Tο 5º κατά σειρά αεροπλανοφόρο της κλάσης Essex τέθηκε σε υπηρεσία τον Ιανουάριο του 1944 και έλαβε μέρος σε πολλές μάχες στον Ειρηνικό κατά την ανακατάληψη των Μαριάννων, τη μάχη στο Πελελού και στην αεροναυμαχία του κόλπου του Λέϋτε.
Δέχτηκε πολλές φορές πλήγματα βομβών και επιθέσεις καμικάζι αλλά αποδείχθηκε εξαιρετικά ανθεκτικό κερδίζοντας το προσωνύμιο «Big Ben» (φέρει το όνομα του Βενιαμίν Φραγκλίνου).
Στις 19 Μαρτίου 1945 κι ενώ λάμβανε μέρος σε επιχειρήσεις κατά των μητροπολιτικών νήσων Χονσού και συγκεκριμένα κατά του λιμένα του Κόμπε, δέχτηκε νυχτερινή επίθεση από ένα μοναχικό ιαπωνικό βομβαρδιστικό που κατάφερε δύο ισχυρά πλήγματα στο κύτος. Από τις εκρήξεις ξέσπασε πυρκαγιά που μεταδόθηκε σε αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων. Πάνω από 1.200 μέλη του πληρώματος του αεροπλανοφόρου σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν, κάνοντάς το το πλέον πολύνεκρο περιστατικό σε ένα μοναδικό πλοίο στην ιστορία του αμερικανικού ναυτικού.
Παρά τα προβλήματα σταθερότητας που αντιμετώπισε και τις έντονες φήμες πως η ώρα του είχε έρθει, το USS Franklin κατόρθωσε μετά από σύντομες επισκευές να φτάσει στο ναυπηγείο Brooklyn Navy Yard περνώντας από τη διώρυγα του Παναμά. Εκεί επισκευάστηκε σε ικανοποιητικό βαθμό αλλά όχι τόσο γρήγορα ώστε να επιστρέψει στον πόλεμο. Παρέμεινε στον όρμο της Μπαγιόν (Bayonne bay, New Jersey) σε ακινησία (mothball) μέχρι που το 1952 το ξέσπασμα του πολέμου στην Κορέα και η ‘έναρξη του Ψυχρού Πολέμου το επανέφεραν θεωρητικά σε υπηρεσία ως αεροπλανοφόρο συνοδείας με ανθυποβρυχιακά καθήκοντα και τελικά ως βαρύ μεταγωγικό αεροσκαφών. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν έγινε. Παρέμεινε στον όρμο μέχρι το 1964 που διαγράφηκε οριστικά από τα αρχεία του ναυαρχείου και πωλήθηκε για μέταλλο.
