Του Άγγελου Ρούσσου
Συμπληρώθηκαν χθες 20 χρόνια από τήν ημέρα της πρός Κύριον εκδημίας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κυρού Σεραφείμ (10.03.1998 -10.04.2018).
Με αφορμή αυτήν την επέτειο ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων & Αιγιαλείας Αμβρόσιος θυμήθηκε τι του είχε πει το 1974 ο “ευεργέτης” του όπως τον χαρακτηρίζει.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
“Ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος στις 17 Ιουλίου 1974 είχε παραστή στην επίσημη τελετή της ορκομωσίας των νέων Αξιωματικών στις Σχολές της Ελληνικής Χωροφυλακής. Μετά τήν καθιερωμένη Δεξίωση, καθώς Τον συνώδευα στο αυτοκίνητό Του, ξαφνικά, χωρίς καμμιά προειδοποίηση, μου εἰπε τα εξής λόγια: «Αμβρόσιε, φύγε τώρα αμέσως και πήγαινε στην Ιερά Σύνοδο. Να πείς στον Χριστόδουλο (σημ. τρείς μόλις ημέρες πρίν είχε χειροτονηθή Μητροπολίτης Δημητριάδος) να βάλη μια καρέκλα και να καθίσης δίπλα του. Να αρχίσει αμέσως να σου δείχνει μερικούς φακέλλους κλπ. από το Γραφείο του, δηλ. να σε ενημερώσει καί να σου παραδώσει τα καθήκοντά του ως Γραμματέως της Δ.Ι.Σ. Από τη στιγμή αυτή θα είσαι ο διάδοχός του! Δηλ. ο νέος Γραμματεύς-Πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου! Να αρχίσει, λοιπόν, να σου δείχνει αμέσως κάτι από το Γραφείο του, ώστε να κυκλοφορήσει η είδησις, ότι η θέσις καλύφθηκε πλέον, για να ησυχάσω κι εγώ. Δέχομαι πολλές βασανιστικές πιέσεις από τους Σεβ. Μητροπολίτες για την πλήρωση αυτής της θέσεως».
Έτσι, λοιπόν, χωρίς να έχω τήν δυνατότητα είτε νά σκεφθώ, είτε ακόμη και να αρνηθώ την περίοπτη αυτή θέση, η Θεία Πρόνοια, δια στόματος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ωδήγησε τα βήματα μου στην εκκλησιαστική Διοίκηση! Ήμουνα μόλις τριάντα οκτώ (38) ετών και ένα εντελώς άγνωστο πρόσωπο στο μηχανισμό της εκκλησιαστικής Διοικήσεως! Γενικώς ἤμουνα ένα άσημο πρόσω- πο, ζώντας ως Μοναχός στην Ιερά Μονή «Παναγία η Χρυσοπηγή», χρήσιμος για τις φροντίδες της καθημερινής ζωής, το λεγόμενο νοικοκυριό! Γέροντάς μας ο πανσέβαστος, Αρχιμ. τότε, π. Καλλίνικος Καροῦσος, ο μετά ταύτα Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. κ. Καλλίνικος, μια μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία. Ξαφνικά, λοιπόν, από «το καλό παιδί για όλες τις δουλειές του Μοναστηριού» γίνομαι ο «ουρανοκατέβατος» Γραμματεύς της Ιεράς Συνόδου! Δόξα τω Θεώ! «Ότι επέβλεψεν επί τήν ταπείνωσίν» μου! (Λουκ. 1,48).
Συνεπῶς ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αναδείχθηκε ο Μεγάλος μου Ευεργέτης! Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ”
Σε μια εποχή πάντως που πολύς λόγος γίνεται για τις σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει να θυμηθόύμε τι πίστευε ο μακαριστός Σεραφείμ για αυτές.
Οι σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας καθορίστηκαν μεταδικτατορικά με το Σύνταγμα του 1975 και τα άρθρα του 3 και 13 και το νόμο 590/1977 που είναι ο Καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Ελλάδος. Χαιρετίζοντας αυτό το νόμο και την ψήφισή του από την ελληνική Βουλή ο μακαριστός Σεραφείμ είχε τονίσει μεταξύ άλλων ότι η Εκκλησία της Ελλάδος πλέον για πρώτη φορά “αυτοδιοικείται” και της αναγνωρίστηκε επισήμως το δικαίωμα να διοικεί τα του οίκου της επί τη βάσει των Ιερών Κανόνων και των ιερών παραδόσεων.
Επίσης στο ίδιο κειμενό του πρόσθετε πως η παλαιότερη πρόσεση της Εκκλησίας στο άρμα της Πολιτείας επισώρευσε κατά καιρούς πλείστα όσα δεινά για την Εκκλησία. Και πρόσθεσε κάτι που μοιάζει προφητικό για τα σημερινά δεοδμένα: “Εις την σεπτήν Ιεραρχίαν εναπόκειται όπως αξιοποιήσει κατά το μέγιστον δυνατόν τας κτηθείσας ελευθερίας , αποδεικνύουσα άμα ότι η Εκκλησία ου μόνον είναι ικανή να αυτοδιοικείται αλλά και ότι αυτοδιοικούμενη ισχυροποιείται και προάγεται και αντιμετωπίζει λυσιτελέστερον τα καθημερινώς ογκούμενα προβλήματα ου σύγχρονου κόσμου”
Τέλος σε εγκύκλιό του το 1977 προς τους μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος ο μακαριστός Σεραφείμ τους ενημερώνει ότι με τον νόμο εκείνον οι σχέσεις Πολιτείας-Εκκλησίας τοποθετούνται επί βάσεως συναλληλίας και ατονεί η αρχή της “νόμω κρατούσης Πολιτείας” και ότι το βάρος της διοικήσεως της Εκκλησίας της Ελλάδος πίπτει πλέον στην Σύνοδο της Ιεραρχίας.
