Λίγες ημέρες πριν ξεκινήσουν οι γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ και ενώ η Τουρκία έχει προχωρήσει στην έκδοση παράνομων NAFTEX και τη δέσμευση μεγάλων περιοχών για την διεξαγωγή αεροναυτικών ασκήσεων, Ελλάδα και Κύπρος έστειλαν μήνυμα στη γειτονική χώρα με την διεξαγωγή κοινής άσκησης έρευνας και διάσωσης στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, εντός της περιοχής ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η κοινή άσκηση Έρευνας-Διάσωσης (Ε-Δ), με την ονομασία «Σαλαμίς- 01/18», πραγματοποιήθηκε χθες, με σενάριο που αφορούσε σε ναυτικό ατύχημα στην ανοιχτή θάλασσα.
Η άσκηση αποτελεί την πρώτη προγραμματισμένη δραστηριότητα μεταξύ των δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας και Αεροναυτικών Δυνάμεων της Ελλάδας που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στο πλαίσιο διεθνών ή εθνικών αποστολών.
Όπως αναφέρει σχετική ανακοίνωση του κυπριακού υπουργείου Άμυνας, η άσκηση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, εντός της περιοχής ευθύνης Έρευνας και Διάσωσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τη συμμετοχή ελικοπτέρου της 460 Μοίρας Έρευνας και Διάσωσης του ΓΕΕΦ και της φρεγάτας Λήμνος, του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, η οποία είχε καταπλεύσει στο λιμένα Λεμεσού.
Τον συντονισμό και τον επιχειρησιακό έλεγχο των αεροναυαγοσωστικών μέσων που έλαβαν μέρος στην άσκηση, είχε το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης (ΚΣΕΔ), σε συνεργασία με το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού της Ελλάδος.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, το σενάριο της άσκησης αφορούσε σε «Ναυτικό Ατύχημα στην Ανοιχτή Θάλασσα» σε πλοία και πλατφόρμες που δραστηριοποιούνται στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και ως εκ τούτου, τέθηκε σε εφαρμογή από το ΚΣΕΔ το Εθνικό Σχέδιο Ε-Δ «ΝΕΑΡΧΟΣ» για την αντιμετώπιση του περιστατικού.
Αυτή η άσκηση περνάει και άλλο μήνυμα βέβαια και αυτό δεν είναι άλλο από την αναβίωση του ενιαίου αμυντικού χώρου. Το άτυπο δόγμα στρατιωτικής συνεργασίας σε συνέχεια του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου που απαξιώθηκε και καταργήθηκε επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν η Ελλάδα σε περίπτωση που οι δυσοίωνες προβλέψεις επιβεβαιωθούν είναι διατεθειμένη και ικανή να παράσχει βοήθεια στην Κύπρο. Για το διατεθειμένη δεν υπάρχει θέμα συζήτησης φυσικά. Για το πόσο ικανή είναι αυτή τη στιγμή, η συζήτηση που μπορεί και πρέπει να γίνει είναι πολύ μεγάλη.
Φαίνεται ότι αυτή η συζήτηση έχει μπει σ΄ ένα δρόμο που πρέπει να οδηγήσει σε λύσεις για το γρίφο που έχει να κάνει με την αμυντική κάλυψη της Κύπρου. Αυτός ο δρόμος αναγκαστικά περνά και από τους εξοπλισμούς. Για να ακριβολογούμε από τη νοοτροπία και τον σχεδιασμό των μελλοντικών εξοπλισμών.
Η Ελλάδα επιχείρησε επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργίας Γεράσιμου Αρσένη να δημιουργήσει μια “ομπρέλα” προστασίας που θα κάλυπτε και τη Κύπρο. Το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας Κύπρου αποδείχτηκε “θνησιγενές” για πολλούς λόγους. Ένας απ΄ αυτούς ήταν και το γεγονός ότι δεν υπήρξαν αποφάσεις και σ΄ ότι αφορά στην Κυπρο διάθεση για να υπάρξει ο απαραίτητος εξοπλιστικός σχεδιασμός που θα στήριζε αυτό το δόγμα.
Μπορεί να “αναστηθεί”; Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια αναβολών. Με καποιο τρόπο το δόγμα που λέει ότι “η Κύπρος ΔΕΝ είναι μακρυά” θα πρέπει να υποστηριχθεί. Όχι μόνο από την Αθήνα αλλά και από τη Λευκωσία.
Το δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα αποφασίστηκε, ως γνωστόν, το 1993 από τις κυβερνήσεις Γλαύκου Κληρίδη και Ανδρέα Παπανδρέου, και ουσιαστικά λειτούργησε από το 1994 έως το 1998 με 1999. Απενεργοποιήθηκε από την κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη στα «μουλωχτά», εξαιτίας των προκαταλήψεων και των ιδεοληψιών που τη διέκρινε στο πλαίσιο της «νέας» εξωτερικής της πολιτικής. Δεν είναι τυχαίο που στο βιβλίο που εξέδωσε, για τα οκτώ χρόνια της διακυβέρνησής του, δεν ανέφερε λέξη γι’ αυτό.
To «δόγμα» υπήρξε μια κατάκτηση του Ελληνισμού το οποίο επιβλήθηκε με θυσίες έναντι των άσπονδων φίλων του. Τύγχανε της αποδοχής της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων σε Κύπρο και Ελλάδα -στην πρώτη όπως αναμενόταν περισσότερο- και αυτό είχε πιστοποιηθεί μέσα από σειρά δημοσκοπήσεων που έγιναν και στα δύο κράτη. Το στήριζαν όλες οι κυπριακές πολιτικές δυνάμεις, με εξαίρεση το ΑΚΕΛ, του οποίου η στάση δεν ήταν ξεκάθαρη, μια στάση «ναι μεν αλλά».
Διέκρινε δήθεν υποβάθμιση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια πολιτική που συνέβαλε στην αναβάθμισή της. Κατά βάθος το ΑΚΕΛ ήταν εναντίον, όμως δεν δήλωσε τη διαφωνία του, μιας και κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά αντιδημοφιλές και θα συνεπαγόταν πολιτικό κόστος.
Ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος υπήρξε πρώτιστα μια πολιτική επιλογή, καινοτόμα, με άμεσα όσο και εν δυνάμει αποτελέσματα. Ήταν πρώτα απ’ όλα μια έμπρακτη κατάφαση της ενότητας του Ελληνισμού και ταυτόχρονα μια έκφραση αποφασιστικότητας, πέραν από ρητορικές τοποθετήσεις, ότι η Ελλάδα σε περίπτωση νέας τουρκικής επίθεσης εναντίον της ελεύθερης Κύπρου θα εμπλεκόταν αυτόματα σε πόλεμο με την Τουρκία.
Το «δόγμα» συνιστούσε μια κίνηση «ετοιμασίας» προς αυτήν την κατεύθυνση και συνδυάστηκε με την αναβάθμιση της Εθνικής Φρουράς, μέσω της αγοράς αξιόλογων οπλικών συστημάτων. Προήγαγε την ενότητα του Ελληνισμού, αφού προκαλούσε μια ευρύτερη θετική κίνηση και όσμωση και σε άλλους πολιτικούς τομείς των δύο κρατών.
https://www.youtube.com/watch?v=1s-h-MQd3pA
https://www.youtube.com/watch?v=OPvrzGWNxWg
https://www.youtube.com/watch?v=W_6QA8DJX8E
https://www.youtube.com/watch?v=GQv0k4zrPzE
