Είναι άραγε τυχαίο ότι όσο πλησιάζουμε στις Τουρκικές εκλογές πυκνώνουν και τα «ατυχήματα» με τη γείτονα χώρα;
Το πρώτο «ατύχημα» ο εμβολισμός του σκάφους του Λιμενικού από την τουρκική ακταιωρό στα Ίμια με ξεκάθαρη παραβίαση στοιχειωδών κανόνων της διεθνούς ναυσιπλοϊας, γνωστές ακόμη και σε αρχάριους κυβερνήτες, που δεν αφήνουν περιθώρια στις ηγεσίες του Υπουργείου Ναυτιλίας και Εθνικής Άμυνας να υποθέσουν πως ίσως να ήταν ένα ατυχές γεγονός.
Το δεύτερο «ατύχημα», με απόσταση ενός μηνός από το πρώτο, η σύλληψη των δύο Ελλήνων Στρατιωτικών από Τουρκική περίπολο στην περιοχή του Έβρου. Η μεταφορά τους στην Αδριανούπολη «σαν κοινοί εγκληματίες» και η μέχρι σήμερα κράτησή τους στις φυλακές μέχρι να δικαστούν. Και σε αυτή την περίπτωση οι εκ μέρους της Τουρκίας δικονομικοί χειρισμοί ήταν καταχρηστικοί και ξεπέρασαν κάθε όριο ανοχής, ενώ αντίκεινται σε κάθε έννοια συμμαχικής σχέσης εντός του ΝΑΤΟ.
Το τρίτο «ατύχημα», ήταν ο «σινιέ» αγρότης που πήρε φόρα με το αγροτικό του και από την Ανδριανούπολη πέρασε από τις Καστανιές σε Ελληνικό έδαφος. Ο «αγρότης» υποστήριξε ότι εκτελούσε χωματουργικές εργασίες και ενώ οι Έλληνες στρατιώτες αλλά και οι συνοριοφύλακες του έκαναν σήμα να σταματήσει, εκείνος απλά άλλαξε κατεύθυνση και πέρασε από γεωργική περιοχή στην Ελλάδα.
Το τέταρτο «ατύχημα» μέσα στην ίδια εβδομάδα είναι το σημερινό, όπου Τουρκικό εμπορικό πλοίο «ακούμπησε» σε κανονιοφόρο του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού ανοιχτά της Μυτιλήνης. Και εδώ έχουμε άλλο ένα περίεργο «ατύχημα» καθώς το εμπορικό πλοίο έκανε ελιγμό έπεσε πάνω στην κανονιοφόρο και αμέσως μετά έπλευσε με προς τα τουρκικά ύδατα.
Πόσο ποιο καθαρά μπορεί να μας το πει ο κ.Ερντογάν ότι το επόμενο «ατύχημα» θα είναι σαν αυτό του 1940 όταν έξω από την Τήνο βυθίστηκε το «Έλλη» και μετά από τρεις μήνες η Ιταλία μας κήρυξε τον πόλεμο;
Είναι σίγουρο ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη μας και την «τυχαία» πτώση του ελληνικού Mirage κατά τη διάρκεια επιστροφής του από τουρκική αναχαίτιση, και με αποτέλεσμα τον θάνατο του πιλότου. Επίσης το παραλήρημα Μπαχτσελί για το «γεμάτο βυθό του Αιγαίου» από τα κόκαλα των τούρκων που καταδεικνύει ότι δεν υπάρχει το παραμικρό περιθώριο για κανονικό διάλογο με τους Τούρκους. Όπως τέλος και την πρώτη προεκλογική ομιλία του Ερντογάν στη Σμύρνη κάτω από το άγαλμα του Κεμάλ και την αναφορά του στο 1922 λέγοντας ότι το μεγαλύτερο χτύπημα που δόθηκε σε αυτή την ωραία πόλη είναι από τους Έλληνες στρατιώτες που έκαψαν τη Σμύρνη την ώρα που υποχωρούσαν.
Δεν θα είναι αυτή η μοναδική φορά που θα χρησιμοποιήσει τη χώρα μας ως «χαρτί» κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Κι αν σκεφτεί κανείς ότι έχει δηλώσει πως θα κάνει 55 ομιλίες σε 55 πόλεις της Τουρκίας, μάλλον έχουμε πολλά να «δούμε» και να «ακούσουμε» ακόμα.
