας τελικά στο Μάτι.
«Φωνάζαμε καιγόμαστε»
Η περιγραφή της κ. Μαρίας στη συνέχεια συγκλονίζει «Ξαφνικά, βλέπω την φωτιά να καίει την μάντρα μου. Η ξαδέρφη μου άρχισε να φωνάζει ενώ στο διπλανό δωμάτιο ήταν κατάκοιτος ο άνδρας της. Ο καπνός είχε μπει στο σπίτι και η φωτιά μας είχε περικυκλώσει. Αρχίσαμε να κλαίμε και να φωνάζουμε “καιγόμαστε», τηλεφωνούσαμε στην αστυνομία και δεν απαντούσαν. Στο μεταξύ άρχισε να καίγεται και το διπλανό σπίτι. Αρχίσαμε να νιώθουμε δυσφορία, αρπάξαμε βρεγμένες πετσέτες και επιχειρήσαμε να φύγουμε αλλά οι φλόγες μας είχαν περικυκλώσει. Πήρα τον γιο μου τηλέφωνο, ο οποίος τελικά μετά από αρκετή ώρα και πολλές δυσκολίες που αντιμετώπισε στο οδικό δίκτυο, έφτασε και μας απεγκλώβισε».
«Μας άφησαν στο έλεος …»
Αυτό ωστόσο που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η αποκάλυψη της κ. Μαρίας, ότι την ώρα της φωτιάς, στο σημείο δεν υπήρχε κανένας πυροσβέστης προκειμένου να σβήσει την φωτιά. «Δεν υπήρχε άνθρωπος από την πυροσβεστική να μας βοηθήσει, όλοι είχαν μεταφερθεί από την μεριά που βρίσκεται το ‘Κόκκινο λιμάνι” αφήνοντάς μας στο έλεος».
«Άρχισα να σκέφτομαι πως θα πεθάνουμε»
«Έβλεπα τα γειτονικά σπίτια να καίγονται και ξαφνικά άρχισα να σκέφτομαι ότι έφτασε το τέλος…θα πεθάνουμε. Εν τέλει ο γιος μου μας βοήθησε σε σημείο αυτοθυσίας και καταφέραμε να μπούμε στο αμάξι και να κατευθυνθούμε προς Ραφήνα. Στον δρόμο δεν βλέπαμε τίποτα από τους καπνούς ενώ ο γιος μου είχε βγάλει την μπλούζα και την φόρεσε γύρω από το στόμα του για να μην εισπνέει τους καπνούς» αναφέρει η κ. Μαρία τονίζοντας ότι δεν μπορεί πλέον να μείνει στο σπίτι που αποτελούσε την εξοχική της κατοικία, αφού οι ζημιές που υπέστη είναι πολλές και δεν ξέρει αν θα καταφέρει να της αποκαταστήσει.
